Tip:
Highlight text to annotate it
X
- Je zgjuar?
- Po.
Do të të therrin nesër.
Do jenë dy veta.
Shiko se çfarë do bësh...
Dëgjove se çfarë të thashë?
Dëgjova.
Faleminderit.
Të gjithë në tokë! Duart
mbi kokë!
Ti, nuk dëgjove? Në tokë!
Tani! Në tokë!
Në tokë, idiot!
Përktheu •Eduart Ndreu•
Burgu Federal i Sigurisë
së Lartë, Bedguoter.
Kthehu!
Majtas.
Në mur.
Djathtas.
Ec!
Duart.
Argëtim të këndshëm.
Në mur.
Shkojmë!
Ushqim! Perime.
Gati...
- Aron!
- Po?
- E di se sa është ora?
- Përse? Ke takim?
Jo! Pse ke ndonjë motër
apo kushërirë?
- Do që të të thyej kokën?
- Jo, s'ma merr mendja...
Është 3:55.
Kujdesu për bythën tënde.
Shkojmë.
2, 3, 4...
5, 6, 7...
8, 9...
10.
290, 291, 292, 293...
294, 295, 296, 297...
298, 299...
300.
Çfarë dreqin ishte kjo?
Dreqin!
- Mungon njeri?
- Jo!
Çfarë ka ndodhur?
Ka rënë zjarr tek dyshi.
Të gjithë nëpër qelitë e tyre!
Në rregull!
Dreqin!
Kemi një të arratisur! E përsëris,
një i burgosur është arratisur!
Shkojmë!
Më shpejt!
- Shumë elegante!
- Ishte ideja e Hasit.
Tërheqëse, ë?
- Si ishte në birucë, shef?
- Shkëlqyeshëm! Mos pyet fare!
Do doja të shkoja përsëri
në atë vrimë.
Vetëm një ish i burgosur
mund të shkojë.
- Thashë se doja, por s'bëhet.
- Këtu qëndron ndryshimi...
Mos i harxho të gjitha menjëherë.
Për të gjitha skuadrat!
Është bërë një arratisje!
- Dil, me duart lart!
- Festa filloi...
Duart mbi kokë!
Duart lart!
Bashkoji gishtat!
Mos lëviz!
Ditë e bukur.
...i përshtatet përshkrimit.
Ndodhet në makinë policie...
- Çfarë dreqin ka ndodhur këtu?
- Qetësohuni, z.Drejtor.
Quhem Lester Klark, drejtor
i kompanisë, Klark-Breslin.
Mund të na kesh dëgjuar...
Jo, ë?
Atëherë, jemi një firmë e
pavarur, sigurimi.
Ja dhe identifikimi ynë.
Kontrollojmë burgjet...
që të shikojmë nivelin e sigurisë
së tyre, në nivel shtetëror.
Kurse ky, Rei Breslin, kolegu im,
por unë e thërras, Hudini.
Drejtor...
Në 7 vitet e fundit, Rei,
në fshehtësi të madhe kontrollon
burgjet e sigurisë së lartë.
Gjithnjë gjen në secilin
prej tyre,
pikat e dobëta për një
arratisje të mundshme.
Natyrisht, ashtu si ka ndodhur
dhe në burgun tuaj.
Në rregull, shumë mirë!
E marr me mend, se do më thoni
edhe se si bëhet.
Meqë dëshironi, do ju them...
Rei, fillo...
Le t'ja nisim nga fillimi.
Për një arratisje të duhen 3 gjëra.
Njohuri mbi vendin, rutinës
dhe ndihma nga brenda dhe jashtë.
Nëse di përbërjen, e di se
ku duhet të fillosh,
qelia e sigurisë së lartë.
Qeveria ka harxhuar 17 mil euro.
Për këto. Janë të pathyeshme.
Por kanë një dobësi.
Janë pranë zjarrëfikëses.
Që të futem në këtë qeli, më duhet
të siguroj disa armiq.
Menjëherë e kuptova se personeli
ishte i pamjaftueshëm.
Sipas protokollit duhen dy roje
që të shoqërojnë një të burgosur.
Ju përdorni, një.
Hapi i dytë është të mësosh
zakonet e tyre.
Gjëja e parë që bëjnë pas kësaj,
është që të ndezin një cigare.
Për 7 minuta çdo ditë,
askush nuk shikon.
2, 3...
Pasi të mësosh këto zakone,
thjeshtë zgjedh ditën.
Krijon një rrëmujë në hyrje të
zjarrfikjes, në orën 4.00.
Por dera e çeliktë
është e mbyllur...
dhe që të dalësh të
duhet kodi.
Çokollata juaj të lë pa fjalë.
Egziston një shtresë plastike
mbi alumin.
E ngjita mbi tastierën,
ku shtypnin kodin
prej 4 shifrash.
Kështu njihja dhe kodin,
por jo rradhën e tyre.
Më duhej që të arrija tek tabela e kodit.
Pasi ndryshova videon, do kisha
një minutë derisa të vinin zjarrfikësit.
Rojet në taracë bënë
atë që bëjnë gjithmonë.
Vijnë rrotull.
Ç'do të thuash?
Dhe kështu ndodhem në vendin që dëshiroj.
Anglez në takimet e mija.
- Dhe largohem si zotëri...
- Keni ndonjë pyetje?
Po...
vetëm një.
Çfarë dreq njeriu e kalon gjysmën
e jetës së tij nëpër burgje?
Shumë personale...
Për gjithë këto vite, Rei,
është arratisur 14 herë.
Disa kanë talent në pikturë,
të tjerë në këngë.
Unë, këndoj.
Rei Breslin,
mund të arratiset nga
çdo burg në botë.
