Tip:
Highlight text to annotate it
X
www.Kino-al.com, www.titra.al
Mundësoi: niti991
Baba, ngrija zërin.
Të lutem, Zt. Dragomir.
E adhuroj këtë këngë.
Kjo këngë është e tmerrshme... të
bën për të vjellë.
Qepe, Andre. Unë dhe
Roza duam ta dëgjojmë.
"Roza dhe unë," Liza, "Roza dhe unë."
Melodia është tërheqëse.
Liza?
Liza. Hej, Liza, zgjohu.
- Po shihje një ëndërr të keqe.
- Nuk ishte ëndërr.
E di. Aksidenti.
Më fal. Jo përsëri.
E di, që prej asaj nate,
ende nuk arrij të mësohem me këtë.
Ti në kokën time,
është shumë e çuditshme.
Ti duhet ta dish tani, me ne,
"e çuditshme" nuk është as fillimi.
Pse nuk mund të jesh një
vajzë normale adoleshente
dhe të ëndërrosh për djem
seksi lakuriq mbi njëbrirësha?
Duhet të jenë patjetër njëbrirësh?
Pse ke një poster të frikshëm të
një ish presidenti amerikan?
Epo, ti më the se duhej të
integrohesha më tepër në shoqërinë e Oreganove.
Ti je në Oregon. Ti e di
se nuk ke shpresë
si qënie njerëzore, apo jo?
Ende po përshtatem, Roza.
Ka kaluar më tepër se një vit
qëkur ia mbathëm nga akademia,
dy vite që nga përplasja.
A nuk ndalon ndonjëherë së menduari
gjithçka që kemi përjetuar?
Të ndalosh është për dështakët.
Mendoj vetëm që ne të lëvizim
dhe të të mbaj ty të sigurtë.
A na mban mend ndonjë?
Ende mendon se akademia
po na gjurmon?
Absolutisht. Mendoj se do na
duhet të bëjmë operacion plastik.
Jo, mos, të lutem.
- Po? Jo?
- Jo.
- Kështu? Të pëlqen?
- Roza, jo.
- Kur ishte hera e fundit që ti...
- Nuk kam uri.
Pikërisht e njëjta gjë që
thua sa herë që ke uri.
Eja në kuzhinë.
Do përgatis pjatën tënde të preferuar.
A je... je e sigurtë për këtë?
Të bëftë mirë.
- Faleminderit.
- Për çfarë janë miqtë?
A je xheloz, Oskar?
Çfarë po sheh?
A kam ndonjë gjë...
Liza, qesh. Ata po na spiunojnë.
- Kush është atje? Ndonjë Strigoi?
- Jo, jo, Strigoi, falë zotit. Roje.
Qëndro afër, ashtu siç e praktikuam.
Liza, shko.
- A duhet t'i lëndoje?
- A duhet t'i lëndoja?
S'ka përse.
Nxirr hartën, Gandhi.
Do të drejtohemi në veri për në Kanada.
Vërtet e ke marrë atë top me lesh?
Nuk mund ta braktisja.
Dreqin, po.
Roza.
Princeshë Vasilisa Dragomir.
Emri im është Dimitri Belikov.
Kam ardhur për të të kthyer tek
akademia e Shën Vladimirit.
Dëgjo, koleg, për të arritur tek ajo,
duhet të shkelësh mbi trupin tim më parë.
Siç thashë, "e çuditshme"
nuk është as fillimi.
Mikja ime më e mirë Liza
Dragomir është antare mbretërore
e një rrace magjike e
antike: Moroi.
Moroit nuk veshin kapuça të zinj,
të kthehen në lakuriqë nate ose të flenë në arkivole.
Drita e diellit i bezdis por nuk i vret ata,
dhe as nuk shkëlqejnë.
Por, po, si çdo krijesë me
dhëmbë helmues, Moroit jetojnë me gjak.
Por ata nuk jetojnë përgjithmonë,
prandaj kanë nevojë për ne.
Emri im është Roza Hathaway dhe si këta
tipat e tjerë, unë jam një dhampir.
Ne jemi mbrojtësit,
gardianët.
Jam vetëm gjysëm Moroi, mund të ha
hamburger e çfarë të më dojë qejfi.
Jetët e dhampirëve u dedikohen
mbrojtjes së Moroive.
Ne jetojmë me një shprehje të thjeshtë:
ata vijnë të parët.
Asgjë nuk është e thjeshtë.
Pranga? Duhet të ketë ndonjë
kompliment diku.
Pra ti je duke na
kthyer në akademi.
Më thuaj, sa keq ka për të qënë?
Asgjë?
E di, e mbajta princeshën
të sigurtë dhe të fshehur
për një vit të tërë
përpara se ti të kishe fat.
- Urime.
- Folka.
Paske shumë shenja
molnija aty.
Ke vrarë gjashtë Strigoi?
Kisha frikë se do shtypnim
ndonjë prej tyre atje.
Nëse do kishe shtypur një Strigoi, ne
nuk do ishim duke bërë këtë bisedë.
Kjo është ideja jote e një bisede?
Pikërisht.
Jemi këtu. Hapni derën.
Ndonjë aty?
Ku janë të gjithë?
- Shkojmë!
- Liza!
Lëviz, lëviz!
Qëndro në makinë.
Jo!
Merem unë me këtë. Qëndro aty.
Çfarë po ndodh atje?
Qëndro aty.
Spiridon.
Mirë se erdhe, Dimitri.
Dhe më pas është grupi i tretë:
vampirët e këqinj, Strigoit.
Gjakpirës të ligë
që dalin vetëm natën
dhe mund të vriten vetëm
me thikë prej argjendi.
Duhen pesë prej më të mirëve tanë
për të vrarë një nga më të këqinjtë e tyre.
Nëse ke fat,
ata thjesht do të të shqyejnë,
por gjithashtu mund të të kthejnë
në një prej tyre.
Strigoit ishin monstrat e maktheve tona.
Pavarësisht historive, paralajmërimeve,
dhe filmave të trajnimit,
nuk kisha parë kurrë ndonjë nga kaq afër.
Të thashë të qëndroje në makinë.
Është pastruar.
Dhe kaq ishte.
Lamtumirë, Facebook.
Lamtumirë, iPhone 5.
Përshëndetje, Shën Vladimir.
Nuk është thjesht një shkollë.
Është një univers tjetër.
Studentë Moroi dhe Dhampir
vijnë nga e gjithë bota
për të studiuar histori, shkencë, matematikë,
dhe gjithë këto gjërat e tjera të mërzitshme,
por rreth periudhës së katërt,
ne Dhampirët shkojmë dhe mësojmë mënyra
të reja argëtuese për të mbijetuar e për të vrarë.
Ndërsa, për Moroit,
ishte koha e magjisë.
Ujë, tokë, zjarr, ajër.
E shihni, nuk është thjesht
dieta e tyre që i bën Moroit special,
dhe disa janë më special
se të tjerët.
Shoqëria jonë sekrete ka
qeverinë e vetë
e cila alternon udhëheqës
nga 12 familje mbretërore.
Mbi të gjithë është mbretëresha Tatiana,
edhe Liza është diku aty.
Prandaj mund ta kuptoni pse një princeshë
e cila la akademinë ishte një skandal,
dhe për mua që e ndihmova,
më keq akoma.
Dreq, sërish në Akademinë e Vampirëve.
Të lutem mos thuaj Akademia e Vampirëve.
Ti e di se si ndihem për fjalën që fillon me "V".
Më fal.
Nuk është se gjaku është burimi
yt kryesor i mbijetesës.
Jo, prit, pikërisht
ashtu është.
Duhet të na sillnin
patjetër në mes të natës.
Jo aq bukur... 1:00 e mëngjesit,
përfundimi i periudhës së pestë.
Duket sikur Aroni
është përpjekur të të zëvendësojë
me një vajzë sa për t'u dukur.
Zot, e urrej gjimnazin.
Princeshë. Drejtoresha
Kirova është gati për ty.
Eja.
Është kaq e pashembullt.
Nuk po gjej dot një ndëshkim të përshtatshëm.
Si gardiania e Lizës...
Ti nuk je një gardiane zyrtare, Hathaway.
Ti je një fillestare.
Ti e vë Vasilisën
në mëshirën e Strigoit,
i cili do ta adhuronte ta shkatërronte,
ose edhe më keq, ta transformonte...
lshte ideja ime për t'u larguar.
Roza thjesht bëri çfarë...
Një gardian i trajnuar e di...
Ellen, të lutem.
- Viktor.
- Liza.
Princ Dashkov, dukesh shumë...
Po. Sindroma Sandovsky
është përkeqësuar.
Oh, Viktor, nuk kishim për
qëllim të të shqetësonim.
Drejtoreshë,
këto vajza kanë përjetuar shumë.
Si dekan i kësaj shkolle
dhe miku më i dashur i babait të Lizës,
të përgjërohem, shiko në zemrën tënde.
Vasilisa, kam simpatinë
maksimale për ty
dhe për humbjen e prindërve të tu
dhe tët vëllai, Andre.
Por përse ia mbathe
nga një kompleks i ruajtur
studentësh Moroi
nga e gjithë bota?
Nuk është e thjeshtë për t'u shpjeguar.
Liza ndjen më shumë rrezik
këtu në këtë ambjent të ruajtur
se sa atje jashtë si
adoleshente anonime.
Mbreslënëse. Tani do më
***ësh detajet.
Ku është Znj. Karp?
Duhet të ishte këtu.
Ndoshta ajo mund të
sqarojë situatën.
Znj. Karp nuk është më
pjesë e këtij institucioni.
Unë...
Tani do më ***ësh detaje.
Për çfarë e ke fjalën?
Nuk ka rëndësi!
Vasilisa Dragomir është një
prej 12 familjeve mbretërore.
Është e fundit e linjës
së Dragomirëve.
Meqë me gjendjen time Dashkovët
mbeten jashtë kontekstit,
Liza është një trashëguese
e mundshme e fronit.
Por ti, Hathaway, një vajzë Dhampire
e izoluar nga komuniteti,
rrugëve pa asnjë monedhë
dhe as numër sigurimesh shoqërore?
"Lavire gjaku" është një term shumë i shëmtuar,
por jam e sigurtë se burrat Moroi në
udhëtime biznesi do të paguanin shumë
për shijen e ëmbël të veçantë.
Drejtoreshë Kirova.
- Ato kanë lidhjen.
- Kjo është... është e pamundur.
Në kohën time të shkurtër të observimit,
Roza mund të thoshte se çfarë Liza
mendonte ose ndjente,
ndonjëherë pa qënë
edhe në të njëjtin vend.
Çfarë dhurate e rrallë dhe e mrekullueshme.
Kjo nuk e heq faktin që Rozë Hathaway është
e egër, e rrezikshme...
- E panënshtruar, vulgare.
- Këtu, njerëz. Këtu.
Por numri i rojeve femra Dhampire
është ulur
dhe është e rrezikshme të humbasim
një me kaq shumë potencial.
Ellen, çfarë ky rojë i ri
po thotë duket e arsyeshme.
Na vjen shumë keq, drejtoreshë.
Pas përplasjes, më mungonte një
figurë familjare të cilës t'i besoja.
Kam frikë se unë dhe Roza humbëm kontrollin.
Dy fëmijë të çmendur.
Hathaway mund të qëndrojë, por jo
aktivitete jashtëkurrikulare,
jo festa, jo shoqëri,
asgjë që i ngjan argëtimit.
