Tip:
Highlight text to annotate it
X
NË KËRKIM TË LUMTURISË
Koha për t'u ngritur, djalosh.
- Mirë, babi.
- Eja.
Do të vij shpejt.
- Më duhet të bëj një listë.
- Për çfarë?
- Për dhuratat e ditëlindjes tënde?
- Po.
Do marrësh diçka të vogël, apo jo?
Po, e di. Thjesht sa t'i shoh dhe
t'i studioj që të zgjedh më mirë.
Ok, mirë, veprim i zgjuar.
Po, bëj një listë.
Mund ta shqiptosh dot emrin
e gjithçkaje që mendon?
- Them se po.
- Mirë. Shumë mirë.
11
00:04:01,791 --> 00:04:04,692
- Si po kalon, djalosh?
- Mirë.
Mund të shkojmë në park sot?
Jo, më duhet të shkoj në Oakland.
Epo mirë, do të shihemi.
Më jep një të puthur.
Flasim më vonë.
Më falni.
Oh, më falni...
...kur do ta fshijë dikush këtë?
Dhe për "Y"?
"Y"-ja. Folëm për këtë.
Shkruhet me "I" fjala "lumturi."
Nuk ka "Y" në "lumturi." Shkruhet me "I".
Quhem Chris Gardner.
E njoha për herë të parë babain tim
në moshën 28 vjeçare.
Dhe që nga ajo ditë vendosa
...se kur të kem fëmijë...
...ata do ta dinë
se cili është babai i tyre.
Kjo është një pjesë e jetës time.
Dhe kjo pjesë quhet "Të ngasësh autobusin."
Çfarë është ajo?
Është një makinë kohe, apo jo?
Duket si një makinë kohe.
Ajo duket si një makinë kohe.
E tillë është. Më merr me vete.
Kjo makinë...
...kjo makinë në prehërin tim--
Ky burri, ky ka një makinë kohe.
Ai udhëton në të shkuarën
me makinën e tij dhe...
--nuk është një makinë kohe.
Është një skanues portabël
kockash.
Një pajisje mjekësore, që e shes për të jetuar.
Faleminderit për mundësinë që më dhatë
për ta diskutuar këtë me ju.
- E vlerësoj shumë.
- Thjesht nuk e duam atë, Chris.
Është i panevojshëm dhe kushton shumë.
- Epo, ndoshta njëherë tjetër--
- Faleminderit.
Ajo jep një imazh pak më të qartë se
rrezet X dhe kushton dy herë më shumë.
- Hej.
- Hej, shpirt.
- Çfarë ndodhi?
- Jo, asgjë.
Shiko, s’mund ta marr Christopherin sot.
Oh, jo, s’mund ta lësh, Chris.
Kthehem në orën 7.
E di. Më duhet të shkoj në Oakland.
Pra duhet të marr Christopherin,
ta ushqej, ta laj...
...ta vë në gjumë,
dhe kthehesh në orën 7?
- Po.
- Sot na erdhi fatura e taksave.
- Si do t’ia bëjmë për këtë?
- Shiko, ja çfarë do bëjmë.
E shikoni atë makinë? Me atë
këpucën e vërdhë të lezetshme sipër?
Është e imja.
Nuk lejohet parkimi afër spitalit.
Ja çfarë ndodh
kur e ke gjithmonë me nxitim.
Gjithsesi faleminderit. Shumë.
- Ndoshta tremujorin tjetër.
- Është e mundur.
Më duhet të shes së paku dy skanera
çdo muaj për qiranë dhe shpenzimet e ditës.
Më duhet të shes edhe një tjetër...
...për të paguar këto fatura
nën fshirësen e xhamave.
Puna është se...
...kam ca kohë që s’po shes dot asnjë.
Që kur nuk na i pëlqeke
makaronat dhe djathin?
Që nga lindja?
- Ç’është kjo?
- Çfarë?
- Kjo, ç’është?
- Është dhuratë për Christopherin.
- Nga kush?
- Cynthia, nga puna.
Është për të rritur. Chris s’mund ta përdorë.
Ajo nuk e di.
Çfarë mendon të bësh me të?
Ta bëj me të njëjtën ngjyrë
nga të gjitha anët.
A i pagove taksat?
Jo, do më duhet
të kërkoj një shtyrje.
- Por ti e bëre njëherë këtë.
- Epo, më duhet të kërkoj një tjetër.
Ajo është— Është 650 dollarë.
Do t’I kem muajin tjetër.
Kjo do të thotë me kamatë, apo jo?
- Dhe një gjobë?
- Po, pak a shumë.
Shiko, pse s’më lë ta bëj unë?
Mirë, qetësohu. OK?
- Eja këtu. Qetësohu.
- Duhet të kthehem në punë.
Hadje, bëhu gati për gjumë.
Hej, vëre pjatën në lavaman.
Disa ditë më parë u përballa
me një raport që e kërkova vetë...
...një audit të hollësishëm,
për kushtet tona ekonomike.
Nuk ju pëlqen. Mua s’më pëlqeu.
Por, u desh të përballeshim me të vërtetën...
...dhe pastaj të shkonim në punë
t’i kthenim gjërat përmbys.
Dhe të mos bënim gabim rreth kësaj,
mund t’i largonim.
Buxheti federal është jashtë kontrollit.
Dhe u përballëm me defiçite të mëdha
me rreth 80 miliardë dollarë...
...për buxhetin e këtij viti
që mbyllet më 30 shtator.
Ky deficit ishte më i madh se
i gjithë buxheti federal në 1957.
Dhe kështu që 80 miliardë dollarët...
...do t’i paguajmë me një interes
këtë vit për borxhin kombëtar.
Njëzet vjet më parë, në 1960...
...paga e qeverisë tonë federale
ishte më pak se 13 miliardë.
Sot është 75 miliardë dollarë.
Gjatë këtyre 20 viteve, popullsia jonë
ka pasur një rritje me 23.3 përqind...
Shiko, kam dy pyetje për ty:
Çfarë pune bën?
Dhe si e bën?
- Jam agjent burse.
- Agjent burse. Oh, Zot i madh.
U dashka të bësh gjimnazin
për tu bërë agjent burse, hë?
Jo, nuk duhet. Mjafton të jesh i mirë
me numrat dhe me njerëzit.
- Kaq.
- Hej, kujdesu për veten.
Do të *** makinën time
për në fundjavë.
- Por më dhet të hënën.
- Epo, paguaj taksën.
Ende e kujtoj atë çast>
Të gjithë më shikonin
të lumtur.
Përse të mos dukesha edhe unë ashtu?
Do përpiqem të jem në shtëpi në orën 6.
Më duhet të shkoj në një
firmë pas pune.
- Për çfarë?
- Dua të shoh mos gjej punë.
Vërtet? Çfarë pune?
Do ta marrësh vesh, kur unë--
Kur isha fëmijë, mund të lexoja
një libër matematike në një javë.
Kështu që po shkoj të shoh
se mos gjej punë atje.
Çfarë pune?
Agjent burse.
- Agjent burse?
- Po.
Mos do të bëhesh astronaut?
Mos më fol kështu, Linda.
Do të shkoj të shoh njëherë,
dhe do ta bëj gjatë ditës.
Më mirë bëj telefonatat
e shitjeve.
Nuk dua të më thuash mua
për telefonatat e shitjeve, Linda.
Kam tre telefonata para se
ato dreq zyrash të hapen.
E mban mend se cilën qira duhet
të paguajmë javës tjetër?
Me shumë mundësi, jo.
Jemi dy muaj me vonesë.
Javën tjetër bëhen tre muaj.
Kam punuar me dy turne për
katër muaj rresht, Chris.
Vetëm shiti ato që ke në kontratë.
Na nxirr nga ky biznes.
Linda, këtë po përpiqem të bëj.
Këtë po përpiqem të bëj
për familjen time...
...për ty dhe Christopherin.
Ç’dreqin ke kështu?
Linda.
Linda.
Kjo pjesë e jetës time
titullohet "Të bëhesh budalla."
A mund të më bëni një nder?
E keni problem sikur ta lë këtu
me ju për 5 minuta?
Kam një takim aty brenda
dhe nuk dua ta marr me vete...
...dhe të dukem i parëndësishëm.
Po ju *** një dollar dhe do t’ju
*** më shumë para kur të dal.
OK? Ky s’ka të paguar.
S’mund ta shesësh kudo.
Unë s’mund ta shes, edhe pse e kam si punë.
Mirë?
- Chris? Ky është Tim Brophy, i Burimeve Njerëzore.
- Po. Si jeni?
- Eja me mua.
- Po, zotëri.
Prit të shoh nëse mund të të
gjej një aplikim për kursin tonë.
Kam frikë se kjo është gjithçka mund të bëjmë.
Shiko, kjo është një zyrë “satelit”.
Jay Twistle në zyrën qendrore,
ai mbikëqyr Burimet Njerëzore.
Dua të them, unë-- Shiko,
unë jam thjesht kjo zyrë.
Siç e shikon, kemi një mal
me aplikime këtu, kështu...
Normalisht kam një fletë rezyme,
por s’po e gjej askund.