- Ishe e sjellshme
- Po. Ti ishe i sjellshëm brenda?
Natyrisht...
Dakort...
- Çfarë u bë me atë trapin?
- Cilin trap?
Çfarë, cilin trap!
Kur u futa në burg kishe dalë takim
me një karagjoz.
Ashtu! Karagjozi ja mbathi
para se të vinte ëmbëlsira.
- S'ja ka idenë se çfarë ka humbur.
- Po, janë të gjithë dështakë.
- Sa herë ta kam thënë?
- Të gatuaj që të hamë?
Ka ndonjë problem?
Je një guzhinjere shumë e keqe...
Sa e ëmbël!
Sonte do të flesh vetëm.
Los Angeles
Përshëndetje zotëri,
si mund t'ju ndihmoj?
Z.Breslin, më falni!
Jam Xhulsi.
S'ka gjë...
- Je e re?
- Jo, zotëri. Kam 5 muaj këtu.
- 5 muaj?
- Po, zotëri.
Ke gjë për mua?
Shiko vetë!
Shumë e mirë.
Shumë e zgjuar.
Ti e ke bërë këtë? Jam i
çuditur! Shumë e menqur.
Je i zgjuar, por...
më fal, por jo sa duhet...
Jam më i mirë...
Z.Breslin, ju presim
në sallën e mbledhjeve.
- Mirëdita! Abi...
- Xhesika Miller. Gëzohem.
Cilësia e punës suaj, është
e admirueshme.
- Ju faleminderit. Përse ndodheni këtu?
- Është nga shërbimet sekrete.
- CIA.
- Agjente?
Më keq. Jam avokate.
Rei, është e vërtetuar.
Fola me CIA.
Dakort, jam gjithë veshë.
Filloni...
Z.Breslin, pas
Guatanabos,
zyra kërkon për vende
të reja...
për këta njerëz,
në mënyrë që, si të ta them...?
- Që ti eleminoni?
- Që të zhduken.
Do jenë burgje private,
për qështje që qeveria
nuk dëshiron ngatërresa.
Por duan që të sigurohen,
para se të fillojnë një
përhapje të tyre në gjithë botën.
Me fjalë të tjera, ky program
nuk mbështetet nga asnjë qeveri.
Pak a shumë. Dmth, znj Ros,
do jenë burgje private...
dhe kështu, qeveria s'do
ketë asnjë përzjerie.
Kështu, nëse diçka s'do shkojë
mirë, do e keni bythën të mbuluar.
- Qetësohu! S'është për ty kjo.
- Për atë e bëj, jo për ty.
Detyra ime është që të sigurohuni
se SHBA'të janë të sigurta.
Të shikojmë rezultatin? Pa institucione
dhe pa gjykime,
ata njerëz do të zhduken?
- I kërkoni këtij që t'a provojë?
- Më duhet të ndërhyj në bisedë.
Na kanë dhënë dyfishin.
5 milionë, përpara.
Të pëlqen?
Rei, unë merrem me numrat,
kurse ti je artisti.
Ana ekonomike,
më pëlqen. Madje shumë!
Pa marrë parasysh paratë, Z.Berslin,
ata që shkojnë në vende të tilla,
s'dalin kurrë më.
Dhe kjo sepse secili prej tyre,
përbën rrezik të madh.
Jam dakort.
Procesi?
I njohuri. Pseudonim,
historik dhe mënyrë e arratisjes.
I vetmi ndryshim qëndron se
sistemi i tyre i sigurisë
nuk lejon që të mësoni
se ku ndodhet burgu.
- Ka ndonjë problem?
- Sigurisht që ka...
- Kur fillojmë?
- Tani.
Dokumentet e reja të identitetit
do i merrni
nga kjo adresë,
pas 24 orësh.
- S'më pëlqen kjo.
- S'të pëlqen, kjo?
Mos u tall!
Ti shkel gjithë protokollët
e sigurisë
dhe proceset që kemi.
- Megjithatë, s'më pëlqen.
- Ke të drejtë, ashtu është.
- Përse e bën?
- Sepse është ambicioz dhe i babëzitur.
E thua sikur të ishte
diçka e keqe.
Është personale?
Andoni Portos, ke lindur në Madrit.
Mamaja jote ka vdekur kur ishe 13 vjeç.
U transferove në SHBA
me babanë tënd.
I dyshuar për ndërtim bombash,
që kanë shpërthyer në Europë dhe
Amerikën Latine në dhjetë vitet e fundit.
- Kontakti?
- Drejtori, Roxher Mars.
- Kodi i emergjencës?
- 310 - 275.
- Ikëm!
- Lokalizuesi?
- S'është i nevojshëm.
- S'e diskutojmë...
- Mos shko pa këtë.
- Histori e vjetër...
- Argëtim të mbarë!
- Bëje dhe ti!
Këtë dua, shef! Kam mësuar nga ti,
dhe jam gati të zë vendin tënd.
- Ku do të gjejmë teknik tjetër?
- Diku...
Shkumojnë...
Është në rregull, lokalizuesi,
punon.
Është sikur të isha mbi
kurrizin tënd.
Vetëm atje?
Mos harro të na shkruash!
- S'KA SINJAL
- Dreqin!
Koha për gjumë!
I burgosuri 7458,
Andoni Portos.
Mirë se erdhët, në qendrën
federale të burgjeve.
- Jam drejtori Hobs.
- Hobs?
- Ku është Marsi?
- Këtu s'ka asnjë Mars.
- Jam pak i ngatërruar...
- Po, ashtu mendoj.
Dhe s'kam parë askënd të vritet në
helikopter, kështu?
Zoti Portos, mbaruam.
