Tip:
Highlight text to annotate it
X
Përkthimi i filmit nga:
Andrea Dhimitri
AzFilma.Org dhe Titra.Al
Hape derën! Hape derën.
Për atë Zot, çpo ndodh?
Nuk e di se ç'ndodhi.
-Je mirë? Erin...
Mirë.
Ja ku e keni, zonjushë.
Faleminderit.
Më fal. Më vjen shumë keq, zonjushë.
Jeni mirë?
Jeni mirë?
Prit, ende nuk mund të hipni.
Shkojmë.
Më falni. Më falni. E
keni parë këtë gruan?
Nuk e besoj.
-Je i sigurt?
Po, shumë.
-Jo?
Dino.
-Po, zotëri.
Njerëz, e keni parë këtë grua?
Është bjonde dhe me flokë të shkurtër?
-Faleminderit.
Ndaloje autobusin.
Policia e Bostonit.
Më falni.
Hej, ndaloje autobusin. Hape.
STREHA E SIGURT
Zotërinj, do qëndrojmë për
15 minuta këtu në Sauthport.
Ke kafe të freskët?
Është shumë e trashë dhe
duket sikur pi baltë.
Nuk di ç'tju them zonjë.
-Duhet ta hidhni këtë.
Është një përzierje e freskët Etiopiane.
-Nuk është...
Nuk kam provuar kurrë një kafe
Etiopiane, me këtë shije.
Është Etiopiane. Po.
-Etiopiane?
Pra, vetëm baltën për ju?
Bëjnë 97 cent.
Një.
Faleminderit.
-Faleminderit.
Dhe tani po shpresoja, të
na çonin në një vend që...
Ja tek i ke, Kevin.
-Faleminderit.
Hej, po e sheh ndeshjen?
Patriotat po i vrasin ata.
Kemi materialin e sigurisë
nga stacioni i autobusit.
Do që ti hedh një sy?
-Jo, e shoh unë.
Mirë. Kalofsh një
ditë të bukur, shoku.
Shihemi.
Sa janë? Tre?
Më falni.
-Po?
Mund të flas me pronarin?
Unë jam pronarja. Si
mund t'ju ndihmoj?
Ke ndonjë vend të
lirë, për punë?
Kemi pasur shumë punë kohët e fundit.
Mund të të gjej një vend.
Nuk jam e sigurt.
Keni eksperiencë?
Më vjen keq. Frenki.
Po, kam eksperiencë.
Dreqin.
Mos rri në pritje të tavolinave.
Sigurohu që gotat e tyre të jenë
gjithmonë plot. Çkemi, Mari An.
Dhe pyeti nëse u duhet gjë,
por jo më shumë se një herë.
Kur ta dëgjosh këtë zile
eja këtu më shpejt se unë.
Masa e përkryer për ty.
Ka kate dhe mure
anësore prej druri.
Është vendodhje
fantastike në qytet.
Ka për t'u rregulluar pak, por
ka një potencial të madh.
Ç'mendim ke?
Do ta marr.
Xhosh.
Të dyja këmbët në bankën e të akuzuarve.
Mos të ta përsëris më.
Çkemi.
-Përshëndetje.
Janë vërdallë mamaja dhe babai yt?
-Jo, por mund të të ndihmoj.
Po kërkon gjë?
Mirë, tani që pyet,
ke ndonjë bojë?
Kemi një libër që...
ka të gjitha llojet e
ngjyrave që mund të gjesh.
Oh, vërtet? Duhet të jetë e bukur.
-Çpo lyen?
Dyshemenë e kuzhinës.
Dyshemenë?
-Pse, është për të qeshur?
Sepse zakonisht,
dyshemetë nuk lyen.
Zakonisht vendoset
një qilim mbi to.
Po mendoja që duhet ta ndriçoja
pak vendin kështu që...
Cila ngjyrë tregon gëzim? Kë të zgjedh?
-Hm... të verdhën.
Të verdhën?
-Po. Ngjyrën e diellit.
Mirë, kjo është e lumtur.
Më binde. Shumë mirë.