Çojeni princeshën tek dhomat mbretërore
dhe gjeni një dhomë të pastër për...
Oh, Roza, për pak harrova.
Një telegram.
Nga mami.
Kirova që çmendet dhe Liza
që përdor detyrimin për të më shpëtuar mua,
thjesht një natë tjetër
tek Shën Vladimiri.
Ky vend përfundimisht
më sjell kujtime.
Eja, këtej.
Para aksidentit,
babai im thoshte
se për një Moroi të mos ketë magji
është sikur të mos përjetosh pubertet.
Po, ai gjithashtu thoshte të
praktikoheshe ditën
teksa bota,
bota jote, ishte duke fjetur.
Le të bëjmë ca magji.
Perfekt.
Zjarr dhe ujë.
Ajo është Moroi im.
- Roza...
- Mos më lër të pres.
Roza, ti e di se si ndihem unë
për të shkundurit e duarve.
Zonja. Është më shumë se 11:00 paradite, vajza.
Duhet të jeni në krevat.
Dielli i ka pastruar pemët,
dhe nuk do jetë e këndshme, madhëria juaj.
Kurrë nuk e pata shancin t'ju ofroj
ngushëllimet e mia tek funerali.
Por jam e ngazëllyer
nga rikuperimi i pazakontë i juaj.
Dhe mos u shqetëso, princeshë.
Zyrtarisht, as unë nuk bëra magji.
Dhe shiko si më rezultoi.
Znj. Karp është shumë
ndryshe nga instruktoret e tjera.
Është shumë origjinale.
Gjëja që më pëlqen më shumë nga ajo është
se ajo nuk është e çuditshme ose e frikshme.
- Është lënduar.
- Është më shumë se sa lënduar. Ka ngordhur.
Lëre. Eja, le të...
Kjo ishte e pazakonshme.
Liza.
Hej, Liz.
- Më bëhet qejfi që të takoj.
- Aron.
E marr me mend se e dashura jote e re
praktikon magjinë e ujit. Klasike.
Po. Hej, më vjen keq.
Mia bëhet xheloze, por
thellë brenda, ajo është e ëmbël.
Zmbrapsu, bushtër. Ai është i imi tani.
Shumë, shumë thellë brenda, mesa duket.
Çfarë ndjesie është kur largohesh nga maja
dhe rikthehesh në fund?
Nuk të pëlqen ç'po them?
Çfarë do bësh për këtë?
Faleminderit që pyet.
Do shkoj në një vend të qetë
dhe të jem shumë e depresionuar
për këtë jetë të re.
Të gjithë fillestarët Dhampirë
të kalojnë në stacionin tjetër të trajnimit.
Të gjithë të transferohen në
stacionin tjetër të trajnimit.
Dimitri është zot.
Dëgjova se ai i gjurmoi
në Oregon,
dhe kur Roza u përpoq të luftonte,
ai e shkatërroi fare.
Dhe çfarë kishte mbetur prej prapanicës së saj,
u shkatërrua nga drejtoresha Kirova.
Me siguri, keni gjëra më interesante për
të diskutuar se prapanica ime.
- Gjokset e tua?
- Hiq dorë sa je gjallë, Mason.
Ç'kemi, zemër?
Harroje përplasjen sekrete të duarve.
Kjo të dhemb.
Ti e di, do të bëj të paguash për komentin
tënd mbi gjokset e mia.
Ndoshta Roza e vjetër, por ti
ke humbur një vit trajnimi.
Po, ty të duhet ai vit trajnimi për të arritur
atë stad në të cilin unë kam lindur.
Përgatitu të...
Më fal, Roza. Mos më urre.
Do të të urreja më shumë nëse do zmbrapseshe.
Ata kanë këto gjërat në botën e jashtme...
Pasta dhe tako,
kek...
Oh, jo. Jo kjo përsëri.
Mos u shqetëso. Unë nuk kafshoj.
Mirë... jo tamam.
Çfarë po bën këtu?
Këtu vij për t'u larguar.
Hej, ky ishte... vend im special
përpara se të ishte vendi yt special.
Çfarë gjëje do t'i largohesh, princeshë?
Çfarë di ti për dhimbjen?
Të thyhet thoi tek kurora?
- Më fal, pas përplasjes së makinës...
- la mbathe lehtësisht.
Si guxon ti! A e ke idenë se si është
të humbasësh familjen?
Më fal.
E di se je duke folur me
Kristian Ozera, apo jo?
Prindërit e transformuan veten në Strigoi...
Kur vdiqën njerëzit e tu,
ishte një funeral i bukur,
dhe të gjithë qanë.
Kur mamaja dhe babai im u kapën,
të gjithë duartrokitën.
E urrej çfarë ata zgjodhën të ishin...
por ata ende mbeteshin prindërit e mi.
Një Strigoi nuk mund të hyjë në
një vend të shenjtë.
Për këtë arsye vjen në kishë?
Ti provosh çdokujt se
nuk je transformuar?
Largohu nga ai idiot.
Ndoshta thjesht më pëlqen se si drita
e hënës e kap këtë vend.
Është sikur të jesh nga një
planet tjetër.
Si ishte...
Jashtë akademisë?
lshte disi e frikshme, vetëm
ne të dyja atje jashtë,
por... gjithashtu ishte disi fantastike.
Askush nuk e dinte kush isha.
Duket disi fantastike.
Por si ia bëre për gjak?
Dua të them, nuk mund të shkosh
ta blesh në çdo lloj vendi.
Ose kështu kam lexuar.
Mos thuaj gjë, vajzë.
Njerëzit do marrin idenë e gabuar.
Ti dhe Roza, vetëm fare në rrugë.
Kam teoritë e mia.
Më premto se nuk do ua thuash
miqve të tu këto teori.
Të premtoj se nuk kam miq
që t'u tregoj.
Mjaft patë njëri tjetrin...
...aq ëmbël.
- Hathaway!
Gjallërohu!
Komrade Belikov.
Më lanë të rraskapitur.
Si thua sikur ta marrim me qetësi sot?
- Ndoshta të diskutojmë pak teori.
- Sigurisht, Roza. Kuptoj.
Si i thoni
"çfarë trapi" në rusisht?
A shkoje në palestër atje jashtë?
Mora disa mësime biçiklete.
Vërtet mendon se po të më rrahësh,
do të më ndihmojë të përballem me një Strigoi?
Pas performancës tënde natën e kaluar,
nëse sheh një Strigoi,
të rekomandoj të vraposh.
Tani, bëj 10 xhiro.
Ti e di, ky vend ka një koncept
të quajtur "përforcim pozitiv."
Roza, lidhja jote është speciale.
Ti je zgjedhja ideale për të ruajur
Vasilisën kur të diplomoheni të dyja.
Por nëse do të jesh me të,
duhet të jesh gati për gjithçka.
Ti sheh se si ndihem.
Unë shoh se si ndihem.
Si po shkon ai plani "nën radar",
madhëri?
Jo shumë mirë.
Nëse të duhet një shpatullë ku të qahesh,
përdor timen, jo të Kristian Ozeras.
- Kush të tha ty?
- Unë isha pak a shumë... ti e di, aty.
Oh, jo përsëri. Është shumë e vrazhdë.
E di, dhe ishte,
më e gjata ndonjëherë.
- Seriozisht nuk mund ta ndalosh?
- Nuk e di.
Më ke parë ndonjëherë duke
shkuar në banjo?
Jo, por faleminderit që më dhe diçka
për të vëzhguar.
Oh, qepe.
S'ka dyshim pse jam kaq e zemëruar.
Po vdes urie.
Dhe tani, për në
skenën e detyrueshme të kafeterisë.
Keni pyetur ndonjëherë veten
se çfarë u ka ndodhur atyre miqve tuaj,
të fiksuar me libra me vampirë
dhe seriale televizive?
Quhet programi ushqyes
i njerëzve.
Njerëz civilë që japin
gjak sistematikisht.
E kisha harruar se sa shumë
nuk më merrte malli për këtë.
Hej, asnjë nuk sillet këtu
kundër dëshirës së tij.
Mund të largohen në çdo çast që duan.
Po, shërbimi ka një
limit një vjeçar,
dhe kujtimet e tyre fshihen
pas nisjes.
Kjo është komplet normale.
Mos të të vijë keq për ta.
Nëse kujtohesh, i kafshuari
fiton diçka nga gjithë ky proces.
- Ja ku është Norrina. Atje.
- Hej! Pa shiko!
- Si je?
- Mirë.
Këtu.
Në rregull.
Roza! Eja t'i bësh shoqëri një
burri të thyer në moshë.
Të thyer në moshë? E thua këtë sepse
nuk do të të mund të letra.
Më thuaj, e dashur,
kur kishit ikur,
a ishte Liza më afër
të bërit magji?
Nuk ka shumë vende për të
praktikuar magjinë në Portland.
E vërtetë, e vërtetë.
Meqë ra fjala tek ata që nuk bëjnë magji,
dua të di pse, kur përmenda emrin
e Znj. Karps dje,
ti veprove sikur futa një
brejtës në vaskë.
Karpit i kanë munguar disa
qeliza për të pasur një arterie.
Ajo nuk kishte një Dhampir
që të kujdesej për të.
E di se ke lidhjen
tënde speciale me Lizën,
por kjo e bën largimin tuaj
shumë më alarmant.
Jam në anën tënde, Roza,
por ne jetojmë në një botë
ku monstrat janë të vërteta.
E di. Jam ende pak
e shqetësuar.
lsha aty natën e kaluar
kur Strigoit sulmuan,
dhe unë thjesht... nuk dija ç'të bëja.
Mos ji kaq armiqësore me veten, Roza.
Pse je...
E di se misioni i jetës tënde
është të mbrosh Lizën,
por a mund t'i hidhje ndonjë
sy Natalisë time?
Ajo është budallaqe,
por unë e dua.
Po. Ajo e adhuron të atin.
Ajo do bënte gjithçka për ty.
Duhet të shkoj tek ajo.
Hej.
Përshëndetje.
A kam diçka...
Thjesht aromë ushqyesi, një zonjë të shëndoshë.
Pra, a i njeh ushqyesit e tu?
Norrina është divorcuar së fundi,
dhe tani po i kushton ca kohë vetes së saj.
Prandaj shkruan "Twilight Fan-Fiction".
- A ke lexuar ndonjë prej tyre?
- Oh, zot, jo.
Roza, Princeshë Vasilisa.
Dua të them, Liza.
The se mund të të thërrisja Liza,
por nëse nuk mundem më,
nuk ka problem.
- Përshëndetje, Natalie.
Për shpirtin e Shën Vladimirit,
shumë gjëra kanë ndodhur.
Asgjë më e madhe se arratisja jote,
sigurisht. Pse ia mbathe?
A e dëgjove se Sheila Flight dhe
Bruce Bugsburger u ndanë?
Mesa duket, Bruce ka ende ata dhëmbët e tij prej bebi,
dhe kjo e tmerron Sheilën.
Dhe çfarë di për
Tess dhe Jackson?
Të dy kishin frikë se
do ndaheshin,
prandaj filloi ky thashethem shumë i çuditshëm.
Nuk e mbaj mend mirë...
Natalie? A merr kërkesa thashethemesh?
Mia Rinaldi atje, a është e re?
Ajo ka qënë vërdallë,
por tani me flokë të ri, dhëmbë të rinj,
dhe tani po del me të
gjithë antarët mbretërorë.
Roza Hathaway, çfarë po
bën këtu?
A do ta privoje një vajzë
nga nevojat e saj fetare?
Hyr brenda.