- Ne...
- Faleminderit shumë.
Më duhet të shkoj.
Do t’ua kthej këtë sërish.
- Faleminderit.
- OK.
I besova një vajze “hippi” skanerin tim.
Përse e bëra këtë?
Më falni. Më falni.
Siç ju thashë, kjo pjesë e jetës time
titullohet "Të bësh budallain."
Hej! Hej! Hej! Mos lëviz!
Mos lëviz! Qëndro--!
Ndal! Ndal!
Mos lëviz!
Ndale këtë--! Ndale trenin!
Ndal! Ndal!
Programi pranoi vetëm 20 vetë
çdo gjashtë muaj.
Vetëm njëri zuri punë.
Ka edhe tre viza bosh pas fjalës
"shkolla e mesme" për edukim shtesë.
Mua s’më nevojiteshin ato tre viza bosh.
Përpiqu të flesh. Është vonë.
Ky është një kub me gjerësi 9 cm
dhe gjatësi 9 cm nga çdo anë...
...i përbërë nga ngjyra të ndryshme
të cilin mund ta rrotullosh...
...dhe të përpiqesh
që çdo anë ta bësh në një ngjyrë.
Ky kub i vogël
është loja më zbavitëse në 1981.
Nuk është dhe aq i lehtë për t’u zgidhur.
Edhe pse kishim shumë përplasje
një professor matematike në “USF”...
...mundi ta zgjidhte për 30 minuta.
Deri këtu kam arritur
unë me timin.
Siç e shikoni,
kam ende ca rrugë për të bërë.
Unë jam Jim Finnerty duke
raportuar për KJSF në Richmond.
Hej, ngrihu.
Ha.
- Pafshim, mami.
- Pafshim, shpirt.
- Kthehu pa atë, të lutem.
- Oh, po, do ta shes.
Hajde jepi, thuaji mirupafshim,
se sot do kthehem pa të.
Mirupafshim dhe ishalla e heq qafe.
Nuk kishe pse ta shtoje
pjesën "hiqe qafe".
Pafshim, mami.
Pafshim.
Është shkruar U-R-Y, por duhet
të ketë një “I” në "lumturi."
- A është mbiemër?
- Jo, në të vërtetë është emër.
Por, nuk është shkruar mirë.
- A është shkruar mirë fjala "dreq"?
- Po, ajo duket në rregull.
Por, ajo nuk ëstë pjesë e motos,
prandaj s’ke pse e mëson atë fjalë.
Ajo është një fjalë për të rriturit
kur janë të zemëruar dhe mërzitur.
- Ti thjesht mos e përdor, OK?
- OK.
Çfarë shkruhet aty pas
çantës tënde?
Pseudonimi im.
Ne vëmë pseudonime.
- Ashtu? E cili është yti?
- "Shufër e nxehtë."
- Po ti a ke pseudonim?
- Po.
- Si e ke?
- "Koka 10 gallonëshe."
- E ç’është kjo?
- Unë jam rritur në Luiziana, afër Texasit.
Të gjithë mbanin kapele kauboi.
Dhe 10 gallonë*** ishte një kapele e madhe.
Atëherë mbahesha i zgjuar,
dhe më thërrisnin “Koka 10 gallonëshe”.
- Hoss-i mban nga ato kapele.
- Hoss-i?
Hoss Cartright në Bonanza.
- Nga e njeh ti Bonanzan?
- E shohim tek Zoti Chu.
- Ju shikoni Bonanzan në kopësht?
- Po.
Kur? Kur e shikoni?
- Pas drekës? Pas gjumit?
- Pas Barkës së dashurisë.
E bëra listën për dhuratat
e ditëlindjes.
- Po, e çfarë vure aty?
- Një top basketbolli ose një fermë milingonash.
- Ai thotë se shikoni TV këtu.
- Oh, pak TV për historinë.
- Barka e dashurisë?
- Sa për histori. Marinarët.
Ajo nuk flet për marinarët.
Domethënë, ai mund të shohë
televizor në shtëpi.
Ne ju paguajmë 150 dollarë në muaj.
Nëse do donim të vërdallosej...
...duke parë TV gjithë ditën,
nuk do ta sillnim këtu.
Shko paguaj më shumë në një
tjetër kopësht po s’të pëlqeu.
Gjithsesi po ma vononi pagesën.
Po, po, ankohu tani.
Së paku, a mund ta çoni qenin lart
në dhomën tuaj a diku tjetër?
Mirupafshim.
Isha duke pritur
drejtorin e Burimeve Njerëzore, Jay Twistle...
...emri i të cilit më tingëllonte kaq bukur,
sikur do më jepte punë dhe një përqafim.
Duhej vetëm t’i tregoja se isha i mirë
me numrat dhe me njerëzit.
- Mirëmëngjes, Zoti Twistle.
- Mirëmëngjes.
- Zoti Twistle, jam Chris Gardner.
- Ç’kemi.
Thashë ta sillja personalisht këtë
për të marrë mendimin tuaj.
Mendova t’ju kapja në kohë.
Do më pëlqente mundësia të diskutonim...
...për ato që mund të duken si
pikat e dobëta të aplikimit tim.
Do ta nisim me këtë, dhe do t’ju telefonojmë
nëse do duam të vazhdojmë.
- Po, zotëri. Ditën e mirë.
- Edhe ju.
Hej, po, si ia kaluat?
Jam Chris Gardner dhe dua
Dr. Delseyn.
Po, po telefonoj paksa vonë.
Po mendoja nëse--
Po, “Osteo National”.
Mirë. Mundemi ende--? Gjysmë ore?
Po. Shumë bukur.
Shumë, shumë faleminderit.
Hej! Hej!
Hej!
Kjo pjesë e jetës time...
- Prit!
- ...kjo pjesa këtu...
...titullohet "Vrapimi."
Hej! Hej!
Prit!
Hej! Prit!
Ajo është makina që më vodhën.
Në mos ajo ia ka marrë
ndonjërit që shiste të tilla.
Çka ishte e pamundur...
...sepse unë isha i vetmi
që i shisja në këtë zonë.
Shpenzova të gjitha kursimet e jetës
për këto “gjëra”.
Ajo ishte një
makinë kaq revolucionare.
- Arrin ta ndjesh, shpirt?
- Oh, po.
Të gjithë punën po e bëj unë.
Ajo çfarë nuk dija unë
është se doktorët dhe spitalet...
...do t’i konsideronin ato
një luks të panevojshëm.
Madje i kërkova pronarit
të më bënte dhe një fotografi.
pra nëse do të humbja një, ishte sikur
të humbja ushqimin për një muaj.
Hej, hej! Prit! Prit!
Hej, kthehu këtu!
Hej, dëgjo, unë--
- Kush është ai?
- Ai është ai burri...
- E harrove?
- Çfarë harrova?
Nuk duhet të sillje
asnjë nga ato mbrapsht.
- Po, e di.
- Tani ke dy.
Hej.
Hej, mami.
Një, dy, tre!
- Një top basketbolli!
- Hej, hej. Ç’do të thuash?
Nuk është
një top basketbolli.
Kjo mund të jetë një fermë milingonash. Mund
të jetë një mikroskop, gjithçka.
- Jo, nuk është.
- Këtu, këtu.
Mirë, eja.
Hape. Hape pra.
- Qenka pak e rëndë, hë?
- Po, s’ka gjë.
Duhet të më kishe parë sot.
Dikush më vodhi një skaner.
Mu desh ta ndiqja këmba-këmbës--
Varja.
- Çfarë?
- Varja, Chris.
Ç’është kjo sjellje?
- "Varja" çfarë?
- Çdo ditë e njëjta histori.
Hej, Roi. Roi!
A mund të më mposhtësh
pa njeri rrotull?
Paska pluhur gjithandej.
- Po përiqem ta mbaj pastër shtëpinë.
- Hej, prit një sekondë.
Shiko, Linda, qetësohu.
Do të dalim nga kjo situatë.
Gjithçka do të rregullohet, mirë?
Ma ke thënë edhe më parë,
kur mbeta shtatzanë. "Do të jemi mirë."
- Pra, s’më beson tani?
- Varja. S’dua t’ia di.
- Taksi!
- Zoti Twistle.
- Po, ç’kemi.
- Ç’kemi. Jam Chris Gardner.
Po, ç’kemi. Dëgjo.
Ç’mund të bëj për ju?
Kam aplikuar për një kurs
rreth një muaj më parë...
...dhe do të doja të
bisedoja me ju pak--
Dëgjo, jam duke shkuar
në “Noe Valley”, Chris.
- Kujdesu për veten.
- Zoti Twistle.
Në fakt, edhe unë jam duke
shkuar për në “Noe Valley”.
Sikur ta bënim rrugën bashkë?
- Mirë, hip.
- Mirë.
Pra, kur isha në marinë,
punoja për një doktor...
...i cili vdiste të luante golf,
me orë të tëra...
...ndërsa unë kryeja
procedurat mjekësore...
...kur më linte në zyrë.
Pra, jam mësuar të jem në një pozitë
ku duhet të marr vendime dhe...