Prisni! Kodi i largimit tim
është 310-275!
- Kodi i largimit tënd?
- Po, kodi për largimin tim.
Dmth, më thua një kod dhe largohesh,
si të ishe një zog?
Jo!
S'ma ha mendja.
Tani që ndodhesh këtu,
më përket mua...
dhe këtu mbaruam!
Prit!
Kam kod!
- Ke diçka?
- Është si fantazmë. Nuk e gjej dot.
- I bëre skanim të plotë?
- Dy herë.
Vazhdo!
Të gjithë të burgosurit në
godinën Babilonia.
Portosin...
Vdekje në Babiloni!
Do vdisni si qentë!
Fillo të paguash,
nëse s'do që të vdesësh!
Do të të duhen miq!
Allahu qoftë me ty!
Në tokë!
Qëndro poshtë!
Përshëndetje, peshk!
Je i yni tashmë!
Lëreni të qetë!
S'do e përsëris.
Mbathja!
Portos?
Rodmajer. Emil Rodmajer.
S'jam për shtrëngim duarsh, tani.
Mirë, s'ka gjë.
Emri yt, është emri
i moskëtierit të katërt.
Ke emër të mirë.
Përse je këtu?
- Çfarë të duhet ty?
- Dikur punoja për një të quajtur Manhain.
Viktor Manhain.
Ke dëgjuar për të?
Manhain, the...
Jo.
- Është gjeni.
- Vërtetë?
Vidhte të pasurit dhe
ua falte të varfërve.
Kam dëgjuar për këtë.
Po mundohen ta kapin,
por unë s'do i ndihmoj.
- Bravo...
- Varjua!
Po, varjua atyre...
- Portos, mos u lejo që të të vrasin.
- Meqë e thua ti.
Herën e fundit që vdiq dikush,
e lanë që të kalbej për tre ditë.
Fshiu vallen e të burgosurit.
S'dua që ta humb...
Mirëdita zotëri.
Dhe një tjetër copë e mrekullueshme,
zotëri.
- Më gënjeve.
- Ju gënjeva? Ju siguroj se...
Jo! Jo!
Mos thuaj asgjë.
Çfarë mund ti them klientit
për atë që vdiq?
Se u hodh vetë?
Ashtu si më the?
Paguhemi që të mos munden
të hidhen.
Dhe s'mundet që të flasë
i vdekuri, kështu...
vlera e tij, do të shlyhet
nga rroga jote.
Vlera e tij është rroga
e një muaji.
Je me fat që i vdekuri nuk kishte
shumë vlerë. Mbaruam, Dreik.
Portos!
Shikoji!
Çdo mëngjes dhe mbrëmje,
përgjunjëzohen, dhe luten!
S'është interesante?
S'do e thoja.
Më dukesh si dikush që
e gjen interesante.
Më parë, s'ishe?
- Përse mi bën gjithë këto pyetje?
- Kështu, mësoj.
Atëherë, më mirë pyet dikë tjetër.
Portos!
- Çfarë ka prapë?
- Nëse të duhet ndihmë...
Njeri eksplorues...
Për indiferent që shitesh,
si shumë shikon rrotull.
- Çfarë do?
- Të shkoj në birucë.
- Jo, s'duhet ta kesh seriozisht.
- Ja që e kam...
Nder, nuk më the?
Në rregull?
- Dakort.
- Bukur...
- Ky ishte nderi?
- Disa herë, dhemb.
- Vërtetë?
- Shkojmë!
- Le të shikojmë se çfarë mund të bësh.
- Në rregull.
- Qëllon si vegjetarian! - Vërtetë?
- Mblidhi forcat!
- Hajde! Bëj diçka!
- Provo këtë!
- Më mirë?
- Po...
Merre dhe këtë!
Qetësohu!
Ne po shtiremi!
Sherr në shkollë.
Mjaft!
Në birucë!
Tani!
Më falendero më vonë.
Mendohu!
- E dinin se kishte transmetues.
- Sigurisht, çfarë prisje?
Çfarë kujtuat? Se janë disa
ngatërrestarë?
Ata janë njerëzit e errët.
Ata i kanë rregulluar
këto bodrume!
Prandaj na kanë dhënë
aq shumë para.
Mos harroni se kjo
është marrëveshja.
Çfarë po thua? Unë s'punoj kështu!
- Merre bushtrën në CIA!
- Has!
Shko e q!u!
Dakort, do e marr.
Abigeil, të lutem, mbaje
larg meje, në rregull?
Ma jep dorën.
Do jetosh...
Si mundet që një doktor të
punojë këtu?
Do preferoje që të mos
kishte asnjë doktor?
Këtuja, ku është?
Doktor! Mbaro punë!
Doktor.
Çfarë po pyeste?
Donte të dinte, se si furnizohen
të burgosurit me ujë.
- Çfarë i the?
- Që s'më intereson.
Këtë i thashë.
Merreni që këtej!
E gjete atë që kërkoje
në vrimë?
Fund i ajërimit! Të gjithë
të burgosurit nëpër qeli!
Çfarë bëje para se të vije këtu?
Shikoj që vëzhgon gjithçka
që të rrethon!
Do që ta mësosh?
- Po.
- Do të të them, por dua një nder.
- Harroje!
- Si të duash...
Në rregull, po të dëgjoj.
Çfarë do tani?
Një copë metali 10 cm.
Të rrumbullakët dhe të lëmuar.
Po shkoj te qoshja
që ta blej, dakort?
Nëse do të ma gjesh,
do të të nxjerr përjashta.
Thuani Hobsit
se dua që ta takoj.
Një i burgosur kërkon takim.
Je këtu prej 6 muajsh,
z.Rodmajer.