Skuadra e debatit, dhe vërtet
nuk e di nëse...
meqë po flasim për aktivitet jashtëkurrikulare
që kam humbur, është ai Xhesi?
Çdo herë e më seksi.
Po, Xhesi është ende
mashkulli më atraktiv i akademisë.
Ka një personalitet të tmerrshëm.
Xhesi na paska personalitet?
Nuk e dija.
Mos e gjyko librin nga përmbajtja.
E di se kjo është një kishë, apo jo?
Zot, sikur të kishte një mënyrë
që të mund të caktonim një
takim të dyfishtë me Rein.
Mos më thuaj se nuk ka riprodhim
midis ju mbretërorëve.
Shiko Rein.
Rei thjesht nuk e di si
të shprehë ndjenjat.
E di, kur një djalë hedh rërë
në fytyrën e një vajze,
në të vërtetë do të thotë...
Lëre fare.
Po.
- Mikja jote është një idiote.
- Mos ndrysho temën.
Ti, unë... unë dhe ti.
Po, por a nuk ke të dashur?
- Me shumë mundësi.
- Oh, sa i keq je.
Çfarë ka kaq të keqe e keqja?
Ti e kupton, Roza,
se edhe muret e kishës
nuk mund ta mbrojnë një mëkatar të vërtetë
nga një shkreptimë rrufeje?
Më ruaj një karrike në
seksionin e Dhampirëve, ti budalla.
Masoni të pëlqen shumë.
Pse nuk mund të dalësh me një
djalë të këndshëm e të mirë si ai?
E di. Sikur të mund të fusja
Masonin në trupin e Xhesit.
Zoti mund të jetë i ashpër.
Po. Kjo është e vërtetë.
Eja. Shkojmë.
Të ndjekësh rrugën e zotit nuk
është kurrë e lehtë.
Edhe Shën Vladimiri kishte
vështirësi të kontrollonte
dhe të kuptonte fuqitë e tij.
Por ai ishte i lidhur me një
Dhampir të adhurueshëm
i cili gjithnjë e dinte çfarë
kishte në zemër e në mendje.
E bekuara nga hija Ana.
E bekuara nga hija Roza,
je e lidhur me Lizën, dhe është në dorën
tënde ta ndihmosh.
Çfarë është kaq për të qeshur?
Ti e shkruajte atë?
Qetësohu, Dhampir,
ti më pe në kishë.
Dëgjoni, kalamaj, nëse zbuloj
se kishit gisht në këtë,
do t'ju shqyej...
Ti çfarë? Ti je nën kontroll.
Nëse bën gjënë e gabuar
të nxjerrim jashtë në trotuare
të bëhesh një nga ato laviret e gjakut.
Dëgjoni, kishte mjaftueshëm
emocion për një mbrëmje të diele.
Të gjithë të kthehen në dhomat e tyre
derisa t'ju vijë lajm i ri.
Dhoma e lojrave mbretërore, pasdite e vonë.
Kam ndryshuar mendje.
Po ndihem keq.
Mirë.
Ne Moroit mund të mos shpërthejmë
në flakë si Strigoit,
por drita e diellit ende djeg.
l shkreti.
Kishe punë atje në botë?
Po iPhone?
- Çfarë është një hashtag?
- Të lutem, mjaft fole.
Djalo, çfarë mendon se po bën?
Eja, Roza. Një kafshim kur
jemi duke e bërë është bukur.
Ndal!
E njoh atë shikim.
E ke bërë edhe më parë.
Kurrë nuk do lejoja një djalë
të më degradonte ashtu.
Jo një djalë, sigurisht. Liza.
Të gjithë kemi pyetur veten
me çfarë është ushqyer.
Një herë të kesh patur një kafshatë,
Roza, kurrë nuk do të...
Intimiteti ditën. I ndaluar.
Kuptoj. Qetësohu. Qetësohu.
Përsëri, Xhesi? Kthehu në dhomë!
Çfarë?
Liza, çfarë po bën?
- Roza?
- Liza është në telashe.
Dëgjova... Dëgjova një zhurmë.
Liza...
Ka shumë gjak.
Po fillon sërish, apo jo?
U përpoqa, Roza, u përpoqa
ta risillja në jetë,
por... por ishte shumë vonë.
Eja dhe ngushëlloje, idiot.
Do jetë në rregull.
- Çfarë dreqin po bën Kirova?
- Po i jep Vasilisës një qetësues,
dhe po i rrisim mbrojtjen.
Sistemi ynë i sigurisë
shërben për të mbajtur larg Strigoit,
të mos përballemi me
përbuzjet e adoleshentëve brenda.
Përbuzje? Vërtet mendon
e kjo është e gjitha?
- Roza...
- Më fal.
Faleminderit që nuk i the
asgjë Kirovës për...
Isha budalla që mendova se nuk do silleshe
si një mendjelehtë 17 vjeçare.
Drita e diellit, është e këndshme.
Më ka marrë malli.
Orar idiot për vampirët.
Sakarificat e vogla që bëjmë.
Dhe të mëdhatë.
Mendjelehta 17 vjeçare,
kjo është e kaluara.
Ajo ishte një orë më parë.
Po përpiqesh të më thuash se
papritur je e pjekur dhe e përgjegjshme?
Po përpiqem të të them se dua të jem,
duhet të jem.
Më mëso diçka më shumë
se sa të marr kthesa.
Di mjaftueshëm rreth të arratisurit.
Dhe herën tjetër që të takohemi,
më mëso të luftoj.
Qetësi. E fillojmë aty
ku e lamë herën e fundit.
Pas gjykatave në Romani... Mia!
Zakonisht je shumë më e mirë në
të kaluarit e shënimeve.
- Po kalon një ditë të keqe?
- Oh, jo, Zt. Meisner,
mos e lexo me zë të lartë, të përgjërohem.
"Vë bast se ajo mbretëresha e dramës...
"Dua të them, princesha e dramës,
e vrau atë dhelprën vetë"
"për të shpërqëndruar shkollën
nga sekreti i saj i vërtetë."
Mos vazhdo.
Zt. Meisner, po ju përdorin si një vegël
për të transmetuar propagandat e turpshme të Mias.
Po më quan një vegël?
- Nëse nuk e thotë ajo, e them unë.
- Çfarë ishte ajo, Hathaway?
Tani kam kuriozitet.
"Pra, na del se arsyeja"
"që Liza mbijetoi aq shumë
atje jashtë është se"
"përdori Rozën si ushqimin
e saj personal."
Qetësi!
Ushqyerja Dhampir-Moroi
është një deklaratë shumë serioze.
Do pretendoj se nuk
e kam lexuar kurrë.
Të gjithë kthejeni tek
faqja tre e broshurës tuaj.
Pot, Zt. Meisner, le pa thënë
pjesën më të bukur.
Për mua dhe Xhesin, edhe atë
laviren Dhampire natën e kaluar.
- Çfarë?
- E vërteta lëndon, lavire gjaku.
Kristian, mjaft!
Drejtohuni tek zyra e
drejtoreshës Kirova, Zt. Ozera.
- Poshtë koridorit, nga e majta.
- Sikur më duhen udhëzime.
Liza, Liza, prit.
Jo këtu, jo në sy të të gjithëve.
Çfarë ishte ajo atje?
Magji zjarri në klasë?
- Një zënkë të dashurish.
- Roza, derdha gjak për ty.
Jo, është Roza ajo
që derdh gjak.
Nuk mund të rrahësh çdokënd
me të cilin ke një problem!
- Epo, mund të përpiqem.
- Çfarë po ndodh?
Të thashë, Xhesi dhe unë thuajse as nuk u puthëm,
dhe Rei as nuk ishte atje,
prandaj as nuk e di për
çfarë është duke folur.
Mirë, po. Djemtë adoleshentë janë
të dobët dhe derrkuca të djersitur.
Është pakti ynë...
Po flas për ty dhe mua.
Si e zbuluan ata për ushqimin?
E di, kur Xhesi nxori dhëmbët...
Jo, fare.
Por... ai dyshoi.
Liza, më lër të shpjegohem, të lutem!
Më lër të flas...
Është e vërtetë?
Duhet të jesh më specifik, Mason.
Xhesi dhe Rei, jo thjesht duke u shoqëruar,
duke u ushqyer.
- Ata thonë se u ushqyet teksa...
- Absolutisht jo...
Epo, në fakt, Xhesi dhe unë
bëmë dashuriçka, por...
- Ku ka tym, ka zjarr.
- E lëmë zjarrim jashtë kësaj.
Ju vajza i hidheni sipër
kujtdo hajvani
i cili është Moroi ose antar mbretëror.
Mjaft. Nuk kam kohë të merrem
me ndjenjat e tua tani.
Në rregull.
Oh, zot, jepi, Liza-vizion.
Ku je kur kam nevojë për ty?
Duhet të më falënderosh
që ndryshova rrjedhën e lajmeve.
Duhet diçka epike për të hequr
vdekjen e kafshëve dhe laviret e gjakut
nga faqja kryesore e Akademisë së Vampirëve.
Të lutem mos thuaj "Akademia e Vampirëve."
Ky term më duket shumë...
Ti i vure flakën dikujt!
Hë pra. A sheh ndonjë shenjë
të djeguri mbi të?
Tani kushdo që e ka vrarë atë dhelpër
do ndiejë nxehtësinë e vërtetë.
Kjo është ideja juaj?
Ti nuk i ktheve flokët mbrapsht.
Kjo është shansi juaj.
Ajo po ju vardiset.
Nëse do përdornim magjinë si armë,
në vend të përdorimit
për ushtrime të kota,
Strigoit nuk do ishin duke na vrarë.
- Po, por rregullat ndalojnë...
- Rregullat?
Liza, e kam parë mënyrën si e tund
kokën herë pas here.
Nuk e kam idenë për çfarë po flet.
Hej, detyrimi duhet të ketë qënë
gjë e nevojshme në botën e jashtme.
Nuk mund t'i dish sekretet e mia. Akoma.
Mbretëreshë Tatiana?
Shpresoj se nuk të
kam kapur në surprizë,
por ndonjëherë madhëria juaj zgjohet
me një dëshirë për të parë.
Ku është Vasilisa?
Vasilisa Dragomir?
Të lutem, ngjitu lart
dhe më lër të shoh princeshën.
Nuk ka asnjë ditë që shkon
dhe ne s'na vjen keq
për humbjen e prindërve
dhe vëllait tënd.
Emri Dragomir përfaqëson
cilësitë më të mira të Moroive.
Ndërsa ti, Vasilisa Dragomir,
e fundit e linjës Dragomir...
nëse ti je e ardhmja jonë,
nuk më bën fare përshtypje.
Ajo fuqi vjen nga gjak mbretëror
dhe duhet përdorur me përgjegjësi.
Ndërsa ti... ti na jep kafshë të vdekura,
lojra gjaku,
arratisje në Oregon. Turp!
Mbretëreshë Tatiana, Mund ta shpjegoj.
Jo tani, e dashur.
Gjithsesi, besoj shumë
se e dashura jonë Vasilisa
do i ndryshojë gjërat.
Tani, shkojmë në
hollin e banketeve.
Babai im nuk do kishte bërë
kurrë diçka të atillë.
Pas gjithçkaje që ka përjetuar Liza,
të turpërohet nga mbretëresha e bletëve?
Mos e ke fjalën bleta-bushtër?
Mos i fol Lizës ashtu.
Shumë orar i gjatë për rojet.
Liza?
Oh, zot.