Po shkoj të marr disa mostra.
Jam Leksi.
Mirë. Unë jam Keti.
-Çkemi, Keti.
Faleminderit.
E ulim në tre. Një, dy, tre.
Unë po... sjell tjetrën.
Akoma këtu ti?
Më lejoni, t'ju mbuloj.
Zakonisht njerëzit vetëm
sa kalojnë, e dini?
Është një lloj ndalimi. 10
minuta janë mjaftueshëm.
Më pëlqen kjo.
-Vërtet?
E gjeta.
Faleminderit.
-Jo, jo, ajo nuk është për...
Po lyen diçka?
Po, ajo duhet të lyejë
dyshemenë e kuzhinës.
Ah, mirë.
Mirë, mund t'i marr në shtëpi?
-Po, po, patjetër.
Zgjidh një ngjyrë dhe ne...
do t'a porosisim atë për ty.
Faleminderit.
-Mirë.
Faleminderit, Leksi.
-Mirë, ja tek e ke.
Oriz. Ah, Basmati,
mbreti i orizëve.
Kapje e bukur.
Llambë.
-Sapun.
Sapun.
-18 $.
Mirë, faleminderit.
Mirë, ja tek ke 20 $.
-Një çantë.
Kusuri prej dy dollarësh. Kemi dhe
disa libra poshtë. Janë falas.
Njerëzit i lënë kur janë me pushime, dhe...
Po. Mund të marrësh një libër.
Mirë. Faleminderti, Leksi.
Faleminderit.
-Mirupafshim.
Merr një libër.
Po, janë shumë të mirë.
-Nga e di këtë?
Nuk lexove asnjë.
'Pafshim.
Do që të shkoj të marr Xhoshin?
-Po, shko merre Xhoshin.
Xhosh.
-"Mbreti i orizeve"?
Hej, Medi.
-Çkemi, Ret.
Si kalon?
-Çkemi, Bas.
Je mirë?
Po jam mirë.
-Po kërkon dikë?
Po.
Ka një makinë Honda Sivik, të
parkuar jashtë zonës së parkimit.
Mos rastësisht, e njeh pronarin?
Jo. Nuk mund të të
ndihmoj për këtë.
E bëre drekën tonë?
Keti. E ke porosinë e shefit?
Më vjen keq, por u vonua pak.
-Nuk ka gjë.
Mund të të ndihmoj?
Më trembe.
Më vjen keq. Nuk
desha të ndërhyj.
Doja të kisha një arsye të fortë,
por është thjesht kurioziteti.
Je fqinja e parë që kam pasur,
pas gjithë këtyre viteve.
Po, agjenti imobiliar më tha
që nuk kisha fqinjë afër.
Mirë. Nuk jam afër
standarteve të qytetit.
Jam Xho, meqë ra fjala.
Keti.
-Gëzohem që të takoj. Um...
Shiko, u shpërngula këtu për
disa arsye si të tuat, besoj.
Për të pasur paqe dhe qetësi, kështu
që do të kem atë në qoftë se ju...
Po, më pëlqen fakti që mund të
dëgjoj veten time duke menduar.
Po, faleminderit.
Dua të them, nuk ndihesh më
rehat kur je larg nga zhurmat?
Mund të jetë pak shurdhuese
ndonjëherë, kështu që...
është bukur të takosh
dikë të thjeshtë, si unë.
Po. Mirë.
-Kënaqësi që ju takova.
Po, gjithashtu.
-Jam poshtë nëse ke nevojë për gjë.
Jam më e fortë se ç'dukem. Kështu
që, nëse ke ndonjë problem...
Mirë.
-Mirë. Më vjen keq përsëri.
S'ka gjë.
-Mirë.
Mbërritsh mirë në shtëpi.
-Faleminderit.
Mirë.
Sa ndalesa ka nga
këtu deri në Atlanta?
Për në Atlanta? Um...
-Po.
Ka disa. Nuk di ta them sa.
-Sa mendon?
Um...
Forca, shoku. Do blesh
biletë, apo jo?