E di se si bëhet, saktë?
Ke 10 sekonda.
Ku është Viktor Manhaim?
- E dini se shumë e quajnë hero.
- 9 sekonda.
- Mund të kem një letër dhe laps?
- 8 sekonda!
Do rregulloj një hartë.
- Hartë, përse?
- Që ta gjeni!
- Kur isha i vogël, doja të bëhesha piktor.
- O Zoti im, po e tepron tani...
Problemi ishte
se s'kisha talent.
- 6 sekonda...
- U mundova, por...
- 5!
- Keni ëndërra?
- 4!
- Gjithmonë doja ta bëja këtë.
- 2, 1!
- Mbarova!
Këtu.
Të thashë.
S'kam talent.
Dosja jote thotë
se je shumë i zgjuar.
Prandaj prisja se do e kuptoje
gjëndjen këtu.
Këtu s'keni asnjë kontroll
mbi jetën tuaj...
përveq se të merrni frymë. Sapo
e humbe dhe këtë mundësi. Në tokë!
Vazhdoni.
Mjaft.
- Çfarë të bënë?
- Asgjë. Jam akoma këtu.
Tani, e ke ti rradhën.
Puna ime është që të futem në burg.
Për 8 vitet e fundit,
jam arratisur nga
të gjitha burgjet federale.
Raportet e mia,
mendohej se do i përdornin
që të bëhej e pamundur arratisja.
Më kërkuan që të kontrolloja dhe këtë burg,
por ma punuan.
Do më varrosin këtu,
s'e di se kush,
por do e mësoj së shpejti.
Dua që të bësh dhe diçka tjetër.
- Çfarë duhet të bëj?
- Të rikthehesh në birucë.
- Nuk bëhet fjalë!
- Do që të ikësh që këtej?
Në rregull, do e bëj.
Por nëse s'më nxjerr që këtu...
- Do të vras!
- Llogjike...
Suksesi i arratisjes varet
nga tre gjëra.
Njohja e artitekturës, zakonet
dhe ndonjë ndihmë.
- Janë komplet të ndara.
- Pothuajse.
Patjetër, ka në qeli, kabllo.
E çfarë nëse ka, ne s'e dimë
se ku ndodhen.
S'e di, por do e mësoj.
- E shijshme.
- E neveritur.
Truri i aneksuar i njeriut
funksionon
ndryshe kur ai është në burg.
I shikon gjërat ndryshe.
Vertikalisht, si dispozita këtu.
Qelitë, godina
Babilonia, biruca,
kuzhina, të gjitha
janë në një pozicion vertikal.
Në rastin më të mirë,
do të bien poshtë,
në një bodrum të madh.
Në një ndërtim vertikal, gjithçka
shkon nëpër qeli lart.
Tubi me kabllot
na nxjerr jashtë.
Ndoshta ke të drejtë,
por si do ja bëjmë?
S'mundesh.
Është bodrum,
kështu që ka lagështirë.
Në pllakat metalike
të pastrimit,
vendosin gozhdë që s'ndryshken
prej alumini, që ngushtohen.
Dua të kanalizoj nxehtësinë,
që do i shpërthejë
si kapakë birre.
- Nxehtësinë, por si?
- Po, me metalin që më solle.
Duhet të jetë fërkuar
fort me furqë dhëmbësh,
që të ndriqojë nga dritat...
- e dritave në qeli!
- Saktë.
38 gradë, mjaftojnë që ti
tkurrin
pak milimetra dhe kështu
gozhdët do të dalin lehtë.
Çfarë më shikon?
- S'më dukeshe kaq i zgjuar
- As ti...
Shumica e burgjeve janë
ndërtuar
pranë qyetesh të vogla
që të kenë punëtorë.
Nëse dal në sipërfaqe,
do e gjej mënyrën që të ikim.
Por si fillim duhet të futemi
në birucë.
- Sa kohë nevoitet?
- 3-5 minuta
Asnjë problem.
- Bëj mbrapa.
- Të njoh ty.
K@rin më njeh!
- Bëj mbrapa!
- Sapo u kujtova!
Çfarë?
Mamaja jote, ishte
kurva ime e preferuar!
- Ma ndriqonte!
- Shk3rdh@atë!
Më lëshoni! S'bëra asgjë!
Hapeni derën!
Po vdes! Më vrit!
Tek katra. Çfarë të bëjmë zotëri?
Le t'i hedhim një sy...
Pusho, qen i ndyrë!
Presim urdhëra.
Prisni derisa të vij.
- Në qelinë 2 u prenë kamerat.
- E kontrollojmë tani.
Dreqin!
Mbylle gojën!
Të dëgjoj!
- Ti japim qetësues, zotëri?
- Akoma jo.
Je derr.
Të dëgjoj!
Do ju vras të gjithëve!
Do ju nxjerr sytë!
Do të ti pres topet dhe
do të ti fus në byth3!
Po.
Të shikoj...
Fikni dritat tek 4.
Jo...
- S'mundem në errësirë. Kam frikë!
- Hapeni.
Ditë e lodhshme sot, z.Rodmajer?
O Zoti im, më fal.
Ati ynë, që je në qiell,
U Shenjtëroftë emri Yt...
Ardhtë mbretëria Jote,
u beftë vullnesa Jote,
si në qiell ashtu dhe në tokë.
Bukën tonë të përditshme
na e jep sot...
na i fal mëkatet e tona,
ashtu si falim ne
mëkatarët e tanë...
dhe mos na lër të
biem në tundim,
por na liro nga i keqi.
Amen.
Je djalli!
Djalli!
S'ke dëgjuar për të çmendurin...
me pishtarin e ndezur në agim,
që vrapon nëpër pazar...
dhe thërret, Kërkoj Zotin!