Zoti Twistle, dëgjo.
Kjo është shumë e rëndësishme--
Më vjen keq.
Kjo është e pamundur.
- Unë mund ta bëj.
- Jo, s’mundesh. Askush nuk mundet.
- Çfarë thua.
- Jo, jam i sigurtë se mund ta bëj.
- Jo, s’mundesh.
- Ma jep pak.
Pa ta shohim.
Oh, po. Oh, tani e
ngatërrove fare.
Më vjen keq.
Duket sikur rrotullohet rreth një boshti,
kështu qendra nuk lëviz asnjëherë.
Nëse kemi të verdhë në qendër,
do të thotë se ajo është ana e të verdhës.
Nëse kemi të kuqe,
është ana e të kuqeve.
- OK.
- Pra... Ule pak shpejtësinë.
Shiko, mund të bëjmë xhiro gjithë ditën.
Dhe prapë s’e për ta bërë dot.
- Po, mundem.
- Jo, s’mundesh.
- Po, mundem.
- Jo, s’mundesh.
Ta them unë, askush s’mundet.
E sheh? Deri këtu shkoj unë.
Pothuajse e bëra këtë anë.
Ta hajë dreqi.
- Për pak sa s’po e bën.
- Ja edhe pak.
Shikoje.
Edhe pak fare.
- 17.10.
- Deri këtu jam unë.
Punë e paqme.
- Mirupafshim.
- Po. Do të shihemi.
Ku do të shkoni, zotëri?
Më falni, zotëri.
Ku do të shkoni, ju lutem?
Dy-- Disa blloqe më tej.
- Thjesht hajde vërdallë.
- OK.
Hej! Ndalo! Hej!
- Ku po shkon? Hajde këtu!
- Jo!
- Jo, jo, jo!
- Ti qelbësirë, më jep paratë!
- Më jep paratë e mia.
- Të lutem, ndalo.
- Të lutem, të lutem, të lutem!
- Qen bir qeni.
Më fal! Duhet të të kishte paguar ai!
- Hajde këtu!
- Më fal.
- Më vjen shumë keq.
- Do të vdes në dru!
- Më fal!
- Idiot.
Do të kap!
Do të të vras!
Do të të vras!
Hej!
Ndalo, ti bir kurve!
Ndalojeni!
Ndalojeni!
Dyert po mbyllen.
Ju lutem, qëndroni larg tyre.
Jo! Jo! Jo!
Jo!
- Ç’kemi?
- Hej, po.
Më fal që nuk
erdha dot në kohë.
- Chris, humba turnin e punës.
- Po, e di. Më vjen shumë keq.
Shiko, jam duke ardhur aty.
Ti dhe Christopheri jeni mirë?
Po iki. Chris, po iki.
- Çfarë?
- Nuk e dëgjove çfarë të thashë?
Kam bërë placket gati,
dhe do marr edhe djalin me vete...
...dhe po ikim tani.
Po e mbyll telefonin.
- Linda, prit një minutë. Prit, prit--
- Po të lë. Po iki.
Pikërisht në këtë çast fillova
të mendoja për Thomas Jeffersonin...
...për Deklaratën e Pavarësisë...
...dhe pjesën e të drejtës për të jetuar,
lirisë dhe kërkimit të lumturisë.
Dhe më kujtohet se mendova:
Nga e kuptoi ai
për ta vënë fjalën "kërkim" këtu?
Ndoshta lumturia është diçka
që ne vetëm mund ta kërkojmë.
Dhe ndoshta në të vërtetë
kurrë nuk e kemi patur...
...s’ka rëndësi si.
Nga e dine ai këtë?
Linda. Linda.
- Ç’kemi?
- Chris.
- Kush flet?
- Jay Twistle.
- Hej.
- Dean Witter.
Po, sigurisht. Si jeni?
Jam mirë. Dëgjo, a do ende
të bëjmë atë bisedën?
Po, zotëri. Absolutisht.
Shiko si do e lëmë. Mund të
vish pasnesër, në mëngjes.
Po bëjmë ntervistat për kursin.
A ke laps dhe letër?
Po. Po, kam.
- Prit një sekondë.
- Mirë.
Aty je?
- Chris?
- Vazhdo. E gjeta.
Shkruaje këtë numrin që të
telefonosh sekretaren time, Janice.
- Ajo do të ***ë të gjitha detajet.
- Ëhë.
- OK, 415.
- 415.
- 864.
- 864.
- 0256.
- 0256.
- Po, prefiksi 4796.
- 4796.
- Mirë. Telefonoje nesër.
- Po, zotëri. 415-864-0256.
- Ok, mik.
- Mirë, po.
- Ju falenderoj shumë.
- Shihemi së shpejti.
864-0256.
4796. Janice.
- Chris.
- Hej.
Mos pe gjë--? Mos pe gjë
Lindën dhe Christopherin?
- Jo. E pe ndeshjen mbrëmë?
- Jo, Jo.
Vërtet nuk e me, 118, 1 --?
Më fal, mos ka ardhur gjë
Linda dhe Christopheri këtu?
- Jo, nuk i kam parë.
- 119-120. Dyfish jashtë orarit.
Satelitët godasin një shigjetë të trefishtë
kur kanë mbetur edhe 17 sekonda.
Ëayne, Ëayne, Ëayne.
Nuk mund të flas për
numrat tani.
- Ç’hall ke me numrat?
- 864-2...
- Dhe shiko, më ke para borxh.
- Po.
Më ke borxh 14 dollarë.
Do të t’i ***.
Dua paratë e mia.
Dua paratë.
Katërmbëdhjeta është numër.
Hej, mos guxo të ma marrësh
më djalin.
- Më dëgjove?
- Më lër rehat!
Mos guxo të ma marrësh
djalin herë tjetër.
A më kupton çfarë
po të them?
Mos më ik kur të flas.
Më dëgjove?
- A do të ikësh?
- Po.
- Do të ikësh?
- Po, dua të iki!
Epo zhduku që ketej,
atëherë, Linda.
M’u zhduk që këtu.
Christopheri do të rrijë me mua.
Ti je ai që na sole në
këtë pikë. Më dëgjove?
- Ti je kaq e dobët.
- Jo. Nuk jam më e lumtur.
- Thjesht s’jam e lumtur!
- Shko bëhu e lumtur, Linda!
Thjesht shko lumturohu.
Por Christopheri do rrijë me mua.
- Ndalo!
- A dëgjove çfarë thashë?
Christopheri do jetojë me mua!
Hej. Hajde, ikim.
- Si po ja kaloni, Zoti Chu?
- Ç’kemi.
- Ku është mami?
- Dëgjo, merr gjërat e tua.
Por ajo tha se do vinte
të më merrte vetë sot.
Po, e di.
Fola qëparë me mamin.
Çdo gjë është mirë, OK?
Ku do të fle unë sot?
Prit tëp yes për diçka.
A je i lumtur?
- Po.
- Mirë. Edhe unë jam i lumtur.
Nëse ti je i lumtur dhe unë jam i lumtur,
atëherë është diçka e mirë, apo jo?
- Po.
- Mirë.
Do të flemë bashkë.
Ti do të rrish aty
ku e ke vendin, mirë?
Christopher.
Hej, dëgjo. Më duhet qiraja.
Nuk mund të pres më.
Po, mos kij merak, Charlie.
Do të të paguaj.
Pse nuk shkon dy lagje më tej
tek moteli “Mission Inn”?
Kushton sa gjysma e
asaj që paguan këtu.
Dëgjo, Chris. Dua të ma lirosh
dhomën në mëngjes.
Po ku dreqin të shkoj unë
nesër në mëngjes?
Do të sjell ca bojaxhinj.
- Mirë, shiko. Dua pak më shumë kohë.
- Jo.
Mirë, do ta lyej vetë.
Mirë, por thjesht—dua pak më
shumë kohë-- Kam dhe djalin me vete.
Mirë. Një javë.
Dhe do ta lyesh.
Chris Gardner?
Po. Çfarë ndodhi?
- I paguhet qytetit të San Franciscos.
- Duhet të jetë shuma e plotë?
Duhet të paguash çdo biletë parkimi,
ndryshe, do të rrish këtu.
Kaq kam gjithsej.
Do të verifikohesh deri
nesër në orën 9:30 të mëngjesit.
- Çfarë?
- Do rrish këtu derisa të sqarohen këto.
Jo.
Jo, s’mund ta kaloj natën këtu.
- Duhet të marr djalin.
- Do të verifikohesh nesër në 9:30.
Zotëri, Kam një intervistë pune me Dean
Witter nesër në mëngjes në orën 10:15.
- S’mund të qëndroj--
- 9:30 nesër në mëngjes.
Po me djalin çfarë
të bëj?
- Ka ndonjë tjetër që mund të--?
- Unë kujdesem për të.
Ndoshta mund të dërgojmë
Shërbimin Social ta marrin.
Mirë.
A mund të bëj një telefonatë, ju lutem?
- Po.
- Hej.
Çfarë do?
Shko merr Christopherin
në kopësht. Unë s’mundem.
Mbaje vetëm për një natë dhe unë--
dhe-- Vetëm për një natë.