- Për shpirtin e Shën Vladimirit.
- Pse do bëje diçka të tillë? Pse?
Shko tek muri, Nat. Më fol.
Çfarë?
Po, në rregull.
Oh, zot.
- Është e freskët, dhe është Moroi.
- Në rregull, mund të më thuash nëse është mbretërore?
- Mos ji absurde.
- Tha vajza që lëpinte murin.
Mund të them se ka më shumë
gjak se sa i një personi.
E kanë shkruar gabim "kujdes."
Liza, unë mund ta pastroj.
Më vjen keq.
Lëre. Gabimi tregon se është thjesht
një tufë adoleshentësh idiotë.
Në rregull, e di çfarë, do shkoj
të filloj paketimin. Jam vërtet...
Jo, Roza. Nuk mundemi të vazhdojmë
t'ia mbathim, të paktën derisa ta dimë
se nga çfarë jemi duke ia mbathur.
Një mister, sa emocionuese.
Mund të jemi tre dedektive...
l urrej misteret. Në këtë moment
do preferoja një sulm të mirë Strigoish
sepse të paktën do e dija se çfarë
vrasës gjakatarë.
Jo më. Do ndjek këshillën
e mbretëreshës sonë të dashur,
dhe do i korrigjoj gjërat.
Xhesi dhe Rei janë pengjet.
Mia është truri.
Po, por ne as nuk
e njihnim Mini-Mian
kur u detyruam të largoheshim
për herë të parë.
Znj. Karp është ajo mbi të cilën duhet
të fokusohemi.
Bëj çfarë duhet të bësh, Dhampir.
Jam lodhur duke u zvarritur poshtë radarit.
Nuk është e mundur dhe...
Nuk është efektive.
Përveç kësaj, kam një mënyrë se si
mund t'i bëj njerëzit të dëgjojnë anën time të historisë.
Mos u shqetëso, Natalia
i di aftësitë e mia.
lshte shumë lodhëse t'i
mbaja të fshehta nga ajo.
Do përdorësh detyrimin mbi Mian?
Ku është gallata këtu?
Do përdor detyrimin tek të gjithë
përveç Mias.
Por detyrim në një
shkallë kaq të madhe...
Magjia duhet të përdoret për diçka më të madhe
se sa ushtrime të kota në klasë.
Oh, Zot, tani po përdor
shprehjet e Kristianit?
- Çfarë?
- Po, isha aty.
Dhe helmi që ai idiot
po të fut në tru më bën
për të vjellë.
Liza, unë jam ajo e pamatura dhe ti
je ajo e kujdesshmja, të kujtohet?
Ti ke marrë shumë goditje prej
meje, Roza.
Shiko, është rradha
jote të qash pak,
dhe rradha ime të shkelmoj ca prapanica.
Nuk i dilet ashtu përpara një gardiani.
Do të thuash fillestare.
Vetëm doja të dija nëse Liza
ishte mirë.
Mbretëreshë Tatiana s'kishte të
drejtë të përmendte familjen time.
- Duhet të shkoj të flas me Lizën.
- Mos u shqetëso për këtë.
Por duhet. Liza dhe unë kemi një lidhje.
Lidhje?
Dëgjo, Kris,
thjesht qëndro larg saj.
Ajo ka flirtuar me anën e saj të errët,
tani ka mbaruar.
Liza i pëlqente termat e nxheta
por pastaj ajo u bë 12 vjeç.
Unë thjesht isha i shqetësuar.
Ka një vijë që ndan të shqetësuarit
nga të përndjekurit.
Seriozisht, Kristian, largohu.
Këtë do Liza.
Në rregull.
Thashë të praktikohemi këtu,
larg nga atje.
Dimitri, e di se duhet të kesh
dëgjuar disa thashetheme.
Gjithë ajo drama e shkollës
qëndron atje, jo këtu.
Kjo është jeta dhe vdekja.
Argjendi. Mos ki frikë prej tij.
Përveç diellit, kjo armë është i vetmi mik
që ke kundër Strigoive.
Por më parë duhet ta mposhtësh
përbindëshin e pastaj ta vrasësh.
Po, gjithçka bëhet për të vrarë Strigoit,
apo jo?
Shumica e Strigoive ishin
dikur Moroi.
Disa e kthyen veten në Strigoi duke
vrarë gjatë procesit të ushqimit.
Por shumë u shndërruan me forcë.
Nëse do të therësh, atëherë bëje.
Ajo që dua të them është se mund të kesh
njohur ndonjërin prej tyre, personalisht.
A mund të vrasësh dikë që e njihje?
Unë... Po të ishin ata ose
unë ose Liza...
Ti heziton, dhe ai hezitim mund
të të vrasë.
Duhet të vazhdosh t'i thuash vetes
se ata nuk janë të njëjtët njerëz që ti ke njohur.
Mirë. Shumë mirë.
Nuk dua të nënvlerësoj
ato që je duke përjetuar tani.
Mbretëresha e teproi.
Por Dhampiri gjithmonë duhet të përulet.
E kuptoj. Moroit vijnë të parët.
Jo gjithmonë. lm atë ishte një Moroi.
Ai vizitonte Rusinë një herë në vit.
l pëlqente të qëllonte mamanë time.
Kur unë u rrita mjaftueshëm,
mua më pëlqente ta qëlloja atë.
Ai nuk vizitonte më.
- Sa vjeç është i rritur mjaftueshëm?
- Dhjetë.
l vetmi prind që kam pasur ndonjëherë
ka qënë Akademia.
Mamaja jote është një
nga Dhampirët rojtarë
më të frikshëm dhe të respektuar
në botë.
Shoh se më në fund ke
lexuar telegramin e saj.
Do të dish çfarë thoshtë?
"Më vjen mirë që je gjallë.
Çfarë bëre është e pafalshme. Mami."
Çfarë di për babanë
tënd Moroi?
Që ai do ketë pasur zy të
zinj dhe flokë të paparë.
Kur të filloj të vras Strigoit,
do më duhet t'i pres të gjitha, apo jo?
Më fal. Kjo tingëlloi shumë vajzërore.
Mund t'i lidhësh.
A nuk duhet një Dhampir t'i
mbajë shenjat molnija të ekspozuara?
Mos i prit kurrë flokët.
Lidhi.
Duhet ta adhurosh mbretëreshën tonë.
Elegancën e saj, dinjitetin e saj,
aftësinë e saj për të njohur plehrat.
Dhe humori im i mirë ka mbaruar.
E di, "kujdes" nuk
ka ndonjë shkronjë "H" në të.
- Hej.
- Ku është Liza?
Nuk e kam parë, por gjeje çfarë?
Kam dëgjuar se Mia dhe Aroni po shkojnë
në një piknik tek
fabrika e hemoglobinës.
Mendova se kjo na jep një shanc
të kontrollojmë dhomat e tyre...
- Shtiru sikur po flet me mua.
- Por unë po flas me ty.
Është e ndyrë. Nëse ju djema
ishit duke e bërë,
nuk habitem që Roza u fiksua
me qafën e Xhesit.
Ajo nuk e bëri me Xhesin.
Dhe ajo nuk po më furnizonte.
Ne thjesht nuk kishim ushqyes.
Nuk është ndonjë gjë e madhe, Kamila.
Po, nuk është ndonjë punë e madhe.
Dua të them, Xhesi është gënjeshtar.
Çfarë do bënit ju sot?
Shenoni dhe unë do shkojmë te dhoma e saj
që të studiojmë për testin e Znj. Meisner.
Më fto.
Liza, do që të studiosh
me neve sonte?
Sigurisht.
Shiko.
Është palaçoja e mbretëreshës.
Nuk mund të më flasësh mua ashtu.
Mbretëresha më trajton mua si bijë,
prandaj duhet të jesh ziliqar.
Ti je mik me Mian.
Çfarë sekretesh po mbani?
- Më pëlqen të vesh pantallonat e mamit...
- Jo të tuat.
Sekrete të Mias.
Të kapa.
A e pe sa e paparë isha?
E ndjeva. Përdorimi i magjisë ka një efekt,
një kosto, mbi të dy ne.
Pa shiko ty, po dridhesh.
Unë do dridhem.
Të tre filxhanët e kafesë që mora.
Si të ishin 18 filxhanë, kafe e zezë e pjekur,
s'ka më vend.
- E mora, kompjuterin.
- Çfarë?
Të thashë.
Mia është në një piknik...
Hej, ti. Më vjen keq që nuk kam
qënë më kishë për ca kohë, por...
Është në rregull.
Nuk ke pse të shtiresh më.
Ti flirtove me anën
e errët.
- Kontrollo atë kuti dhe vazhdo.
- Për çfarë je duke folur?
Por, hej, hipokrizi e lezetshme
me përdorimin e magjisë.
E çfarë? Një laptop i vjedhur.
Kirova e ka mbyllur internetin
vite më parë.
Po, Shën Vladimiri operon në
një rrjet të mbyllur,
por ka gjëra më të rëndësishme se
sa rinovimi i statusit.
Ka foto, receta,
letra mes Akademisë.
Ti më provokon hemoragji celebrale.
Por kishe të dretë për
Kristianin e çmendur.
Çfarë pune e çmendur.
Seriozisht do shkosh në atë
grupin e studimit me Kamilën?
E di, nuk ke pse të përdorësh
detyrimin për tu bërë e famshme.
Ndoshta nuk e mban mend, por
ti mund të jesh magjepsëse vet.
Kush ka orë?
Natali, ktheje atë kompjuter.
Më vonë, dështake.
Zot.
Do doja që Liza ta detyronte
Rein që të ishte më i mirë.
Dhe të merrte virgjërinë time.
Askush s'më ka parë lakuriq.
Moroi, Dhampir, njeri, mineral.
Një herë rrotullova një bimë sepse
kisha shumë turp të ndërrohesha përballë saj.
Ti e di se unë nuk mund ta
dëgjoj këtë, apo jo?
- Më fal. Po, unë...
- Është në rregull.
Megjithatë unë nuk jam më mirë.
Kam filluar të kem ndjenja për mentorin tim, Dimitrin,
i cili është, mjaftueshëm i vjetër për të qënë...
Jo babai im... si një xhaxha.
Si një xhaxha tmerrësisht seksi.
Andre?
Çfarë dreqin është kjo?
O perëndi.
Andre, Andre?
Ky është vëllai i Lizës, apo jo?
Andreja mund të kishte çdo vajzë që donte,
gjë që ai e zbatonte.
Shumica e vajzave e dinin si ishte.
Aspak serioz, pa kompromise dhe...
Kjo është fytyra e një vajze
e cila nuk njihte rregulla.
Zot i madh.
Mia nuk është thjesht e inatosur me Lizën.
Ajo e përçmon të gjithë linjën e Dragomirëve.
Po, gjë që e bën atë të aftë t'i çojë
gjërat në një nivel komplet tjetër.
Në rregull, në rregull.
Ktheje këtë në dhomën e Mias.
- Mirë?
- Në rregull.
Shihemi.
Hej. Kujt ia detyroj këtë nder?
Mund të flasim, Oskar?
Jam e shqetësuar për Lizën.
Më vjen mirë që princesha jonë po mëson
se mbrojtja më e mirë është një sulm i mirë,
dhe më beso, jam shumë e gatshme për
t'i dhënë një mësim të mirë asaj idiotes Mias,
por gjithë ky operacion 'lavazh truri'
po e shndërron Lizën në diçka që ajo nuk është.
Ajo s'mund ta kuptojë këtë. Unë mundem.