Kërkoj Zotin...
Nuk flet?
S'ka gjë, sepse në fund do
të flasësh. Kjo është e sigurtë.
Ashtu si dhe vdekja.
Por duhet të dish një gjë.
As që më intereson se çfarë loje
po na bën tani.
Ju uroj ditën e mirë,
z.Rodmajer.
Alarm në zonën e dytë!
Raporto!
Valvul e thyer,
defekt elektrik.
- Zotëri?
- Nxirrni të burgosurit jashtë.
Hapeni derën e dhjerë!
Hapeni derën!
- Ja dole?
- Po!
Ku ndodhemi?
- Ku ndodhemi?
- S'e di!
Dreqin!
- U bllokua çeku!
- Ç'do të thuash?
Çeku për punën e Rei't,
është bllokuar.
Nuk është bllokuar, është shtyrë.
Është diçka normale
për kaq shumë milionë.
Jo! Bëhet për një javë ose dhjetë ditë,
kjo është diçka tjetër.
Dreqin, more Abi.
Këtu flasim për qeverinë!
- E di se si punon...
- E ke marrë atë gruan?
- E mora dhe gjithçka është në rregull.
- Atëherë, ku është Rei?
- Punon fortë...
- Pra, gjithçka në rregull?
Po...
- Ku është derdhja?
- Në depozitën, në zonë e majtë.
Dëme në hyrjet 5 dhe 7.
Kontaktojnë me kanalet e
ajërosjes së qelisë 2.
Portos!
Është holluar. Presioni i ujit
do e ketë nxjerrë.
Ka mundësi.
Portos, ky s'është emri i tij
i vërtetë, kështu?
Përse s'jam lajmëruar për këtë gjë?
Sepse ata njerëz paguajnë
shumë para,
që të sigurohen se
është e pamundur arratisja.
Quhet, Rei Breslin.
Rei Breslini i Madh
dhe ka ardhur atje që të vertetojë
se s'mund të kryhet arratisje.
Ka ndonjë problem po të qëndrojë
atje përgjithmonë?
Jo, apsolutisht, asnjë...
- Përkundrasi. Shko e q!u...
- Bukur! Dhe diçka tjetër.
Bankat Kineze,
ashtu si ato Gjermane,
Ruse, Angleze,
Amerikane dhe Zviceriane...
të gjitha paguajnë shumë para që të
mësojnë se ku fshihet Manhaimi.
Dëgjohet, se ka krijuar
një program
që të shkatërrojë të gjitha
bankat, si konfeti!
Rodmajeri ka punuar
me atë shk3rdh@tën!
E di se ku ndodhet!
Bëje që të flasë!
Që kur ka ardhur Breslini,
Rodmajeri ka ndryshuar qëndrim
ndaj meje. Më sfidon.
Besoj se fajin e ka Breslini.
- Atëherë hiqe qafe Breslinin.
- Faleminderit...
Kam një punë të re për ty.
Besoj se do argëtohesh me të.
Zgjohu!
Fol!
Eja!
Duhet të luftosh!
Ngrehu!
Në këmbë!
Mundemi ta mbysim!
Jo, një anije kaq të madhe
dhe moderne.
Ngrehu!
Ai do të rrijë këtu.
- Mundesh! Vazhdo!
- S'bëhet asgjë!
- Mundemi.
- Jo!
- Në këmbë!
- Duhet të mbrohesh!
Në këmbë!
Kupton?
Mutin!
Mjafton, Dreik!
Mos u dorëzo! Mos u lejo
që të të thyejnë!
Çfarë ke bërë para kësaj pune?
Më thuaj!
Çfarë ke bërë?
Më thuaj!
Isha avokat...
Dikush që e kisha futur në burg, më
kërcënonte se do hakmerrej.
Çdo ditë, për tre vite me rradhë.
Planifikonte arratisjen e tij dhe
se si do të zbatonte kërcënimet e tij.
Më mori gjithçka...
Kur humbet të dashurit e tu,
është sikur të humbasësh
gjithçka, apo jo?
Gjithçka.
Që të burgosësh njerëz rë
tillë, nuk mjafton.
Duhej dhe e bëra.
Jam siguruar se do të
qëndronin brenda.
Kuptoj. Kam një vajzë.
Nuk e harroj kurrë.
Tani duhet të zgjedhësh,
ose do të kalbesh këtu...
ose do të dalësh që këtej dhe
të dënosh ata që të futën brenda.
- Më kuptove?
- Po.
Po...
Kemi lajme të mira dhe të këqija.
Mu kujtua takimi ynë i parë.
Në burgjet private.
Private, federale dhe fillova të bëja
kërkime. Emri Kod: Timvos.
Fitimprurëse dhe apsolutisht
e ligjshme.
Drejtohet nga ushtarakë të dhjerë
trajnues të Blackwater
dhe plehra të tjerë.
- Nëse Rei është i gjallë, ndodhet atje.
- Domethënë, ku?
Këto janë lajmet e këqija.
S'e di.
Pa asnjë çasje në sistem.
Pa pika delikate.
Dhe ndodhemi në mesin e një oqeani të q!rë.
Por, s'ka asnjë mundësi
të mos kenë zakone.
Ndryshojnë orarin,
për ndryshim turrni...
por s'munden të ndryshojnë dhe
veset e rojeve.
S'e dimë se kur fillojnë
dhe kur mbarojnë,
por dimë veset e tyre.
- Rosa po zbret shkallët tani...
- Rosa?
PO. Gjithmonë me atë që
kruhet nga mbrapa.
- Ka kruajtje.
- Po, edemë...
Rosa dhe Kruajtësi bëjnë gjithmonë
një xhiro të plotë.