Çfarë ka ndodhur?
Do shkoj ta marr nesër në kopësht.
Do të shkoj drejt--
Ti thjesht--
Ti lëre atje dhe shkoj
e marr unë nesër.
- Jo.
- Të lutem, Linda.
- Pse ma bën këtë?
- Jo, dua ta çoj në park.
Tek “Golden Gate”
nesër pas kopështit.
- Si është ai?
- Është mirë.
Mirë, thjesht-- Mirë,
çoje nesër në park...
...dhe ma sill prapë, mirë?
Mirë, thjesht ma sill prapë djalin.
OK?
Linda?
Do ta sjell rreth orës 6.
Mirë, mirë.
Faleminderit.
Pafshim.
A jam mirë?
Më fal. Më falni.
Po, e bëra.
Zoti Gardner.
Këtej.
Unë do të jem këtej.
Cila është fjala për këtë?
Chris Gardner.
Chris Gardner.
Si jeni? Mirëmëngjes.
Chris Gardner. Chris Gardner.
Më bëhet qejfi që u takuam sërish.
Chris Gardner. Kënaqësia është imja.
Kam gjysmë ore që
jam ulur këtu...
...duke u përpjekur të shpik
një histori...
...që të shpjegojë prezencën
time këtu i veshur kështu.
Dhe doja të gjeja një histori
që të tregonte cilësi...
...të cilat të gjithë ju i admironi,
si sinqeriteti apo zelli në punë.
Puna në grup, a diçka e tillë.
Dhe s’arrita të mendoja asgjë.
Kështu, e vërteta është...
...se më arrestuan ngaqë
s’kisha paguar biletat e parkimit.
Biletat e parkimit?
Dhe m’u desh ta bëja me vrap
nga stacioni i policisë deri këtu.
Çfarë po bëje para se
të të arrestonin?
Po lyeja apartamentin tim.
A është tharë tani?
Shpresoj.
Jay thotë se je mjaft i vendosur.
Ai ka pritur jashtë
përballë ndërtesës...
...për më shumë se një muaj.
- Ai thotë se je i zgjuar.
- Epo, më pëlqen të mendoj kështu.
- Dhe dëshiron të mësosh këtë biznes?
- Po, zotëri, dua ta mësoj.
Ke filluar të mësoh vetë?
Sigurisht.
- Jay?
- Po, Zotëri.
Sa herë e ke
takuar Chrisin?
Nuk e di.
Ca si shumë, me sa duket.
- Kështu ka qenë i veshur?
- Jo.
Jo. Gjithnjë me xhaketë dhe kravatë.
Ke qenë i pari i klasës në shkollë?
- Në gjimnaz?
- Po, zotëri.
- Sa veta kishte klasa?
- Dymbëdhjetë.
Ishte një qytet i vogël.
- Ma pret mendja.
- Por, kam qenë i pari edhe në radiolokim...
...në marinë,
dhe aty klasa kishte 20 vetë.
A mund të shtoj diçka?
Unë jam nga ai lloj njeriu...
...të cilit nëse i bën një pyetje,
dhe unë nuk e di përgjigjen...
...të them se nuk e di atë.
Por, vej bast.
Se e di si mund ta gjej përgjigjen,
dhe do ta gjej atë se s’bën.
A është e drejtë sa duhet?
Chris.
Çfarë do të thoje nëse një
djalë do të vinte për intervistë...
...pa këmishë...
...dhe unë do ta punësoja?
Çfarë do të thoje?
Se me siguri ka veshur një
palë pantallona të bukura.
Chris, nuk e di se si ia dole
i veshur si një lypsar...
- ...por ia arrite qëllimit.
- Faleminderit, Zoti Twistle.
Hej, tani mund të më thërrasësh Jay.
Do të flasim së shpejti.
Mirë, do të vë në dijeni, Jay.
"Do të më vësh në dijeni, Jay"?
Çfarë do të thuash?
Po, do të bëj një telefonatë
nesër ndoshta--
Për çfarë po flet--?
Ti m’u qepe pas për këtë.
- Ndenje këtu--
- Dëgjo, nuk ka rrogë për këtë.
- Jo.
- Nuk ma kishin thënë këtë.
Rrethanat e mija
kanë ndryshuar paksa...
- ...dhe dua të sigurohem nëse unë do të--
- Mirë. OK.
Sonte.
Të betohem se do bëj diçka. Ta premtoj.
Nëse dalim jashtë, e di si do të
dukesha para ortakëve?
PO, si një trap.
Po, një trap, komplet.
Je një kryevepër.
Sonte.
Nuk jepnin rrogë.
As edhe një premtim të arsyeshëm
për një punë.
Në fund të programit do të
punësohej vetëm njëri nga 20 vetë.
Dhe nëse nuk do ishte ti ai...
...as që mund të aplikoje
për trajnimin gjashtë mujor...
...për një tjetër komisioner.
I vetmi burim që do të kisha
për gjashtë muaj...
...do të ishin gjashtë skanerat e mi,
të cilët ende mund të provoja t’i shisja.
Nëse do t’i shisja të gjithë,
ndoshta mund t’ia hidhnim.
- E kapa. E kapa.
- Është në gjumë.
Mirë.
OK, shpirt.
E kuptova.
Po shkoj në Neë York.
I dashuri i motrës...
...ka hapur një restorant,
dhe mund të japin një punë.
Po shkoj në Neë York, Chris.
Christopheri do të rrijë me mua.
Unë jam e ëma, e di këtë?
Ai duhet të rrijë me mua.
Duhet ta mbaj unë, apo jo?
Shiko, ti s’mund të
kujdesesh për të.
Çfarë do të bësh për para?
Bëra një intervistë tek
Dean Witter për një kurs...
...dhe e fitova.
Kështu që do t’i përmbahem
programit tim.
Komisioner i brendshëm.
Jo, nuk është kështu.
Më duhet të shkoj.
Thuaji se e dua shumë, OK?
Dhe...
E di që do të kujdesesh për të, Chris.
E di këtë.
- Dean Witter.
- Po, përshëndetje.
Po, doja të lija një mesazh
për zotin Jay Twistle.
- Emri juaj?
- Po, quhem Chris Gardner.
Mesazhi është:
Ju falenderoj shumë
që më pranuat në program.
E vlerësoj shumë me e pranoj
me kënaqësi ftesën tuaj.
Kaq?
Po, kjo ishte.
- OK.
- Faleminderit.
Mirupafshim.
- Kujdes me atë.
- Çfarë?
Kujd-- Vazhdo.
- Arritëm?
- Po.
- Hej, e di ç farë dite është sot?
- Po.
- Çfarë?
- E shtunë.
- Ti e di ç’është e shtuna, apo jo?
- Po.
- Çfarë?
- Basketboll.
- Luajmë pak basketboll?
- OK.
Mirë, pastaj do të shesim
një nga ato skanerat e kockave.
- Po këtë? Do ta bëjmë?
- Jo.
Hej, babi. Do bëhem profesionist.
Profesionist.
OK.
Po, nuk e di.
Ndoshta do të bëhesh po
aq i mirë sa unë.
Kështu është kjo punë,
e di. Kam qenë nën mesataren.
Ndoshta do të renditesh...
...diku këtu,
e di, pra...
...vërtet-- Do të shquhesh për
shumë gjëra, jo vetëm për këtë.
Nuk dua të gjuash këtë top
gjithë ditën dhe natën.
- Mirë?
- Mirë.
OK.
Mirë, jepi.
Hej.
Mos lejo askënd të të thotë...
...se nuk mund të bësh diçka.
As mua.
- Mirë?
- Mirë.
Nëse ke një ëndërr...
...duhet ta mbrosh atë.
Kur njerëzit nuk arrijnë
ta bëjnë vetë diçka...
...do të thonë se as ti
nuk mund ta bësh.
Nëse e dëshiron diçka,
shko dhe merre. Pushim.
Ikim.
Babi, pse erdhëm në motel?
Ta thashë. Sepse kam gjetur një
punë më të mirë.
- Duhet të më besosh, mirë?
- Të besoj.
Mirë, eja.
Hajde këtu. Mos fli.
Babi, kur do kthehet mami?
Babi, kur do kthehet mami?
Nuk e di, Christopher.
Babi, dëgjoje këtë.
Një ditë, një burrë po mbytej
në ujë.
Dhe një varkëtar që po kalonte aty i thotë,
"A do ndihmë?"
Ai i kthehet, "Jo, faleminderit.
Zoti do më shpëtojë."
Pastaj, vjen një tjetër varkëtar.
I thotë, "A do ndihmë?"
Dhe ai përgjigjet, "Jo, faleminderit.
Zoti do më shpëtojë."
Kështu ai u mbyt,
dhe shkoi në parajsë.
Dhe thotë, "Zot,
përse nuk më shpëtove?"
Dhe Zoti i tha, "Të dërgova
dy varka të mëdha, budalla."
Të pëlqeu?
Po, shumë për të qeshur.
Ma jep pak dorën.
- Faleminderit shumë, zotëri.
- Po, zotëri.