Është sikur i ndjej ndjenjat e Lizës
më shumë se sa ajo vetë.
Më duhet të vihem në lëvizje.
Nuk mund të pres deri sa
të më shfaqet vegimi tjetër.
Situata po bëhet serioze.
E kuptoni?
Dhampir? Zënka me thika?
Mbrotja më e mirë, sulm i mirë.
E dija se do ecje përpara.
Nuk është e drejtë të mësosh nga një zot.
Dëgjova se mund të përballoje
dy djem njëherësh.
Roza, për xhesin dhe Rein...
- Mason...
- Jo, jo atë.
Në dhomën e veshjeve, ishte e çuditshme.
Ata kishin fasha tek kyçet.
Nuk e di nëse do të thotë diçka.
Kyçe të mbukuar?
- Është kjo ndonjë gjë e re Moroish?
- Shiko Mian.
- Ajo po largohet.
- Lëre.
Kirova është ajo që duhet
të gjurmoj.
Duhet të hyj vjedhurazi
në zyrën e Kirovës sot
kur të jetë në gjumë, në rregull?
Ka një dosje atje që
mund të jetë çelsi i të kaluarës time,
të tashmes dhe të ardhmes.
Kaq?
Duket gjë e lehtë.
Dyzet e pesë minuta qetësi.
Duhet të jetë një rekord i
Roza Hathaway.
Në rregull.
Çfarë di për Znj. Karp?
Karp? Ajo doli në pension
para se unë të vija.
Kirova, Viktori, ti.
Unë pyes për Karpin, nuk më shohin në
sy dhe ndërrojnë temën.
Mjaft. Trjanimi yt kohët
e fundit ka qënë mjaft...
...i mirë.
- I mirë? Vetëm kaq?
Çfarë do që të të them?
Që je një studente që mëson
tmerrësisht shumë shpejt?
Se i sjell origjinalitet
filmave klasikë?
Po, dua që t'i thuash
këto gjëra.
Natën e mirë, Roza.
Çfarë bëra gabim? Të kisha në dorë.
Ajo klithma e betejës ishte
gabimi i parë.
Më pëlqen e qeshura jote.
Njëjës, jo shumës.
Është hera e parë që e kam dëgjuar.
Pra edhe po të mos kisha bërtitur,
ti ende do më kishe ndaluar, apo jo?
Me shumë mundësi, por iniciativë e mirë.
Vazhdo t'i provosh këto sulmet surprizë.
Është trajnim i mirë për të dy ne.
Pra... ke ndonjë
lëvizje tjetër që do të më tregosh?
Unë e *** e ata e marrin, por kur
kthehen nuk është e njëjta gjë, apo jo?
Unë e *** dhe ata e marrin,
por kur kthehen,
nuk është e njëjta gjë, apo jo?
Ata po vijnë të më marrin.
Por ata duan diçka që
unë nuk mund t'ua ***.
Ata prej nesh që nuk kanë zgjedhur magji, ata
prej nesh që kanë fuqi të pa emëruara,
ka shumë që mund të bëjmë,
ka shumë që ne mund të përballojmë.
Duhet të kisha ikur me Vasilisën.
Duhet ta kisha bërë.
Jam e vetmuar.
Po më mbulon errësira.
Dhe unë thjesht dua të zhduken,
dridhjet,
çjerrjet,
makthet, të zhduken të gjitha.
Liza. Mbretëresha dhe mbreti i shkollës
së bashku edhe një herë,
ashtu siç duhet të jetë.
- Liza!
Ne dë dy jemi të destinuar të
jemi së bashku.
Ma lër mua këtë.
Shiko çfarë më ke detyruar t'i bëj vetes,
ashtu si prindërit e mij të mallkuar.
Liza!
Kam familje të re tani.
Motra dhe vëllezër Strigoi,
sulmoni!
- Roza, çfarë po ndodh?
- Qëndro afër, pas meje,
ashtu siç jemi praktikuar.
Në rregull. Nuk duket mirë,
por ne do ta kalojmë këtë,
Liza, siç bëjmë gjithmonë.
Dimitri?
Oh, Roza, ti shqetësohesh shumë.
Liza, jo.
Për çfarë janë miqtë?
Jo.
Jo!
Roza, aty je?
E ndjeve atë?
Çfarë ëndrre e çuditshme.
Po. Po, Liz, ëndërr e çuditshme.
Mos guxo të të vijë keq për mua.
Ndihu keq për të,
për princeshën.
Gënjeva.
Liza nuk mendon se je një
përndjekës i tmerrshëm.
Ajo në fakt të pëlqen ty.
Atëherë pse...
Sepse mendoj unë se je një
përndjekës i tmerrshëm,
dhe ne fakt nuk më pëlqen, por...
Më pëlqen mënyra si ndihet
Liza kur është afër teje.
E çfarë?
Shikoje atë. Ajo është sërish në maje.
Ajo nuk është e lumtur. Ajo nuk është
vetvetja, jo ashtu siç dëshiron të jetë.
Më beso mua, unë e dia, Kristian.
Unë mund...
E bekuara nga hija Anna
bëri gjithçka që mundi,
por në dita ditë, errësira e Satanit
u fut tek Shën Vladimiri,
duke i dobësuar shëndetin dhe mendjen.
Shiko, Kristian, nuk dua që
Liza të jetë ashtu.
Ti je fantazma këtu. Ti duhet ta dish
ku i mbajnë librat dhe dorëshkrimet
duhet të kuptoj aftësitë e saj...
Ti sabotove gjënë e parë të mirë
që ndodhi në jetën time pas një kohe të gjatë,
dhe tani do që të të ndihmoj?
Zot.
Festa e princeshës në dhomën
mbretërore të lojrave.
Ja ku është lavirja e gjakut.
Përse u vonove?
Është fantastike që mund të bësh shaka.
Liza, dëgjo. Shumë gjëra kanë ndodhur.
Duhet të ulemi dhe
të bisedojmë.
Mjaft u tregove kaq serioze, Roza.
Është një festë.
- Hej, Natali.
- Përshëndetje.
Festë e mirë, apo jo?
Hidhi një sy kësaj.
Çfarë magjie?
Liza, ti vërtet
mund të bësh gjithçka.
Epo, sigurisht që mundem.
Jam princesha.
Por të bësh gjithçka është e gabuar, apo jo?
Zjarr, ajër, zjarr, ajër, zjarr,
ajër, zjarr, ajër,
zjarr...
- Hej.
Aron.
Roza! Ku po shkon?
Ti nuk po ikje
pa më përshëndetur mua.
Duhet të iki në shtëpi dhe
mos ndjej dehjet e tua.
Lidhja po të deh
aq sa edhe mua?
Zot, po na konsumon të
dyjave me magji.
Mos u shqetëso. Po funksionon.
Javët kanë kaluar,
dhe Mia është harruar.
Jo më kërcënime, jo shënime, jo dhelpra.
Ti je thjesht e acaruar sepse unë, jo ti,
kam neutralizuar rrezikun.
Ti neutralizove një rrezik,
jo 'rrezikun'.
dhe Aron, seriozisht,
Vërtet do të shkosh me të
tek vallëzimi i Ekuinoksit?
Ai është... i lezetshëm.
Dhe shumë i mërzitshëm.
Ti mendon se të gjithë janë të mërzitshëm.
Kristiani nuk është.
Jo, kishe të drejtë për të...
E di "flirtim me anën e errët"
tingëllon si një nga shprehjet e tua.
- Më fal.
- E di çfarë? Mund ta mbash për vete Kristianin.
Të dy jeni egërsira.
Liza, çfarë po përpiqem të them
është se ti kujton se është
thjesht diçka gjimnazi,
por është diçka më shumë.
Natali... A je çmendur?
Për çfarë po mendon?
Më beso mua, nuk do doje të bëje
operacion në hundë në Montana!
Më vjen keq. Më vjen keq. Është...
Kur ju të dyja u larguat nga festa,
nuk kisha askënd me kë...
Të gjithë po më shikonin,
prandaj u largova,
dhe rrugës për tek dhoma, betohem,
dikush...
ose diçka,
filloi të më ndiqte.
Unë thjesht... Nuk e di. Mendoj
se thjesht jam paranojake.
Kjo nuk është paranojë.
- Është një psi-hound.
- Roza mendon se gjithçka është një psi-hound.
Ç'është një psi-hound?
- Çfarë po bën çanta ime e shpinës atje?
- Liza, jo.
Liza!
Oskar! Oh, zot.
Oskar.
- Liza, thjesht...
- Jo, Roza!
E bekurara nga hija Roza,
je e lidhur me Lizan,
dhe e ke ti në dorë ta ndihmosh.
Nuk e kupton?
Sa më shumë Liza të përdorë fuqitë e saj,
më keq do bëhet.
Më e rrezikshme do bëhet.
Ata erdhën për mua.
Ata do vijnë për të.
Për çfarë po flet?
E ke fjalën për Strigoit?
Nuk kanë lidhje Strigoit.
Jo gjithçka që duhet pasur frikë
ndodhet jashtë portave të Shën Vladimirit.
- Nuk e kuptoj.
- Oh, ti s'mund ta kuptoje.
Nuk ke pse të kuptosh.
Më shiko mua.
Jo, të lutem, Znj. Karp,
jo detyrim, të lutem.
- Të përgjërohem, të lutem!
- Nuk po t'i fshij kujtimet.
Thjesht po i fsheh për pak.
Jeta e Lizës është në rrezik.
Gjithçka që duhet të dish është se duhet
ta nxjerrësh atë nga akademia.
Harro gjithçka që të thashë deri kur
të vijë koha që do të të duhen.
Mund të thuash se ishte
gjysëm-nënshtrim
dhe gjysëm-detyrim,
kur më pyete
se pse u larguam nga akademia
si fillim,
një pjesë e imja nuk mbante mend.
Thjesht dija se duhet të iknim.
E padëgjuar.
Çfarë drejtoreshë Kirova
donte të thoshte
është se ishte e guximshme
nga ana jote të tregoje këto, Roza.
Po, po e bëj këtë për Lizën.
Ajo ka nevojë për ndihmë.
Po a është e vërtetë se ajo mund ta
sjellë të vdekurin në jetë?
l vdekuri është i vdekur... por shëron
ata që janë duke vdekur.
Jo që nga koha e Shën Vladimirit, dhe
as ai kurrë nuk bëri magji.
Por nuk ka prova për këto që po thua.
Nuk kemi gjetur kamera,
dhe vet detyrimi
mund të bëhet vetëm në ambjente specifike
nga profesionistë të trajnuar.
Mirë, Liza nuk kishte problem të ta bënte ty,
pikërisht në zyrën tënde.
Sigurisht, keni pyetur veten
pse nuk më keni përjashtuar nga shkolla.
Kjo është absurde.
Mjaft, të lutem.
Znj. Sonia Karp. Dua të shoh
materialin nga dita e gjashtë.
Kam pasur një natë të keqe.
Mos më bëj të zvarritem në tubat e ajrimit
dhe të ul sistemin e sigurisë për një kabull.
Drejtoreshë, nuk kemi të drejtë ta mbajmë
Rozën në errësirë për aq kohë sa e kemi mbajtur.
Në rregull. Në rregull.
Çoje poshtë.
Tregoji gjithçka.
Tregoji ditën e gjashtë të Karpit,
të lutem. Faleminderit.
E di se për këtë po kërkoje.
Pak muaj pasi u largove,
Znj. Karp pati një krizë nervore.
A gjetën doktorët një
mënyrë për ta shëruar?