E bëjnë rastësisht,
por kjo s'ka rëndësi.
Bëjnë gjithmonë
128 metra gjatësi.
Shiko! Tani! Rosa bën
63m, dhe Kruajtësi 65m.
Ai atje me armatim të rëndë,
s'lëviz shumë.
Ajo është detyra e tij.
Luiza!
- Luiza?
- Ka të pasmet, e të dashurës sime të parë.
Bukur!
Roja atje lart, do jetë
problem. Kontrollon gjithçka.
- Pula.
- Pula, bukur...
Besoj se kemi një
pulë të re këtu.
Sillet në mënyrë shumë tipike.
- Si e di se kur ndryshojnë?
- Nuk e di.
Por diku këtu,
sepse e dashura jote,
Luiza, vështron orën e saj.
Besoj se është koha që të shkojë
për drekë.
- Mirë se u ktheve, mbrapa.
- Faleminderit.
Duhet të mësojmë ca gjëra,
dhe nga doktori.
S'mundem të *** qetësues,
pa leje.
Jeni doktor. Keni bërë betimin.
Që të mbrosh pacientët e tu,
nga e keqja dhe padrejtësia.
- Çfarë do prej meje?
- Dua të mësoj se ku ndodhem.
Roje!
Gjithçka është nën kontroll.
Futeni këtu.
Më falni.
- Atëherë?
- Asgjë.
- Duhet ta shtrëngojmë më shumë!
- Jo, do krijonte dyshime.
- Zgjidhje të tjera?
- Plani i dytë...
Gjithmonë duhet të kesh një
plan të dytë.
Ke?
Më duhen ato xhamat, atje.
Zotëri, ejani të shikoni diçka...
- Çfarë është kjo?
- Sekstant.
Natyrisht...
Ylli polar,
na tregon se ku ndodhemi.
Sillni Breslinin.
- Por duhet të shkojmë në kuvertë.
- Kujdes!
Mirë se erdhët në shtëpinë
tuaj të re, z.Breslin.
- Godina për të burgosur specialë.
- E di se kush jam?
Natyrisht.
Ju kam studiuar shumë.
Punë e shkëlqyer.
Ishit pika kryesore e raportit tim
në planifikimin e këtij burgu.
Meqenëse e dini se kush jam,
më lini që të iki.
Z.Breslin, s'bëhet kështu.
Të paktën, jo këtë herë.
Ata që kanë paguar që
të vish këtu,
dëshirojnë që të qëndrosh përgjithmonë.
Duke ditur këtë, dhe duke e ditur
se kush jeni ju...
apo ishit...
s'mundem që të të lejoj të bisedosh
me Rodmajerin apo këdo tjetër këtu.
- Kështu është. S'ka asnjë rrugëdalje.
- Ka dy rrugëdalje.
Ose e harrojmë dhe më lejon që të iki,
ose do të të varros.
Fund kuzhina,
xhirot, dhe dushet.
Mundem të të ***
Viktor Manhaimin.
Rodmajeri ka besim tek unë.
- Thjeshtë po e thua. S'mjafton kaq.
- Çfarë ke për të humbur?
Do të fitosh shumë më tepër nga çfarë
ke nxjerrë prej meje, apo jo?
Ide e mirë, por kështu si janë gjërat,
mundem që ti kem të dyja.
S'do mësosh asgjë nga Rodmajeri.
Preferon të vdesë.
Jam shpresa jote e fundit.
Dua Manhaimin dhe
organizatën e tij.
Emrat, dhe vendndodhjen,
pastaj do të ikësh.
Por të paralajmëroj.
Do më thuash gjithçka që do thotë Rodmajeri,
përndryshe do të të vras
me duart e mija!
Dakort.
- Çfarë ka ndodhur?
- Do të gozhdoj...
Dje, Rodmajeri më tha
se Manhaim
punon me 5 bashkëkombës të tij.
Tha, se u ka besim të verbër.
Jepi sekstancin Xhavedit.
Tregoji se si punon.
Ai dhe njerëzit e tij
na duan të vdekur.
Prandaj s'dyshojnë tek ai.
Manhaim krekoset se arriti
të falimentojë
një bankë Islandeze, para
6 vitesh.
As që më plas, se ç'ka ndodhur
6 vjet më parë.
Dua të di se ku ndodhet tani.
Do që të vdesësh?
Do që të arratisesh?
Na zuri nata...
- Po përgaditet arratisje.
- Arratisje?
- Vërtetë? Kush dhe kur?
- S'di hollësira.
- Vetëm disa...
- Më thuaj, ato që di.
Më parë, dua diçka për këtë.
Z.Alfredo, Alfrido apo si dreqin
shqiptohet emri yt...
miqtë e tu në trafikun e drogës,
kanë paguar shumë para që të të mbaj këtu.
Sigurisht që i kanë bërë këto ndyrësira...
Kështu, përveq lirisë
tënde...
çfarë do tjetër?
Dua që rojet t'i lënë rehat njerëzit
e mi, përsa i përket Kuranit.
Dua dhe një kopje në qelinë time.
Dua që të them emrin e
Allahut dhe të profetit Muhamed,
në ajër të pastër.
Dua që Zoti të më shikojë...
kur bëj faljen time të mbrëmjes.
- Vetëm këto?
- Po.
Dua që të më shikojë, Zoti im,
z.Hobs!
O Zoti im, më fal...
30 gradë dhe 22 gjerësi.
Rripi i Kuajve.
Përgjatë Ekuatorit.
Veri apo Jug?
Kthimi në të djathtë i ujit thotë
se është në Veri.
Po gjatësia?
Dje, i burgosuri i fundit që erdhi,
tha se ishte 20 Nëntor.