- Këtu keni faturën e shitjes.
- Po.
Gjithë informacioni që ju duhet.
Ishte kënaqësi që bëmë biznes.
Faleminderit.
Një qind, 200,
20, 40, 45, 46...
...7, 8, 9, 10.
Faleminderit.
- Hej, a do një nga ato?
- Jo, s’ka gjë.
Hajde, mund ta marrim një.
Cilën?
- Të pëlqen ajo? Sa kushton?
- 25 cent.
Kjo pjesë e jetës time
titullohet "Kursi."
Ndërtesa nr 1200 është
“Medley Industrial” dhe “Sanko Oil”.
Ndërtesa në anën tjetër të rrugës
është “Lee-Ray Shipping”.
Në dy javë, do të
merrni një listë...
...me numrat e telefonit
të punonjësve...
... nga çdo kompani Fortune 500
në fushën financiare.
Do të mblidhni informacion
për 60 kompani Fortune.
Si fillim do të telefononi
klientë potencialë.
Dhe nëse do t’ju duhet të hani
darkë me ta, të hani mëngjes me ta...
...apo të kujdeseni për ta, bëni gjithçka
duhet për t’u familjarizuar me ta...
...me klientët tanë. Ne duam që ju
të përshtasni nevojat dhe synimet e tyre...
...në një nga planet tona financiare.
Në thelb, ju do t’i merrni mendjen...
...ne do të gatuajmë peshkun.
Dikush nga ju është këtu
sepse njeh dikë.
Ndonjë tjetër është këtu
sepse mendon se është dikushi.
Por, ama, këtu gjendet njëri
që vërtet do të bëhet dikushi.
Ky njeri do të jetë ai...
...që do ta kthejë këtë në këtë.
Tetëqind mijë dollarë
të arkëtuar.
Ti, ti, më ndihmo pak me këtë.
Kjo do të jetë bibla jote.
Do të ushqehesh me këtë.
- Me këtë do të pish.
- Ishte e thjeshtë.
X numër telefonatash
baraz me X numër perspektivash.
X numër perspektivash
baraz me X numër klientësh.
X numër klientësh
baraz me X shumë dolarësh...
- ...në xhepin e kompanisë.
- Tabela e provimit.
Vitin e shkuar, patëm një rezultat
prej 96.4 përqind në provimin me shkrim.
Por, ai nuk u zgjodh.
Nuk është thjesht një provim kalo/ngel.
Është një mjet vlerësimi që ne e
përdorim për të përcaktuar aplikantët.
Kujdes, kapni 100 pikët e mundshme.
OK, le të bëjmë pak pushim.
Kthehemi në orën 10.
- Chris, si je?
- Jam mirë. Po ti?
- Mirë, faleminderit që pyet.
- Dita e parë këtu. Ishte ngacmuese.
Nuk po heq dorë nga ne,
apo jo?
Jo, zotëri. Dhjetë minuta pushim.
Hidhu, shko ha diçka shpejt dhe
kthehu për orën e studimit.
Oh, e mbaj mend timen.
Dhe ne kishim vetëm një orë,
jo tre si ju.
Nuk merreshim me tregjet botërore,
nuk shqetësoheshim për taksat...
...dhe prapë na dhimbte kurrizi.
E çuditshme çfarë mund të kujtohet.
Në klasë kishim një vajzë
shumë të bukur.
Nuk më kujtohet emri,
por fytyra e saj ishte kaq--
Sapo pashë një shok të vjetër.
Të vjen keq?
- Jo, vazhdo.
- Ishte kënaqësi që folëm, zotëri.
Hej, budalla.
A je mirë, idiot?
A je OK?
Çfarë po mendoje?
Çfarë po bëje?
Mund të të kisha vrarë.
Po përpiqem të kaloj rrugën.
- Epo, a je mirë?
- Po, Po.
- Ku është këpuca ime?
- Çfarë?
- Më humbe këpucën!
- Nuk e di ku e ke.
- Ku e kam atë dreq këpuce?
- Nuk e di.
Hej.
- Mos e ke parë gjë? Më humbi këpuca.
- Jo, më vjen keq.
Hej. Hej, ku po shkon?
- Duhet të presim policinë.
- Duhet të shkoj në punë.
Hej, sapo të përplasi makina.
Shko në spital.
Po bëj një konkurs tek Dean Witter.
Hej, plako, të ka humbur këpuca.
Oh, po, faleminderit. Faleminderit.
Babi.
- Të mungon një këpucë.
- Po, e di.
- Do ta dish çfarë ndodhi?
- Po.
Më përplasi një makinë.
- Të përplasi makina?
- Po.
- Ku?
- Mu para zyrës.
- Jo, ku të goditi?
- Pas këmbëve.
- Hej, mirupafshim, Zoti Chu.
- Mirupafshim.
- A ishe në rrugë?
- Po, po vrapoja në rrugë.
Mos e bëj më. Mund të vritesh.
Po, faleminderit.
Do ta kem parasysh.
Dhe ja ku jam.
- Sërish herët.
- Ndërsa personat e kualifikuar...
... janë të interesuar në investime
dhe të kenë para për të investuar.
- Tani, Chris.
- Po, zotëri.
A mund të më marrësh
një kafe, të lutem?
Favore për Frakeshin,
menaxherin e zyrës tonë. Gjithmonë.
Quhem Chris Gardner dhe kërkoj
zotin Michael Anderson.
Po, zotëri, do të hamë një drekë
këtë të enjte.
OK, herën tjetër.
Mirë, do ta kujtoj sërish.
OK, po, faleminderit.
Kush do më marrë një kulaç?
- Chris?
- Po, zotëri.
Të ndjehesh i nënvlerësuar
dhe i panevojshëm.
Përshëndetje, Zoti Ronald Fryer.
Mirëmëngjes juve, zotëri.
Unë quhem Chris Gardner.
Ju marr nga zyra e Dean Witter.
Po, kam disa informacione shumë, shumë
të vlefshme mbi ato që quhen taksa--
OK, faleminderit, zotëri.
Tani marr autobusin e orës 4 për në vendin
ku nuk dinë të shqiptojnë fjalën "lumturi."
Pastaj jashtë qytetit.
Në orën 22 në shtëpi.
- Hej, Chris!
- Hej. Ç’kemi, Ralph.
- Po pres.
- Mirë, do të t’i ***, Ralph.
Do të t’i ***.
Kush ka sjellë më shumë para
Brenda gjashtë muajve, punësohej.
Përshëndetje, jam Chris Gardner
kërkoj zotin Ëalter Hobb.
Punonim sipas mënyrës tonë
bënim telefonata për të gjetur klientë.
- Nga i pari tek i fundit.
- Po, zotëri.
- Nga portjerët tek menaxherët.
- OK.
Të tjerët mund të punonin deri në 7,
ndërsa unë kisha Christopherin.
Unë duhej të bëja në 6 orë
punën që ata e bënin për 9.
Mirëdita, quhem Chris
Gardner. Telefonoj nga Dean Witter.
Në mënyrë që të mos humbja asnjë sekondë...
...nuk e ulja receptorin
ndërmjet telefonatave.
OK, ju falenderoj shumë.
Kuptova se
duke mos e ulur receptorin...
...fitoja edhe 8 minuta të tjera
në ditë.
Pse, mirëmëngjes juve,
quhem Chris Gardner.
- Telefonoj nga zyra e Dean Witter.
- Nuk pija fare ujë...
...kështu nuk harxhoja kohë
për të shkuar në banjë.
Po, do të më pëlqente
të kisha mundësinë--
OK, s’ka problem, zotëri.
Ju falenderoj shumë.
Por, edhe pse i bëja këto...
...pas dy muajsh, prapë nuk kisha kohë
të punoja sipas mënyrës time.
Po tregohemi shumë konfidentë
edhe për atë gjithashtu.
Zyra e Ualter Ribbonsit.
Po, përshëndetje, quhem Chris Gardner.
Kërkoj Zotin Ualter Ribbon.
- Në lidhje me?
- Po, zonjë.
Telefonoj nga zyra e Dean Witter.
Një çast ju lutem.
- Përshëndetje?
- Zoti Ribbon.
Përshëndetje, zotëri. Quhem Chris Gardner.
Telefonoj nga zyra e Dean Witter.
- Po, Chris.
- Po, zoti Ribbon...
...do doja shumë të bisedoja
me ju për disa nga produktet tona.
Jam i sigurtë se mund t’ju
shërbej në njëfarë mënyrë.
A mund të vini këtu për 20 minuta?
- Njëzetë minuta. Sigurisht.
- Sapo anullova një takim.
Mund të flasim për disa minuta
para ndeshjes.
- Është mbrëmja e futbollit, shoku.
- Po, zotëri. Ju falenderoj.
- Shihemi.
- Mirupafshim.
Më falni. Faleminderit.
- Chris, ç’kemi?
- Hej, zoti Frakesh.
Hej, a ke 5 minuta kohë?
Më duhet të takoj
Ëalter Ribbon--
Unë duhet t’i bëj një prezantim
Bromerit. Mund ta lëvizësh makinën time?