Ajo gjeti një mënyrë për të ndihmuar veten.
Karpi nuk ishte si të tjerat.
Ajo nuk u bë Strigoi për
fuqi e pavdekshmëri.
Ajo thjesht... donte që dhimbja
të largohej.
Askujt nuk i pëlqen të flasë për këtë,
por mënyra më efektive
për të pa deklaruarit, për të
hequr dhimbjen që kanë
është të marrin një jetë
dhe të bëhen Strigoi.
Strigoit kanë një qetësi të brendshme.
S'kanë ndjenja. S'kanë shqetësime.
S'kanë dobësi.
Ajo u largua.
Nuk e dimë se ku është tani.
Roza? Roza, qetësohu.
- Unë do të të mbroj.
- Roza?
Nuk është Karp. Është Liza.
Ajo është lartë dhe ajo është...
e nevrikosur.
Të prera në krah?
Këtë tha ajo?
Dhe pa përdorimin e një thike,
sado e pabesueshme të duket.
E di se kam pasur probleme
të zgjedh një magji,
por kjo duket mjaft e kotë si magji.
Më lini t'ju tregoj.
Roza është një shoqe e dashur, por ajo
ka talent për histori të gjata.
Kirova po e lë veten të detyrohet edhe pasi
unë dhash fjalimin e detyrimit!
Tipike!
Që prej aksidentit,
jeta ime ka qënë
si një pilot automatik.
Pavarësisht mënyrave të frikshme të znj. Karp,
ajo po përpiqej
të më ndihmonte të kuptoja gjithçka,
por çfarë kam tani?
Ka një person tjetër
që mund të të ndihmojë.
Ai është në flamujt tanë,
postera, uniforma
dhe statuja në mes të shkollës.
Shën Vladimir?
Në rregull. Po shkoj.
Pra, këtu i lënë
takimet dështakët?
- Si e dije...
- Librat e shën Vladimirit. Tani.
Më parë po të pysja.
Tani po të urdhëroj.
- Zot, ti të acaron.
- Kam të drejtë që kjo mund të ndihmojë Lizën.
Po. Kjo është acaruse. Hajde tani.
Çfarë duhet të bëjë një
vajzë që të gjejë kuptimin e fjalës
"e bekuar nga hija" në këto...
- Hidhi një sy.
"Vladimiri zotëronte një
magji shumë të pazakontë,
dhe ajo magji kishte emrin: Shpirt."
Në atë kohë, Liza
ka luftuar me veten
sepse nuk mund të bënte magji.
Oh, zot, sikur ta dinte.
Kjo e bën Lizën më speciale
dhe të vlefshme se sa
e kisha imagjinuar.
Mendoj se duhet të jem e lumtur që
tipat e këqinj nuk po përpiqen të vrasin Lizën,
por kjo i bën gjërat më të
sëmura e të shëmtuara.
Çfarë duan ata nga Liza?
Cili është qëllimi i të vrarit të maces
së saj dhe vënia e kamerave?
- Kush do ishte aq mizor?
- Drejtoreshë Kirova do ishte.
Dhe Mias i pëlqen t'i filmojë shakatë e saj.
- Kjo...
- E di.
Të dyja janë të qarta, por...
Jo, ndoshta është e qartë
që nuk janë të qarta.
Pash Kirovan me Mian mbrëmjen e kaluar.
Në rregull, teoria ime e preferuar e konspiracionit
është se dikush po përpiqet
të çmendë Lizën,
dhe ta nxjerrë nga
rruga për fronin.
Dua të them, të gjithë e dimë se
mbretëreshë Tatiana ka problemet e saj.
Të tre shtrigat mund të jenë
duke punuar së bashku.
Më pëlqen se si punon mendja jote.
Mbaje atë mendim.
"Disa herë, pas harxhimit të
fuqisë së tij dhe në kohë traume,
agonia e Vladimirit shfaqej
direkt e në lëkurën e tij."
Pra kjo provon
se Liza nuk është çmendur.
Aty afër. Dua të them, tregohet se
ajo mund të rehabilitohet.
Prit. Liza i bën diçka
të atillë vetes?
- Të prera dhe çarje dhe...
- Po.
Kristian, asaj vërtet i është dashur
mbështetja jote javët e fundit.
Ti ishe dakort se Liza
nuk ka qënë vetvetja.
Është faji i saj që nuk jemi bashkë.
Zot, femra, sidomos dikush
që jeton me gjak e magji,
do ketë ndërrime të shpeshta humori.
Nuk është kurrë faji i vajzës,
edhe kur është faji i saj.
Nuk ta ka shpjeguar njeri këtë?
E di, po të mos ishe kaq psikopate,
do ishte bukur po të dilnim.
E njëjta gjë për ty, i shkarë.
Faleminderit.
- Në rregull.
- Shihemi.
Ç'po bëje me Rozën?
Po flirtonit, apo jo?
Flirtonim... Ne po lexonim.
Ne zbuluam një magji të
quajtur 'Shpirti'. Ti e ke.
Znj. Karp e kishte,
po ashtu dhe Shën Vladimiri.
- Edhe ai e priste veten.
- Roza ta tha atë?
- Do ta vras.
- Shiko, mjaft, Liza.
Po përpiqemi të të ndihmojmë.
E di se nuk ke familje,
dhe të duhen sa më shumë miq...
Nuk kam nevojë për shokë
ose familje ose kafshë...
Të urrej!
Ti gënjeshtare.
- Liza, më dëgjo...
- Mos më thuaj "Liza, më dëgjo".
- Më ke rrënuar jetën.
- Oh, hajde tani.
Si të duash, lavire gjaku.
Në rregull, Liza, dua që
ti të kuptosh.
Mund të mësojmë se si
Shën Vladimiri e përdori 'Shpirtin'...
- A e ke vrarë ti macen time?
- Hej.
Lidhja mes meje dhe Oskarit
ishte duke u përmirësuar.
Liza, kjo është e rëndësishme.
Znj. Karp e ktheu veten në Strigoi.
Ajo nuk e bëri këtë që të bëhej e keqe.
Ajo e bëri që të mos ndiente më
çjerrjet dhe dridhjet. Dua të them...
çfarë të ardhme do, një të sëmurë
dhe të pashpirt si e zonjës Karp
apo një epike si ajo e Shën vladimirit?
Mjaft më fole për të ardhmen
dhe të kaluarën,
sepse mua më intereson
vetëm e tashmja.
E di, nëse duhet të zgjedhësh një,
zgjidh atë që po ndodh tani.
Unë jam princeshë Vasilisa Dragomir.
Jam e fundit e linjës Dragomir.
Nëse më shohin të dobët,
do më sulmojnë.
Nuk bëhet më fjalë për "ata".
Bëhet fjalë për ty! Kjo është...
U zgjove më në fund.
Princesha ka gjithë
mëngjesin që ushqehet.
Si je?
Nuk e di. Ti më thuaj.
Kam frikë edhe të shoh.
Mund ta lëviz,
kjo është një shenjë e mirë, apo jo?
Roza, nuk e di si ta them këtë, por...
ti nuk je lënduar.
Kjo është e lehtë për ty ta thuash, shoku.
Dëgjova të kërciturën.
Pash ***ën...
Më vjen keq të ndërpres.
- Hej.
- Përshëndetje.
- Këtu.
- Faleminderit.
Pashë Aronin të kalonte.
U ndava me të.
Kur pashë këmbën tënde,
harrova gjithçka.
- Gjithçka.
- Faleminderit për këtë, meqë ra fjala.
Me bëhet qejfi që jeni të dyja
gjallë dhe jo duke u zënë.
E tërë kjo çështja e 'Shpirtit'
na ka surprizuar.
Derisa këshilltarët
të arrijnë nga Romania,
do ju mbyllim të dyjave në një bunker,
larg nga çdo argëtim.
Jo mësime, dhe pa dyshim që nuk
keni për të ardhur
tek Mbrëmja e Ekuinoksit sonte.
- Oh, broçkulla.
Ju lutem, duhet të vini.
Këtë herë jam dakort me drejtoreshën,
Princ Dashkov.
Përveç kësaj, po harrojmë
gjënë më të rëndësishme.
- Nuk kemi asgjë për të veshur.
- Këtë herë jeni me fat.
Sot është ditë pushimi,
dhe kam organizuar një
ekspeditë të vogël blerjesh.
Të lutem? E di sa shumë
kam nevojë për ndihmën tënd.
Dhe plus, kur nuk të
kanë sjellë blerjet në humor, Liza?
Ku është Roza?
Në rregull.
Për çfarë ishte kjo?
Thjeshtë diçka e vogël që unë dhe Dimitri
e bëjmë për të mbajtur veten në formë.
Kjo ishte e dobët.
Sa kohë ke që ndjen diçka për të?
Unë jam... shumë e sigurt se
nuk e di për çfarë je duke folur.
- Pra, do marr thikë të argjendtë?
- Pëgjigja është... jo.
Po mbaj mend, sot nuk je thjesht
shoqja e Lizës.
Spiridon.
S'ma merr mendja se ndonjë Strigoi
do bëjë ndonjë lëvizje
në një vend publik e
në dritën e ditës,
por nëse Dimitri nuk të
jep një thikë, zonjushë,
duhet të kesh ndonjë nga këta djemtë e këqinj.
Shkaton djegie me rreze Ultra Vjollcë.
Të jep pak kohë.
Epo, të paktën dikush mendon
se e meritoj një armë.
Pra, superfuqia ime doli të
ishte edhe pika ime e dobët.
Madhëria juaj me referencë
nga pop kultura.
E di, unë...
Ngatërrova fuqinë me famën.
E ke pyetur ndonjëherë veten
si do ishte të ishe ashtu?
Nuk është fati ynë.
Fat? E urrej atë fjalë.
E di, "përgjegjësi mbretërore,"
"Moroit vijnë të parët,"
gjithçka është shumë e ngatërruar.
Nuk është e ngatërruar. Unë jam Dhampiri yt
dhe ti je Moroi im. Kaq.
Ndonjëherë jemi adoleshente
të çuditshme,
dhe ditë të tjera rrezikoj
jetën time për të mbrojtur ty
nga rraca antike e
vampirëve grabitqarë...
ose kushdo tjetër, dhe kjo është jeta.
Të paktën, derisa të shpikin ndonjë
fjalë më të mirë për këtë.
Dikush duket i tensionuar. Masazh falas?
Më vjen vërtet keq. Më vjen keq, në rregull?
Vrapo.
Znj. Karp, e kuptoj gjithë këtë,
por Mia dhe vëllai im...
nuk mendoj ashtu.
Andre ishte bujar dhe
argëtues dhe fantastik,
por... por mund të jetë
edhe feminist.
Liza, mos bëj sikur nuk
e di për çfarë po flas,
sepse unë të ndiej ty, në rregull?
E di, e urrej të kem një shoqe
të ngushtë të cilën nuk mund ta gënjej.
Vërtet mendon se
Mini-Mia është pas gjithçkaje?
Jo, jo tamam.
Por do e zbulojmë sonte.
Nesër do të të marrin këshilltarët
e 'Shpirtit',
prandaj vallëzimi është i vetmi
shanc që dikush të të afrohet.
Shiko, nëse mund të mos flasim më për këtë,
kemi çështje më jetike për tu marrë.
Të të gjejmë një fustan.
Mund të përdor besimin tim.
Nuk mund ta pranoj këtë.
Ky është fustani yt.
Ti ke lindur për të veshur këtë fustan.
Liza, kemi gjëra më të rëndësishme
për të bërë se...