Kemi *** të ngrohtë,
ajër i ngrohtë dhe Nëntor.
Ku do e vendosje një burg
të fshehtë, në ujë?
Në gjerësi Veriore 30 gradë,
sepse nuk do furtuna detare.
Sigurisht jo pranë Karaibeve,
në Paqësor në lindje të Kinës.
- Jemi në detin e hapur të Marokut.
- S'jemi të sigurtë.
Ujëra ndërkombëtare, det i qetë,
mjaft pranë bregut për
furnizime. Është llogjike.
Njoh dikë në Kazablanka.
- Më njeh shumë mirë.
- Pra do të ndihmojë?
Më ka shumë detyrime...
Ka vetëm një mënyrë që të dërgojmë
mesazh jashtë. Vetëm një.
O Zoti im...
Çfarë bëre?
More pluhur?
Më dëgjoni. Kujtoni
se po ju mashtroj
por në zyrën e Hobsit,
ka një libër.
"Dobësi në Burgjet e Sigurisë
së Lartë" i Rei Breslin.
Në faqen 88, përshkruan qelitë
e godinës Z,
në burgun federal të Luisbergut.
Roje!
Kontrollojeni dhe mos harroni betimin tuaj.
S'mundem që ta gënjej
më Hobsin.
Duhet ti *** një vend.
- Pra kemi një plan.
- Jemi në duart e doktorit.
Betimi i Hipokratit.
...për të mirën
e pacientëve të mi...
do të shmang çdo dëm
dhe padrejtësi.
ETIKA MJEKËSORE
Personeli mjekësor në
sallën e hetimeve 3.
Roje! Më sillni të burgosurin
Portos, Tek A'ja.
Ma kërkoi Hobsi,
bëjeni tani!
Merr frymë.
Përsëri.
Pashë në libër.
Nga e dije?
Sepse unë jam shkrimtari i tij.
Mjekët janë njerëz që japin
receta
për ilaçe tek njerëz që
s'i njohin fare.
Shërojnë të sëmurë,
por s'dinë shumë gjëra
përveq kësaj.
Çfarë do që të bëj?
Doktori është me ne.
Tani është rradha e Xhavedit.
Manhaim ka një bazë,
rreth 32klm larg Rusi't.
Është pranë kufirit
bullgaro-rumun.
E shikon, s'është dhe aq e vështirë
që të tradhëtosh një mik...
Kemi 24 orë derisa të kuptojë
se kufiri bullgaro-rumun ishte vetëm
një gënjeshtër!
Njeh ndonjërin në godinën S?
Të lejova lutjet e darkës.
Çfarë do më ***ësh ti?
- Gjej Breslinin.
- Po, zotëri.
Çfarë bën?
Më fort!
Më fort!
Të kapa!
TABELË KODIMI
Deshifrim!
GODINA S, REVOLTË KUNDËR TRANSFERIMIT
TË JESH PAS 24 ORËSH,
NË KOORDINATËN 30 GRADË
DHE 22 GRADË, VERI,
23' DHE 6' PERËNDIM
NESËR NË 17:00, DO KEMI FESTË
NË PISHINË
MOS HARRO TË LAJMËROSH DJEMTË
QË TË SJELLIN TË GJITHA LODRAT
E TYRE. RODMAJER
Ndaloni!
Më afër!
Ai është Makmara Hasan!
Me ndihmën e Hasanit do të arratisen
nga godina S.
Kemi orën e saktë.
Dhe vendndodhjen.
Godina S.
Trefishoni sigurimin.
- Dua të di se kush do marrë pjesë.
- Në rregull, zotëri.
Godina S,
gati për kontroll.
Vetëm Luiza me Pulën.
I ka dërguar të tjerët tek S.
- Mos më harroni! Kuptuat?
- Mos u shqetëso.
Ti, kurvë e shëmtuar!
Çfarë dreqin do, kopil?
- Pusho!
- Muslyman i q!rë!
- Shko e q!hu!
- Shk3rdh@të!
Asnjeri s'largohet
nga godina S.
Të gjithë në Babiloni nga
godina S. Tani!
Eja!
Ku dreqin është Breslini?
Hajde, lëviz!
Kemi 11 minuta për tu ngjitur!
?????? ? ??????? ??
Shpresoj që doktori ta ketë
dërguar mesazhin.
Çfarë po bën?
Po ç'aktivizoj kamerat
që ndodhen në rrjet!
Zotëri!
Buzëqeshni!
Shkojmë!
Shkëlqyeshëm! Shkojmë!
Aktivizoni protokollin
e sigurisë 5.
KYÇJE E PËRGJITHSHME
Aktivizim i protokollit të sigurisë.
- Jemi të bllokuar, i mbyllën daljet.
- Kemi 8 minuta.
U bllokuan.
Dreik, merr dy me vete!
Kthjejini minjtë
mbrapa në kafazët e tyre!
Ndaloni!
Xhaved!
Hape portën 3!
Mbi ta!
Shkojmë!
Ndaloni!
Breslin!
Breslin i shk3rdhyer,
hape derën!
S'do të dilni të gjallë,
sh3rdh@ta të q!rë!
Do ju vrasim të gjithëve!
Shkojmë!
Ju tek porta, unë
po shkoj nga ana tjetër!
Breslin, nga e dinin vendndodhjen tonë?
Ti i mbylle kamerat, apo jo?
Sensorë lëvizjesh!
- Zotëri!
- Ngrehu!
Mund t'i lozësh lodrat e tua Breslin,
por këtu komandë bëj unë.
Çfarëdo që të bësh,
unë e kam kontrollin.
Byth@ jote është e imja!