Do më ndihmoje shumë. Është në
Samson, “silver Caprice”.
Thjesht lëvize nga ana tjetër. Po
pastrojnë rrugën. Ka vende.
Merri këto.
Kam të tjera në zyrë.
Dhe duhet ta hapësh me levë.
- Të hap çfarë?
- Duhet të hapësh bravën.
Dhe dyert e tjera nuk hapen.
Edhe ato duhet t’I hapësh me levë.
Jepi, po e hap.
Oh, jo!
Hë tani.
- Ja dosja, zoti Ribbon.
- Faleminderit.
- Faleminderit shumë.
- Oh, po, faleminderit. Ide e mirë.
Jo, jo, jo!
Rachel, ma nxirr Ristuccian
në telefon të lutem.
- Përshëndetje.
- Po.
Unë jam Chris Gardner. Kam takim
me zotin Ribbon.
Oh, sapo iku.
Faleminderit.
- Ç’është ajo?
- Po plotësoj një çek...
...po paguaj ca fatura...
...dhe bileta parkimi.
Po ne s’kemi më makinë.
Po, e di.
Do më duhet të marr me
vete këtë fundjavë.
Në disa zyra doktorash.
- Për shitjet, OK?
- OK.
Pastaj, mund të shkojmë
të shohim një ndeshje futbolli.
- Vërtet?
- Mundet.
- Mirë?
- Mirë.
Eja, mbaroje.
- Je i sigurtë?
- Mundet.
Vërtet?
- Do ta marrësh këtë në ndeshje?
- Po, s’dua ta lë.
Dhe ndoshta mund të shkojmë
në ndeshje.
- Ku po shkojmë tani?
- Të takojmë dikë për punën time.
Nuk e kuptoj.
- Çfarë nuk kupton?
- A do të shkojmë në ndeshje?
Thashë se mund të shkojmë.
- E di çdo të thotë "ndoshta"?
- Është si mundet.
Jo, "mundet" do të thotë se
kemi mundësi të shkojmë.
"Ndoshta" do të thotë mundet,
por edhe s’mund të shkojmë.
- Ç’do të thotë "mundet"?
- Se kemi një shans të madh.
Dhe çfarë do të thotë "ndoshta"?
- E di se ç’do me thënë.
- Çfarë?
Do të thotë se nuk do të shkojmë
ta shohim ndeshjen.
- Si u bëre kaq i zgjuar ti?
- Sepse ti je i zgjuar.
- Arritëm?
- Po.
- Zoti Ribbon.
- Po?
Si jeni, zotëri?
Chris Gardner. Nga Dean Witter.
- Oh, përshëndetje. Ç’kemi.
- Ky është djali im, Christopheri.
- Përshëndetje.
- Hej, Christopher.
- Çfarë po bën këtu?
- Erdha t’ju kërkoj të falur...
- ...që nuk u takuam dot.
- Nuk ishte nevoja të vinit deri këtu.
Ishim për një vizitë tek një
miku ynë i ngushtë...
...dhe shfrytëzova mundësinë t’ju
thoja faleminderit për kohën tuaj.
- E di që ndoshta pritët për mua.
- Pak.
Dua që ta dini se
nuk e mora si dhuratë.
Oh, s’ka gjë. Ç’është ajo?
Oh, është një skaner kockash.
E bleva nga një kompani,
para se të punoja tek Witter.
- Kam një takim pas ndeshjes.
- Po shkoni të shihni ndeshjen?
- Po.
- Ndoshta.
- Ndoshta.
- Edhe ne po shkojmë.
Do marr dhe djalin, Timin.
Është 12 vjeç.
Sapo niseshim. Tim!
Epo, atëherë po ju lëmë të qetë.
Edhe njëherë, faleminderit,
dhe më vjen keq për dje.
Dhe shpresoj se mund të caktojmë
një tjetër datë për takimin tonë.
- Sigurisht.
- Faleminderit shumë.
Kujdesu për veten. Hajde.
- Thuaji pafshim, Chris.
- Pafshim.
Pafshim, Christopher.
Hej, ju djema,
a doni të vini me ne?
- Çfarë--? Në ndeshje?
- Ne po nisemi. Ejani me ne.
- Ku janë vendet tuaja?
- Ne-- Ne jemi në tribunë.
Ne kemi një vend të veçantë.
Eja.
- Do të ulemi atje?
- Jo.
Në fakt, është si një
pjesë private.
Më e rehatshme.
Doni të vini?
- OK.
- OK, fëmijët mbrapa.
Hej, pse nuk e vë atë
në makinën tënde?
- Po, OK. Sigurisht.
- Ne s’kemi makinë.
- Oh, Zot i--
- Çfarë ndodhi?
Më duket se më pickoi një bletë.
- A je mirë?
- Oh, po. Zot i madh. Jam mirë.
- Mos je alergjik apo…?
- Jo, jo, jo.
- Ku të pickoi?
- Diku poshtë qafës.
- A je mirë?
- Po, jam mirë, Christopher.
- A të dhembi?
- Christopher, jam mirë.
- Prit ta shoh.
- Christopher, ulu mbrapa. Ulu.
Thomas Jefferson e përmend
disa herë lumturinë...
...në Deklaratën
e Pavarësisë.
Mund të duket një fjalë e çuditshme
për të qenë në atë dokument...
...por ai ishte një lloj...
Ai ishte artist.
Ai i quajti anglezët
"prishësit e harmonisë tonë."
Dhe unë e mbaj mend atë ditë
i ulur këtu...
...duke menduar për
prishësit e harmonisë time.
Pyetjet që kisha:
Nëse e gjithë kjo ishte e mirë.
Nëse do t’ia dilja mbanë.
Dhe Ualter Ribbon
dhe paratë e pensionit të tij...
...që ishin miliona.
Bukur!
Do ishin rruga për një vend tjetër.
Bravo, kjo ishte...
Kështu duhet të shihet
një ndeshje futbolli.
- Ju falenderoj shumë për këtë, vërtet.
- Hej, kënaqësia është imja, Chris.
Dhe, zoti Ribbon, dua gjithashtu t’ju
falenderoj që më dhatë mundësinë...
...të diskutoj aftësitë menaxhuese
të Dean Witter...
...të cilat ne besojmë
se janë më lart...
...nga çdo gjë që ju
merrni tek
“Morgan Stanley”.
Vërtet, mendoj se do të lulëzoni.
E thënë troç, “Dean Witter” kërkon të
menaxhojë aksionet tuaja të pensionit.
Shiko, as që e kisha vënë re se
ju jeni i ri në atë punë.
Më pëlqeni, por s’ka asnjë shans që
unë t’ju lë të drejtoni fondet tona.
Kjo gjë s’ka për të ndodhur
kaq shpejt, mik.
Pra, eja, qetësohu.
Le të luajmë lojën. Jepi, jepi!
Po!
Po! Po!
- Ja tek e ke.
- Mirë.
Kam patur disa ide,
këto kohë.
- Chris, do flasim më vonë.
- Do t’ju telefonoj.
Ishte kënaqësi, Chris.
Më telefono.
Po, pa dyshim. Faleminderit.
- Mirupafshim.
- Mirupafshim, Christopher.
Pas katër muajsh, i ***ëm
të gjithë skanerat.
Dukej se po ia dilnim mbanë.
Cila është...
- ...kafsha më e shpejtë në botë?
- Lepuri.
Dukej se po na ecte mirë.
Deri kur një ditë...
...atë ditë...
...ajo letër më solli sërish
në tokë.
Kjo pjesë e jetës time
titullohet "Të paguash taksat."
Nëse nuk i paguan...
...qeveria mund të fusë duart
në llogarinë tënde bankare...
...dhe të marrin paratë.
Babi.
Pa lajmërime. Asgjë.
S’mund të jetë vonë.
Ato janë paratë e mia.
Si mund të mi marrë dikush
paratë e mia?
Unë isha-- Isha--
Dëgjo, Unë--
Aq para kam gjithsej.
Ju s’mund të futeni në llogari--
Jo--
Ishte 25 shtator.
E mbaj mend mirë atë ditë.
Sepse ajo ishte dita
kur zbulova...
...se kisha vetëm 21 dollarë
dhe 33 cent në llogarinë time bankare.
Isha trokë.
- U veshe?
- Jo.
Chris! Chris!
Mos më sill vërdallë, OK, Chris?
Nuk pot ë sjell vërdallë, Ralph,
mirë? Do t’i gjej.
- Më duhen paratë tani, jo më vonë.
- Kur t’i kem unë, do t’i kesh dhe ti, Ralph.
Tani!
Hej, ç’po ndodh këtu?
Uayne, më duhen ato
14 dollarët që më ke borxh.
Mendova se nuk t’i kisha më borxh.
- Çfarë? Pse?
- Si pse?
Pse mendon se nuk m’i
ke më borxh ato para?
Të ndihmova për plaçkat.
Dy hapa rrugë ishin, Uayne.
Po ishin 200 metra.
U bënë katër muaj, Uayne.
Dua paratë e mia.
Më jep paratë e mia tani.
- Nuk i kam, o burrë. Më vjen keq.