Ky është fustani im.
Faleminderit, zotëri,
mund të firmosni këtu?
Dhe kjo është varësja jote.
Kjo është varësja ime.
Ajo nuk është varësja jote.
Pra jo varësja ime.
E more buzëkuqin tim?
Kufoma Nr. 5? Sikur e vë unë
buzëkuqin tënd të zbehtë.
Në asnjë mënyrë.
Natalim dukesh fantastike.
Roza... kjo është për ty,
nga babai im.
Kjo është varësja ime.
Babai të pa duke e vështruar. Këtu.
- Si duket?
- Bukur.
Në rregull, zonja.
Nuk e di çdo ndodhë sonte.
Në këtë pikë, nuk mund ta mbaj mend
kush na do e kush na urren...
por e di se ky kërcim do jetë i yni.
Je të jetë kjo nata jonë.
Nuk reagoi shumë i dashuri yt.
Ai nuk është i dashuri im, por...
duke vlerësuar shkallën e Dimitrit,
ishte një reagim i madh...
gjigand, kolosal.
Eja.
Vërtet asgjë e vogël.
Kristian Ozera.
Në një kërcim shkolle.
Pas kësaj jave, mendova se do humbisja
aftësinë për t'u surprizuar.
Më vjen keq për puthjen atë ditë.
Po për këtë të tanishmen?
- Roza.
- Hej, ç'kemi?
- Në rregull.
- Roza, dukesh...
Jo, nuk mund t'i hedhësh sytë.
E mora përsipër t'u flas vetë
këtyre trapave mbretërorë.
Nuk ke diçka për të thënë?
Na vjen keq.
Nuk të kemi bërë asgjë nga
atë që thamë se të kemi bërë.
Po thoni se diçka që nuk ka ndodhur kurrë
në fakt nuk ka ndodhur kurrë?
Faleminderit.
Mia na lejoi të bënim seks
me të nëse i bindeshim.
Unë bëra shkrimin në kishë
dhe theva pllakën.
Çfarë mendove për atë
ruajtësin e frikshëm të ekranit?
Në fakt punuam shumë për të.
Dhe gjaku thjesht ndodhi.
Menduam se ishte gallatë të
bëje seks në dhomën e princeshës,
dhe gjërat na dolën nga duart,
fjalë për fjalë.
Quhet spërkatje gjaku.
Është një modë e re e Moroive,
kur gjërat bëhen të nxehta dhe të ngeshura,
hap kyçin dhe spërkat.
Mjaft. Unë fle në atë divan.
Në rregull, po macja?
Menduam se ishte dhelpër.
Të lëndosh kafshët...
kjo është e shpifur.
Tha spërkatësi tmerrues i gjakut.
Të lutem, Roza, mos më gjuaj.
Shko kërce me Natalinë.
Shko, tani.
Oh, Xhesi.
- Kush komandon?
- Ti komandon.
Bëra gjithë këtë punë dhe
mora vetëm një të puthur në faqe.
Je ndjerë ndonjëherë
sikur të vëzhgojnë?
Mund të shtiremi sikur
muaji i kaluar nuk ka ekzistuar?
Pse ishe në spital?
Shtatzënë?
- Mendoj se jo.
- ***?
Ndoshta bebi yt ka ***.
Nuk më intereson nëse është e vërtetë. Unë do t'i tregoj...
- Largohu, Mia.
- Pse jeni kaq të ndyrë ju Dragomirët?
Fillimisht Andre, më pas ti vjedh Aronin
prej meje dhe as nuk e mban.
- Nuk kam nevojë për këtë.
- Betohem të shkatërroj të gjithë..
Do të të shndërroj në hi.
Do përdor ujin përpara se ti...
Zot, ju të dy jeni shqetësues.
Më lejo mua, Zt. Ozera.
Roza, dëgjova se ti dhe
princesha jeni bërë prapë shoqe.
Shumë keq... mund të kishim
bërë një skuadër fantastike.
Oh, sa fasho e bukur, spërkatëse.
Skllevërit e tu të seksit më thanë gjithçka,
dhe i shkreti Aron
nuk e kishte idenë çfarë
psikopateje je në të vërtetë.
- Vë bast se ti vrave macen.
- Oskar? Unë i jepja për të ngrënë.
Nuk do lëndoja kurrë një kotele.
Oh, zot, e shkreta...
Gjatë gjithë kësaj kohe, unë
mendoja se ishe e keqe
kur në fakt ti je thjesht...
ti je një vajzë e vogël e pasigurt
në nevojë të dëshpëruar për të tërhequr vëmendjen.
Të gjithë e panë se unë po vetëmbrohesha.
- Roza.
- Pak a shumë.
Nëse Mia nuk e ka bërë, do të thotë se
ka një rrezik edhe më të madh atje jashtë.
- Hathaway, dil prej këtu.
- Liza ia mbathi. Nuk e pashë se për ku.
Oh, zot, sikur të kishte një vend sekret ku
ajo shkon kur është e mërzitur.
- Tamam.
- Gjeniale.
Në rregull. Në rregull.
Në rregull.
Të lutem, të lutem, të lutem, të lutem.
- Kristian.
- Duhet të shkojmë në një vend të sigurtë.
- Vetëm pak nën dritën e hënës.
- Jo, jo.
Drita jonë.
Në rregull, tani duhet të ikim.
Liza.
Drejtoreshë Kirova,
duhet të shkojmë tek Dimitri.
- Princesha është në telashe.
- Ajo nuk është e vetmja.
- Ti nuk kupton.
- Unë kuptoj, Roza.
Kuptoj më shumë se sa ti ndonjëherë..
Mund të kisha qënë modele.
Një burrë në Milano më dha
kartvizitën e tij kur isha 16 vjeç.
Dimitri? Dimitri, hape.
Dimitri, diçka ka ndodhur.
Roza, çfarë nuk shkon?
Ka ndodhur diçka e mirë?
Çfarë shpirti.
Çfarë do, Roza?
Pak nga ajo.
Kjo është çmenduri.
Çfarë po bëjmë?
Gjithçka.
E adhuroj fustanin tënd.
Le ta djegim.
Magji dashurie... hipnotizuese,
të rrezikshme, të vendosura në bizhuteri...
Harroje. Lizën e kanë rrëmbyer.
Duhet të nxitojmë.
Raportoni nga dera kryesore.
Askush s'ka hyrë ose dalë.
Janë ende të dënuara nga akademia...
E ke sqaruar me Kirovën?
Më mirë të kërkosh falje se sa të
kërkosh leje.
Po, dhe unë i ngula
një qetësues.
Më lër të përqëndrohem.
Duhet të jesh duke u tallur me mua.
- Çfarë ka?
- Asgjë. Prit. Në rregull.
Ai po vjen.
Kontrolloni fashat.
Jo detyrim sonte.
Nuk mund të shoh
asgjë përmes fashës,
por e njoh atë zë.
Është... ai gardiani.
- Oh, jo.
- "Oh, jo" çfarë?
"Oh, jo," kush.
l keqi është Viktor Dashkov.
Mirë se erdhe, Vasilisa.
Si ishte vallëzimi?
Është zyrtarisht nesër,
dhe, si premtuar,
kemi shumë për të folur.
Më fal që nuk të shoh në sy.
- Të kam parë të veprosh.
- Përse po bën këtë?
E dashura ime, e vërteta është,
kam nevojë për ty që të më shërosh.
Të të testoja me kafshët
ishte diçka e padobishme,
por thyerja e pllakës dhe
këmbës së Rozës
ishte shumë sqaruese.
Ti po harron diçka.
Lidhja ime me Rozën është
si një GPS fizik.
Ah, po, por varësja që
i dhurova Rozës
është larë nga një
magji dashurie shumë e shtrenjtë,
dhe është shumë e zënë
për t'u marrë me ty.
Kështu mendon ti...
Viktori do që ajo ta kurojë.
Ti ishe miku më i mirë
i familjes time.
Pse nuk ma kërkove mua?
Sa prekëse.
Vërtet, e dashur,
por një sëmundje kronike
si e Sandovskit
ka nevojë për kurim të vazhdueshëm,
dhe ka edhe një problem tjetër.
Problemi im psikik.
Po, përdoruesit e 'Shpirtit'
e marrin fuqinë nga vetja e tyre.
Të shërosh dikë do të thotë
të ***ësh pjesë nga vetja jote,
dhe mund të të shkatërrojë
me kalimin e kohës.
Ti do që të *** jetën
time për tënden.
Pak a shumë. Por, e sheh, e dashur,
unë jam më i rëndësishëm se ty,
dhe Moroit kanë nevojë për një lider të fuqishëm,
por sëmundja ime do të thotë
se nuk mund të zë vendin që
meritoj në fron.
Por nuk duhet ta stresosh
kokën tënde të vogël
për këtë intrigë mbretërore.
Gjeje pak, Victor.
'Shpirti' në këtë kokë të vogël
nuk ka për të të kuruar.
- Nuk më detyron dot.
- Sillni Kennethin.
A njeh ndonjë me emrin Kenneth?
Detyrimi yt nuk funksionon me Kennethin.
Ai është i verbër, ai është një nga magjistarët
më të mirë të ajrit.
- Mund të fillojmë? Më shëro.
- Shko në ferr.
Ti e ke në dorë, Kenneth.
Roza?
Mos ndalo. Ata po e torturojnë.
Më shëro.
Tani ai është...
Liza.
Më shëro.
Shiko...
kjo vërtet funksionoi.
Merre vajzën lartë
deri në nisje.
Roza, qëndro këtu. Është shumë e rrezikshme,
do na ngatërrosh.
- Por...
- A më duhet të të kujtoj
herën e fundit që të thashë
"qëndro në makinë"
dhe nuk m'u binde?
Jo, totalisht kuptoj.
Paçi fat.
- Nuk do qëndrosh vërtetë, apo jo?
- Çfarë mendon ti?
Por çfarë do të thotë Dimitri me
"herën e fundit që të thashë qëndro në makinë?"
Ai po fliste për një vajzë tjetër
në një kohë tjetër.
Ajo ishte një fillestare.
Unë jam një gardiane.
Le të shkojmë, magjistar zjarri.
Kam nevojë për dikë që të jetë sytë e mi.
Kape krahun tim.
Princesha është lartë.
Jo, jo, jo nga kjo rrugë.
- Roza.
- Vazhdon.
- Është atje lartë.
- Roza!
Çfarë?!
Spiridon, dërgo për vajzën.
Jemi gati tani.
Besoj se mund të fluturosh.
Ndjehu i lirë të praktikosh pak
magji zjarri kur të duash.
Ndoshta një rreth me flakë
përreth dorezës?
Nuk kam punuar kurrë jashtë klasës.
Harroje, ajo ka ikur.
Mjaft u përpoqe të shpëtosh veten, Liz.
Lidhje e kotë e njëanshme.
Psi-hound.
E shtrenjtë t'i rrisësh,
e vështirë t'i stërvitësh,
por nuk mohohet gjenialiteti
i psi-hound.
Do e ndjekin princeshën, ta kontrollojnë,
por nuk do e sulmojnë
deri sa unë të udhëroj.
Supozoj se mund të merresh me të.
Thonë se Dimitri është një zot.
Epo, unë jam ateist...
një ateist me një armë të madhe.
Kjo është? Seriozisht?
E kam pritur këtë moment.
A e di se si është të të quajnë
gardiani i dytë më i mirë?
Jo.
Je në rregull?
- A e pe çfarë bëri Viktori?