Ngjituni në shkallë!
Do ndaloj gjeneratorin.
Çelësat magnetikë do të hapen
për 5'' para se të rifillojë.
Kuptove?
Kaq kohë keni!
Merre!
Je njeri i mirë!
Edhe ti...
- Çfarë do të bësh ti?
- Do vij pas jush.
Po nëse s'do jesh lart
në orën 5:00?
Bëj atë që duhet.
Kam gjithmonë dhe një plan rezervë.
- Hajde! Le ta bëjmë!
- S'bëhet. S'do të mundem.
- Do të mbaj mbi shpinë!
- S'bëhet!
- S'do të të lë këtu!
- Më jep një armë!
Thjeshtë, më jep një armë!
Allahu qoftë me ty!
Do të të takoj atje lart...
Ik tani!
Shihemi...
Çfarë kërkojmë egzaktësisht, zotëri?
Raporto!
Të shtëna në kuvertën e poshtme.
Që andej shkojnë drejt sallës mekanike.
- Po shkojnë drejt sallës mekanike!
- Marrje!
- Vritini plehrat!
- Po, zotëri!
Zjarr!
Allahu është më i madhi.
Mirë. Si të thuash ti.
Ke probleme me frymëmarrjen, plehrë?
Do të vras shk3rdh@të!
Shko e q!hu!
- E shikon?
- Po, po vjen.
- Do e rregulloj.
- Jo! Prit!
Drejt të gjitha skuadrave!
Kod urgjence, 321!
Janë akoma në anije, zotëri.
Çfarë dreqin!
Kemi vështirësi këtu lart!
Dreqin!
Ik!
- Shkojmë tek plani i dytë!
- Askush s'largohet nga anija.
Zjarr pa ndalim!
- Duhet të ikim tani!
- Akoma jo!
Ai është!
Shkojmë!
Mendoni për veten tuaj,
z.Breslin!
Bashkëpunoni!
Ndihmoni njëri-tjetrin!
Kanë vdekur shumë njerëz!
S'do të shpëtosh!
Vërtetë. Unë kam informacione për
gruan tuaj...
dhe djalin tuaj...
Hajde tani...
I di të gjitha hollësitë.
Të falenderoj që më tregove
dobësitë e mia të vogla.
Do e përmirësoj...
Dil jashtë, tani!
Më dëgjon?
Breslin?
Koha jote mbaroi!
Brenda!
Kontrolloni çdo qoshe!
Tek gjeneratori!
Shkojmë!
SHKARKIM REZERVARI
Breslin!
Poshtë!
Shkojmë! Poshtë, poshtë!
- Rodmajer, armë!
- Më jep një armë!
Boom!
Kalofsh një ditë të bukur,
shk3rdh@atë!
BRIGJET E MAROKUT, 10klm
NË JUG TË SINDI IFNI
- Po tani ç'bëhet?
- Qetësohu...
- Ti e njeh tashmë, apo jo?
- Xhesika Miller. Gëzohem.
Cilësia e punës suaj
është për t'u admiruar.
Ishte sytë dhe veshët e mi,
në brendësi të Zyrës...
- Përshëndetje, baba.
- Gjithashtu, vajza ime...
- Përshëndetje, vogëlushja ime.
- Falë Zotit, ja dole mbanë!
Më ke munguar.
- Çfarë ke pësuar?
- Asgjë serioze. Mos u shqetëso.
Ti je Manhaimi...
- S'e kisha kuptuar.
- Duhej.
Po.
- Si ja arrite?
- Përdorim emra të koduar.
Rodmajer do të thotë,
burg i sigurisë së lartë.
Kur babai im u arrestua,
u aktivizua kodi.
- Dhe more Lester Klarkun.
- Doja më të mirin.
Kur pranove, rregullova me kontaktet
e mija që të futesh brenda.
Edhe emri që më dhe ishte
një kod.
Portos.
Rodmajer.
Emil Rodmajer.
Dhe kështu u bëra miku
yt më i ngushtë...
S'je dhe kaq i lehtë.
Më krijove mjaft probleme.
Veçanarisht në kutinë
e nxehtë të mallkuar.
U dogje shumë.
Por s'ka rëndësi.
Më nxore jashtë.
Qëndrova shumë brenda.
Thua ta përsërisim?
I pabesueshëm...
- Shpresoj që të mos të të shikoj kurrë më.
- Kjo është e rëndë.
Dhe diçka tjetër!
- Çfarë di Klarku?
- Atë që i kam thënë në fillim.
E di se vajti të
punonte me ata...
- Dmth e dinte se ku ndodhesha?
- Ai e rregulloi.
- Do që të dërgoj gjëkundi?
- Jo, faleminderit. Kam të mijat.
Përktheu në shqip: Eduart Ndreu
Shumë shpejt e kuptuam,
se diçka s'shkonte mirë.
5 milionë u bllokuan dhe
Klarku ishte i qetë.
Kështu filluam hetimet.
I ofruan vendin e
Këshilltarit Federal,
nëse modeli do të
kalonte rezultatet e pritura.
5 milionë në vit plus aksione.
- E keni?
- Ashtu si e kërkove. Po ndodh tani.
MAIAMI, FLORIDA
Koha për gjumë, shk3rdh@të!
Dreqin!
Jo! Jo tani!
Dreqin!
Rei!
Rei!
- Hasi...
- Çfarë thotë?
- Gjithçka në rregull.
- Bukur!
- Ç'janë këto?
- Punë...
Lëri tani, ndoshta më vonë.
Nuk më kishe borxh një
darkë të shkëlqyer?
Bukur! Do të gatuaj unë!
Nuk mendon se mjaftojnë
të gjitha ato që kam vuajtur?