- Shko më gjej paratë.
- Uayne, më gjen par--
- Vërtet s’kam, o burrë. Janë vetëm 14 dollarë.
Po janë 14 dollarët e mi!
Shko gjej paratë e mia!
- Po bën gjithë këtë për 14 dollarë.
- Gjej paratë e mia, Uayne.
Babi, më shiko!
Babi.
- Duhet të iki?
- Po, o burrë. Pse jo?
- Rri këtu.
- Babi, shiko.
- Jo, jo. Rri këtu.
- Babi.
A dëgjove çfarë thashë?
Më dëgjove?
- Babi, ku po shkon?
- Hej, çfarë thashë?
Babi!
Babi, prit! Babi!
- Babi.
- Unë duhet--
Dua të kthehem në vitet ‘60, o burrë.
Këtë dua të bëj.
Kur isha i ri. Dua të shoh Jimi
Hendrix që djeg kitarën në skenë.
Ma kthe makinën e kohës!
Ma jep makinën e kohës!
- Babi, ku po shkojmë?
- Rri urtë.
Shko merr gjërat e tua. Shko.
- Chris?
- Po.
Dr. Telm s’mund të të takojë.
Më vjen keq.
Ku po shkojmë tani?
Duhet-- Duhet
të takojmë dikë tjetër.
U lodha.
E di.
Duket sikur s’punon tani.
- Më duhet të shkoj tani, Chris.
- Jo, jo, jo.
Vetëm një sekondë. Jam i sigurtë se
mund ta zgjidh problemin.
Chris. Chris, kthehu kur të
punojë.
- Jo, jo. Duhet ta ndreq tani.
- Jo.
Shiko, do të heq disa para
mënjanë për këtë, mirë?
Më duhet të shkoj, Chris.
Faleminderit. Faleminderit.
Faleminderit për kohën tuaj.
E çmoj shumë.
Do të shihemi së shpejti.
Pse janë plaçkat tona jashtë?
Babi.
- Hajde. Ikim.
- Ku?
- Ikim që këtej.
- Pse?
- S’mund të rrimë sonte këtu.
- Po, mundemi. Hape derën!
- Nuk më dëgjove? Hajde.
- Hape derën!
Hej, a e dëgjove çfarë thashë?
Mjaft.
Mjaft.
Hajde.
Eja.
Uayne!
Uayne!
Uayne!
Jepi. Ngrihu. Hajde.
Çfarë po bën?
- Babi, ku po shkojmë?
- Nuk e di.
Nuk është makinë kohe.
Babi.
Nuk është makinë kohe.
Ai tipi tha se është makinë kohe.
Nuk është e tillë. E kishte gabim.
- Cili ip?
- Ai tipi. Ishte në park.
Tha se ishte një makinë kohe.
Po, është.
Jo, nuk është.
- Është.
- Jo, nuk është.
Duhet vetëm të shtypim këtë
butonin e zi këtu.
Do ta shtypësh?
OK.
Hajde.
Jepi, o burrë.
Mu këtu.
Prit pak.
Ku shkove?
Nuk e di.
Kam ecur në kohë.
Duhet të mbyllësh sytë.
Mbylli ti sytë. Unë dua të shikoj.
Mirë, eja.
Do ta shtypim bashkë.
Por duhet të mbyllësh sytë.
Mbylli sytë.
Duhen pak sekonda.
Oh, Zot i madh.
Hapi, hapi, hapi!
- Çfarë ka?
- Dinosaura.
- Ku janë?
- Nuk I shikon gjithë këta dinosaura?
Shiko rrotull.
Shikoji këta dinosaura.
- I sheh dot?
- Po.
Prit. Eja, Eja.
- Prit, kujdes.
- Çfarë ka?
Mos shkel në zjarr.
Tani jemi shpellarë.
Na duhet ky zjarri,
sepse s’kemi elektricitet...
...dhe është shumë ftohtë, OK?
- Kujdes!
- Ëhoa! Oh, Zot-- Qenka një T. rex.
Mblidhi rrobat.
Mblidhi. Merri shpejt.
- Duhet të gjejmë një vend të sigurtë.
- Si për shembull?
Na duhet një shpellë.
Shpellë?
- Duhet të gjejmë një shpellë. Eja.
- OK.
Hajde, jepi.
Kujdes nga mbrapa! Kujdes.
Ja ku është. Ja një shpellë. Eja.
Ja këtu, këtu.
Ec, ec, ec.
Shko përpara. Hyr.
Shpejt, shpejt, shpejt.
- A jemi të sigurtë këtu?
- Po, mendoj se po.
Hej.
- Si po ia kalon, Jay?
- Mirë.
Si ia ke çuar?
- Mirë. Jam mirë.
- Po ecën mirë?
- Po ti?
- Shkëlqyeshëm.
Ku po shkon?
Unë-- në Sacramento.
Sepse po përpiqem të lëviz
dy tipa nga--
Ata janë në “PacBell”,
dhe po përpiqem t’i sjell--
T’i sjell tek ne.
Kështu, po bëj edhe ndonjë
lojë golf.
Mrekulli.
Hej, lëri të fitojnë ndonjë lojë.
Deborah, dikush po të kërkon.
- Ku?
- Është jashtë. Hyni ju lutem.
Përshëndetje.
- Mund t’ju bëj një pyetje?
- Sigurisht.
Na duhet një dhomë.
Sa të rregulloj këtë dhe ta shes.
- Vetëm disa xhama janë në rregull.
- Po ju caktoj këtu.
- Do të doja t’ju ndihmoja--
- Ky është im bir, Christopher.
- Është 5 vjeç.
- Përshëndetje, shpirt.
- Dua një vend për të fjetur.
- OK, dhe do doja t’ju ndihmoja...
...por, ne nuk pranojmë burra këtu.
Ka vetëm gra dhe fëmijë.
Ai mund të qëndrojë, por ti duhet
të gjesh një vend tjetër.
Duhet të rrimë bashkë.
Duhet-- Ne jemi--
- OK, dëgjo.
- Është një vend--
Shko tek “Glide Memorial”.
Ndërtesa në lagjen 5.
Pra, shpejto. Sepse ka rradhë.
- Dhe ku është tamam? Eja.
- Në “Ellis” dhe “Jones”.
Hej, ju aty. Kemi vetëm
katër vende bosh, dhe mjafton.
- O burrë.
- Hej, o burrë.
- Jepi.
- Jepi, çfarë?
- Hej, kjo është qoshja ime.
- Prapsohu.
Mos ma bëj këtë.
Mos--
Babi!
Mjaft! Boll!
Boll!
Mjaft! Ndalo!
Dilni nga rradha, që të dy.
Që të dy.
Unë isha i pari. Më thanë se
duhet të vija në kohë.
Dhe erdha në kohë. Po mbaja rradhën.
Sapo erdha nga puna, mora djalin.
Isha në kohë këtu.
Ishim në kohë!
Ai i doli para në rradhë.
- Kush?
- Ky këtu.
Eja, eja, Rodney.
Eja. Lëviz. Dil nga rradha.
Kaq ishte. S’ka më.
- Cila është ngjyra jote e preferuar?
- Jeshilja.
Jeshilja?
- Çfarë gjëje jeshile të pëlqen?
- Pemët.
Pemët. Po tjetër?
Holli.
- Holli. Ç’është holli?
- Ajo gjëja e Krishtlindjeve.
Gjëja e Krishtlindjeve.
E ç’është ajo?
Më duket se është koha të flemë.
Ja u bë. Duhet të sigurohemi që
“Kapiteni Amerika” të jetë ngrohtë këtu.
Merr dot frymë?
- Je mirë?
- Po.
- Më duhet të rregulloj skanerin--
- Mos ik.
Jo, jo, jo. Do jem aty
jashtë në korridor
.
Mirë? Aty do të jem.
Po ta lë pak derën hapur.
Që të dëgjoj po më thirre.
Dua të shkoj në shtëpi.
Po, prandaj duhet të
rregulloj skanerin.
Mirë?
Po shkoj në korridor.
Po ta lë derën hapur.
Do të jem tek shkallët.
Do të dëgjoj po më thirre.
- Mirë?
- Mirë.
Duhet të më besoh, mirë?
Duhet të më besosh.
Të besoj. Të besoj.
Të besoj.
- S’të dëgjoj.
- Të besoj. Të besoj.
Më jep një puthje.
- Kthehem shpejt, OK?
- Mirë.
- Do jem aty jashtë.
- OK.
- A më dëgjon ende?
- Po.
- Më dëgjon?
- Po.
- Më beson?
- Po.
- Po.
- Kështu?
- Po, vëre atë...
- Ja kështu.
- Është mirë?
- Nuk e di. Si mendon ti?
Mirë.
Ikim. Merri gjërat e tua.
- Hej, pse nuk e lë këtu atë?
- S’mundemi.
Do të marrim një dhomë
tjetër më vonë.
Ec.
Hej, Chris.
- Hej, mirëmëngjes, zoti Frakesh.
- Ç’kemi?
Punë.
Gruaja juaj, Martha, punon
tek “PacBell” gjithashtu, apo jo?