- E di. Çfarë trapi.
E urrej të ndërpres, por nëse asnjë
nga ju nuk di të pilotojë avionin,
ndoshta ne duhet të ikim.
Liza, rri prapa.
Roza, sillu mirë dhe qëndro
larg princeshës.
Nuk dua ta qëlloj pa dashje kur
në fakt dua të të qëlloj ty.
Ti e dëgjove atë, ai nuk do më qëllojë mua.
- Unë jam gardiania jote.
- Jo, Roza, ti s'mund ta bësh këtë.
Liza, mos guxo të luftosh. Liza.
- Ti je më keq se një Strigoi.
- Kristian!
E di çfarë më pëlqen
më shumë tek psi-hound?
Janë fantastikë në ndjekie.
Janë akoma më të mirë në vrasje.
Sulmoni!
Jo.
Tani, kjo po që është magji zjarri.
Roza, kam nevojë ta shpëtoj,
por s'mundem.
Viktori mori gjithçka,
gjithë energjinë time.
Karikohu, Princeshë.
Kjo ka qënë një natë që Shën
Vladimiri s'ka për ta harruar kurrë.
Kemi marrë gardianë shtesë për të ruajtur perimetrin.
Asgjë s'mund të hyjë brenda.
Viktor Dashkov do burgoset
në qelitë poshtë
derisa të transferohet në
burgun mbretëror ku e pret gjyqi.
Si është Natali? Ajo e adhuronte babain.
Duhet të jetë e shkatërruar.
Antarët e tjerë të familjes Dashkov
do e heqin nga shkolla.
Për më të mirën.
Roza. Kjo erdhi për ty.
Shkëlqyeshëm.
Dimitri, një gjë e fundit...
Periudha e kohës gjatë së cilës
Roza doli nga zyra ime...
Duhet të shpjegohet në një dosje tjetër.
Një magji e zezë ishte
bërë në varësen e saj.
Magjia shkaktoi që Roza të më sulmonte
mua dhe unë të sulmoja atë.
Unë ia hoqa varësen përpara se...
dhuna të ndodhte.
Hej, ndoshta duhet të flasim
për çfarë ndodhi më herët.
Dua të dish se kurrë nuk do t'i
përdorja fjalet
"Çfarë shpirti"
kur nuk jam nën influencë.
Nuk është çështje argëtimi
ose diskutimi.
- lshte e tmerrshme.
- E tmerrshme...
nuk është mbiemri që më vjen
tamam në mendje.
Mos e bëj shumë të madhe.
Është diçka nëse unë do isha
36 dhe ti 28,
ose unë 28 dhe ti 20.
Kjo është shumë matematikë
për dikë që nuk i intereson.
Jeta jote është me detyra,
kërcime, festa.
Si mund ta thuash këtë
pas asaj që ndodhi?
Kështu duhet të jetë.
Nuk jam i interesuar për ty
në atë mënyrë.
- Në rregull.
- lshte...
thjesht një magji.
- Lëre fare.
- Kuptova.
- Roza?
- Po?
Ende je këtu?
Nuk jam e sigurtë se si ndihem për këtë,
por Viktori ka kërkuat
të të takojë.
Jo, s'ka për të ndodhur.
Tha diçka për ty që je
"e bekuar nga hija"?
Ajo s'ka për të shkuar.
Ky është fundi.
Mos më thuaj mua çfarë të bëj.
Dukesh mirë, Vik.
E cila është ironike, duke konsideruar se
do kalosh më shumë kohë në burg.
Mos ma merr për keq, Roza, por...
Duhet të të kisha vrarë.
Ka një kompliment diku aty.
Shpenzova shumë para për atë magji.
Nuk funksionoi ashtu siç doja.
Punoi mirë mjaftueshëm.
Shkaktoi që një burrë të cilit nuk ia ndjen për
mua, të digjte fustanin tim, prandaj...
Ti je kaq e ashpër, unike në llojin tënd.
Po ende je vajzë.
E gjithë kjo ka ndodhur,
dhe çfarë ti do të dish është,
"A më pëlqen Dimitri mua?"
Është magji e fuqishme, Roza,
por jo edhe aq e fuqishme.
Duhet të ketë sado pak pëlqim
që magjia të funksionojë.
Je i lumtur?
- E bekuara nga hija?
- Ah, po. Ta kam borxh ty.
Kupton, unë nuk fillova ta gjurmoj
Vasilisën
me një korb të vjetër të trashë.
Sytë i kisha tek ajo shumë më parë.
Kam parë raportin e aksidentit.
Dhe nuk ka asnjë mënyrë se si ju
të dyja mund të keni mbijetuar.
lshte ai aksident që
zgjoi shpirtin e saj.
Frika të të shihte ty të
vdekur bëri që të shpërthente,
duke e lejuar atë që të të shëronte,
duke u lidhur me ty.
Roza...
je bekuar nga hijet.
Ke vdekur,
ke kaluar në anën tjetër, dhe je kthyer.
Nuk mendon se kjo le një shenjë në shpirt...
disi?
Ja pse ti nuk ke frikë t'i tregosh ndjenjat, Roza,
pasionin, inatin.
Kjo është e paharrueshme. Po.
Por është ironike... duke konsideruar.
Duke konsideruar çfarë?
Duke konsideruar që do më duhet të të vras.
Natalia. E ke kthyer vajzën
tënde në një Strigoi?
Si mendove se do ta anashkaloja
sigurinë jashtë?
Do bëja gjithçka për babin tim.
Gjithë ai trajnim, dhe ende,
kam për të të shkatërruar.
E sheh, Natalia nuk ka qënë ajo
e pafajshmja që ju keni menduar.
Në fakt, ajo më solli lajmet
mbi ty,
Dimitrin dhe Vasilisën.
Macja ishte ideja ime.
Babai donte një dhelpër tjetër.
Babi, shiko.
Roza nuk di ç'të bëjë përpara Strigoive.
Nuk e kuptoj.
Të bëhesh një Strigoi,
nuk duhet të...
Po. Zgjedh Rein të jetë i pari.
Të vras atë do jetë shumë më gallatë
se sa do ishte po të humbja
virgjërinë me të.
Dhe më shumë gjak.
Shumë shpejt?
Hej, Viktor?
A nuk ke frikë se vajza jote Strigoi
nuk do jetë në gjendje t'u
rezistojë venave të Moroit?
Mos ji qesharake.
Do pres jashtë, Natali.
Jepi fund.
Ti nuk e di se si është gjimnazi
për një dështake si mua.
Kisha frikë gjithë kohës...
e dobët, e trishtuar, debile.
Tani shikimin e kam perfekt,
lëkurën e kam të pastër,
dhe po ashtu edhe mendjen.
Mund të jem e vdekur, por kurrë
nuk jam ndjerë kaq e gjallë.
Sa bukur për ty.
Thuaj "cheese".
Roza?
Ndoshta nuk do të të vras ty.
Ndoshta do të të bëj të më pëlqesh.
Ashtu, mund të jemi mike
përgjithmonë.
Mike të ngushta!
Kujt po i merret fryma tani?
Roza, Roza.
Roza.
Liza, do duash ta shohësh këtë.
Nuk mund t'u besoj syve. Bëre që ai
të veshë diçka tjetër veç të zezës.
Hapat e parë.
Roza, prit.
Ka shumë për të lexuar këtu.
Mesa duket, Vladimiri dhe Ana
për pak u mbytën në këtë përmbytje,
por ai i shpëtoi nga vdekja e sigurtë,
dhe dëgjo këtë.
"lu deshën shumë vite Vladimirit
për të zotëruar fuqitë e tij."
"Pavarësisht vuajtjeve dhe zhgënjimeve,"
"ai kurrë nuk e ndoqi rrugën
e Strigoive,"
"sepse ai kishte forcën"
"e gardianes së tij të bekuar nga hija,
Ana, për të parë përmes tij."
Ngjashmëri. E çuditshme.
Epo, Kristian, për ne, e çuditshmja...
Nuk është as fillimi.
A duhet patjetër?
Është koha.
Zot, jo atë. Jo tani.
Edhe një herë, ky grotesk i turpshëm
është qendërzuar në një individ mbretëror.
- Ku është Vasilisa Drag...
- Faleminderit, madhëri,
që më le të sqaroj gjëra.
Më në fund zgjodha një magji,
dhe quhet 'Shpirti'.
Do më duhen vite ta zotëroj
por kam një tufë burrash
të zgjuar që të më mësojnë.
Dhe po, nuk ishte një mirazh ai
që patë në pistën e kërcimit.
l dashuri im është Kristian Ozera,
dhe prindërit e tij ishin Strigoi.
Harrojeni këtë. Ai e ka harruar.
Nuk jam e sigurt ç'mendon...
Jo tani, e dashur.
Gjak. Gjaku na lidh
ne të gjithëve.
Gjaku është ushqimi.
Gjaku është familje.
Gjaku është dhimbje dhe gjaku është vdekje,
qoftë ushqimi i Strigoit
ose i një drejtuesi të dehur në
anën e gabuar të rrugës.
Gjaku është shumë gjëra,
dhe shpeshherë bëhet i
turbullt dhe konfuz
saqë të duhet një mik i ngushtë që të
thotë, "gjithçka në rregull."
"Është e gjithë jeta, të paktën derisa t'u vijë
në mendje ndonjë fjalë më e mirë."
Fatkeqësisht, ju nuk mund të keni
të gjithë nga një Roza Hathaway.
Kam shumë fat që ajo është e imja,
por nëse nuk keni një shpirt binjak,
nga Vladi, më e pakta që meritoni
është edukata dhe dinjiteti dhe
diçka më origjinale se thashethemet,
talljet, lojrat dhe përndjekjet.
Le të provojmë se gjakun Moroi
ia vlen ta mbrosh.
Çfarë thoni, të gjithë?
Jo më gjak i keq.
Pra, ajo është Natalia, ë?
Duket... e freskët.
Më vjen keq.
Duhet ta bëja.
Më vjen keq.
- Unë hezitova.
- Roza...
Je trime dhe e fortë dhe e guximshme.
Fatkeqësisht, do kesh mundësi të
tjera për të vrarë Strigoi.
Ti gënjeve për ndjenjat
e tua në lidhje me mua.
Po. Gënjeva.
Pse e bëre atë?
Është diçka më tepër se sa mosha ime
dhe pozicioni në akademi.
Besnikëria jonë është për Moroit.
Nëse e lejoj veten të dashuroj,
nuk do e humbisja jetën për princeshën.
Do ta humbisja jetën për ty.
Është për të qeshur.
Arsye e tua për të
mos më dashur mua thjesht...
më bëjnë të të dua më shumë.
Dua të më puthësh pa një magji
që të detyron ta bësh.
Kjo nuk është ide e mirë.
Të lutem.
Të gjithë janë tek banketi.
Thjesht...
Një puthje të fundit.
Po! Po, po!
Po! A nuk je argëtuar?!
Emri im është Roza Hathaway,
dhe nuk jam vajza
normale adoleshente,
por pyes veten, a ka
diçka të tillë?
Çdo jetë ka rregulla, tradita,
miq e armiq,
terror të plotë dhe kënaqësi të pabesueshme,
por kam mësuar...
Kujdes ku ecën, zogu.
Po tallesh me mua?
Je ti, apo jo?
Eja...
shpirti im binjak i bekuar nga hija.
Epo, të njëjtën gjë për ty, mik!
Tani!
Së shpejti.
www.Kino-al.com, www.titra.al
Mundësoi: niti991