- Po, atje punon.
- Dhe ju të dy...
...po mendoni të dilni në pension
njëkohësisht?
Duam të dalim në pension dhe të
ecim me jetën tonë të përditshme...
...pa paguar shumë taksa.
Pra shkurt, në xhepat tuaj doni të fusni
vetëm duart tuaja dhe askujt tjetër?
Jeni njohur me taksën
e patatueshme të bashkisë...?
Mësova ta mbaroj punën time më shpejt.
Duhet ta mbaroja shpejt.
Për të mbajtur rradhën tek “Glide” në orën 5.
Eja.
Hajde.
Mbaje autobusin! Ndaloje!
Kapiteni im Amerikan!
Babi! Babi! Babi!
Mjaft! Pusho! Pusho!
- Pse nuk e fute atë gruan brenda?
- Hej, prapësohu.
- Hej, o burrë, kjo nuk është mirë.
- Prapësohu! Prapësohu!
Hajde.
babi, duhet ta marrim!
Gjëja më e rëndësishme
rreth atij treni të lirisë...
...është se i duhet të kaptojë male.
Të gjithë ne duhet të përbalemi me male.
E di, ato malet
që shkojnë deri lart në qiell.
Dhe male që shkojnë
thellë dhe poshtë.
- Amen, predikues!
- Po.
E dimë se ç’male janë ato,
atje tek “Glide”.
Ne këndojmë për ta.
Zot, mos e lëviz atë mal
Më jep fuqi që ta ngjis
Të lutem mos e lëviz
atë pengesë
Por më drejto, o Zot, rreth tij
Barrat e mia, bëhen kaq të rënda
Duket e vështirë t’i mbaj
Por, s’kam për tu dorëzuar
Jo, jo
Sepse ti më premove
Se do më takoje në altarin e lutësit
- Zot mos e lëviz atë mal
- Të lutem, mos e lëviz atë mal
Por, më jep fuqi ta ngjis
Kur e ke provimin?
Nesër.
A je gati?
Sigurisht.
Faleminderit, zotëri.
- Hej. Si po ia kalon?
- Hej.
Pra, e mbarove të gjithën,
apo duhet të shkosh gjëkundi...?
Duhet të shkoj diku.
- Por, gjithashtu, i mbarova të gjitha.
- Oh, mirë.
- Ti?
- Po.
- Si t’u dukën diagramat?
- Të lehta.
Unë u lodha shumë me atë esenë
në faqen mbrapa. Çfarë shkrove ti?
- Eseja?
- Po, mbrapa faqes.
Hej, Chris.
- Hej. Jeff, apo jo? Loja e golfit.
- Po.
- Po, a s’duhet të më bëje një telefonatë?
- Në fakt, s’e kam numrin tënd.
Ja ku e ke. Më telefono, OK?
Po, zotëri. Pa dyshim.
Faleminderit shumë.
Chris, a ke pesë dollarë?
E lashë portofolin lart.
Prit se po shkoj ta marr
unë për ju, zoti Frohm.
Jo, duhet të jem tek banka “CAL” në orën 4,
dhe jam shumë vonë.
- Do t’jua kthej, ta premtoj.
- Mjaftojnë pesë?
Pesë janë shumë mirë. Faleminderit.
Faleminderit.
Kaq. Kaq është kuota e dhomës.
Nuk ka më vend.
Duhet të dilni jashtë.
Kaq për sot.
Kthehuni nesër.
Të gjitha dhomat janë plot.
Plot fare.
Kaq. Vazhdoni jashtë.
Kthehuni nesër.
Të pëlqen?
Njëzetë. Një, dy, tre, katër.
Tani, ja tek është llamba,
dhe induktori yt.
- Sa bëjnë?
- Tetë dollarë.
- Ç’është ajo?
- Për të riparuar dritën.
Mund ta shoh?
Po, sigurisht. Mos e thyej.
Nëse nuk do të flesh në një dhomë
të tillë me mua për gjithë jetën.
Jo, s’dua.
Po, do të flesh.
Pse nuk fle pak, OK?
OK.
- Je ngrohtë?
- Po.
Mirë.
Prej meje iku mami?
- Çfarë?
- Për fajin tim iku mami?
Mos-- As mos e mendo
një gjë të tillë.
Mami iku për shkak të mamit.
Dhe ti s’ke lidhje me këtë, OK?
OK.
Ti je një babi i mirë.
Mirë, fli tani.
- Të dua.
- Edhe unë.
Më mirë vonë, se kurrë, Chris.
- Punon.
- Faleminderit shumë.
Dyqind e pesëdhjetë dollarë.
Katër javë të tjera oksigjen.
Njëqind, 20, 40, 60, 80, 200.
Njëzet, 30, 40, 50.
- Ndonjë gjë tjetër?
- Jo, zotëri.
Faleminderit. Faleminderit.
- Je gati?
- Po.
- Do të shkojmë në kishë?
- Jo.
Ku do shkojmë, atëherë?
- Ndoshta do të rrimë në hotel.
- Në hotel?
Vetëm për natën.
Mund të kthehemi prapë në
shpellë nëse ke qejf.
Jo, faleminderit.
- Asnjëherë?
- Shpresoj që jo.
Pse jo?
Epo, sepse disa gjëra janë të bukura
kur i bën për herë të parë...
...dhe pastaj të mërziten.
- Të pëlqen autobusi?
- Po, më pëlqen.
Më falni, s’duhet të qesh,
apo jo?
Ndonjëherë kur ecim
gjatë natës...
...kalojmë pranë shtëpive me drita
dhe njerëz.
Ndonjëherë i dëgjon
tek qeshin.
Ditën tjetër, pas pune...
...shkonim në plazh.
Larg çdo gjëje.
Gjithçkaje.
Vetëm Christopheri dhe unë.
- Më shikon?
- Po.
Larg autobusave dhe zhurmës...
...dhe zhgënjimit të vazhdueshëm
në kokën time dhjetë-gallonëshe...
...dhe vetvetes.
- Chris, faleminderit shumë.
- Epo, faleminderit ty, Dean.
- Kujdesu për veten.
- Bërë të gjitha lëvizjet e duhura.
Faleminderit, Chris.
Sepse kur isha i vogël...
...dhe merrja dhjetë në histori
ose në një lëndë tjetër...
...më kaplonte një ndjenjë e mirë
rreth gjithçkaje që mund të bëhesha.
Dhe pastaj, nuk u bëra kurrë
asnjë gjë.
- Hej, Chris.
- Hej.
- Si je, Jay?
- MIrë.
Thonë se deri tani ke sjellë 31
klientë nga “Pacific Bell”.
Po, po.
Takova disa tipa në një ndeshje,
mora ca numra telefoni. Kam punuar.
Ashtu them.
Pra, edhe një ditë.
Je nervoz?
- Jo, jam mirë.
- Vërtet?
Dëgjo, çfarëdo që të ndodhë...
...ke bërë një punë të shkëlqyer, Chris.
E kam seriozisht.
Kujdesu për veten.
Po, zoti Johnson.
Chris Gardner, Dean Witter.
Po, zotëri. Ju mora thjesht
për t’ju falenderuar...
...për mbështetjen tuaj në
seminarin e muajit të fundit.
Po, zotëri. Pa dyshim.
Po, zotëri.
Jo, zotëri, ajo është.
Faleminderit shumë. Mirupafshim.
Chris. Eja.
- Përshëndetje, Chris.
- Zoti Frohm, më bëhet qejfi që ju pashë.
- Këmishë e këndshme.
- Faleminderit, zotëri.
- Chris.
- Hej, Jay.
- Chris.
- Chris, ulu, të lutem.
Mendova të vishja një këmishë sot.
E di,
të jesh në ditën e fundit fare.
Epo, faleminderit. Faleminderit.
E vlerësojmë shumë.
Por...
...vish edhe nesër një të tillë, OK?
Sepse nesër do të jetë
dita jote e parë e punës...
...nëse të pëlqen të punosh
këtu si komisioner.
Do të pëlqente, Chris?
Po, zotëri.
Mirë. Jemi shumë të lumtur.
Pra, mirëseerdhe.
- Ishte kaq e lehtë sa dukej?
- Jo, zotëri. Jo, zotëri, nuk ishte.
- Paç fat, Chris.
- Faleminderit. Faleminderit.
Oh, Chris.
Për pak harrova.
Faleminderit.
Kjo pjesë e jetës time...
...kjo pjesa e vockël...
...titullohet "Lumturi."
Christopher. Christopher.
Eja këtu.
Pra, sa...
...planete ka?
- Shtatë.
- Shtatë?
Nëntë.
Kush është mbreti i xhunglës?
- Gorilla.
- Gorilla?
Gorilla?
Jo. Luani.
Oh, po. Luani, Luani, Luani.
Hej, babi, dëgjo pak këtë.
Tak, tak.
- Kush është?
- Shelby.
Shelby kush?
Shelby që vjen nga malet
Kur ajo vjen
- Tak-Tak.
- Kush është?
- Askushi.
- Askushi kush?
Askushi kush?
Kjo ishte e bukur. Më pëlqeu kjo.