Nuk do blej biletë, por mund të të ndihmoj.
Mund t'a bëj.
Mund të hapësh një dritare
tjetër, për mikun tim këtu?
Bukur. Faleminderit.
Mirë. Pra...
-I gjithë bregu lindor.
Po. Deri në Atlanta.
Çfarë ndodh në Atlanta?
Ku do të shkosh?
Ku mund të shkosh nga Atlanta?
-Kudo.
Atlanta është qendra
jonë në lindje.
Ka rrugë për në çdo qytet
të SHBA-së, që atje.
Gjithçka mirë?
-Dreq.
Është paksa e vështirë,
kjo është e gjitha.
Përshëndetje.
-Çkemi, Leksi?
Ka vite që si kam parë ata fëmijë.
-Si je ti?
Rriten shumë shpejt.
-Mirë.
Çpo bën?
-Po vizatoj.
Vërtet? Çpo vizaton?
Akoma nuk e di.
Duket si... karrotë.
Jo.
-Jo?
Duhet t'i sjellësh që t'i shoh.
Më ka marrë malli.
Si thua për këtë fundjavë?
-Mirë.
Mos është një pilivesë?
Jo, është një peshk fluturues.
Të duhet një çantë?
-Jo, jo, faleminderit.
Mirë.
Një peshk fluturues. Tani po e shoh.
-Çkemi, Keti.
Përshëndetje.
Shihemi.
Faleminderit.
-Mirupafshim.
E shoh që qenke një artiste e vërtetë.
I ke bërë duart me blu.
Derë idiote. -Përdor tjetrën.
-Do dal nga kjo.
Mirë. Shihemi. Eja na vizito.
-Mirë. Do shihemi.
Çkemi.
Çkemi.
Zgjodha një ngjyrë nga
këto, dhe po mendoja
që do shkonte më shumë
një ngjyrë limoni.
Mirë. Do e lyesh
dyshemenë me të verdhë?
Po, pse jo.
-Je e sigurt për këtë?
Po, sigurisht. Jep gëzim.
-Jo, ide e bukur. Mirë.
Sa do?
Ndoshta 4 litra.
-4 litra?
Po.
-Mirë, do ishin rreth...
Do ta bëj porosinë tani. Me fat
mund të mbërrijë të hënën.
Bukuri. Rrofsh.
-Mirë. Ngjyrë limoni.
Ngjyrë limoni. Mirë.
Më duhet emri yt dhe
numri i telefonit
që të të marr, kur
të vijë porosia.
Më quajnë Keti, dhe nuk kam numër telefoni.
Do kaloj këtej të hënën.
Mirë. Jam Aleksi, që ta dish për
kë të pyesësh, kur të vish.
Ky është Roxheri.
Këtu jemi gjithmonë.
'Tjeta.
Mirë.
-Kjo është e gjitha?
Po.
Mirë, mirupafshim.
Qëkur shesim bojë?
Sot.
Vizatimi duket bukur.
Faleminderit. E do?
Vërtet?
-Po, mund të bëj një tjetër.
Je shumë e mirë. Faleminderit.
Më pëlqen shumë.
Më jep një përqafim.
Faleminderit. Kalofsh mirë.
-Gjithashtu.
Keti. Prit.
Përshëndetje.
-Çkemi.
Çkemi. E di që s'do shoqëri,
por po shkoj në shtëpi.
Mendova ta bënim bashkë rrugën.
Po, sigurisht.
-Vërtet? Mirë.
Mirë. Kështu që nuk do spiunoj
të tjerët nga dritarja.
E kam zakon dhe po
përpiqem të mos e bëj më.
Ajo dhe të përtyp çamçakëzin.
Është një zakon i tmerrshëm.
E fillova në fillore dhe...
Ç'ke atje?
Ajo vajza e vogël nga
dyqani, e vizatoi për mua.
Mendoj se është e
bija e pronarit.
Peshk fluturues, apo jo?
Po, këtë tha.
Sa ditë e bukur, huh?
Më pëlqen shumë kur drita
depërton përmes pemëve.
Gjithmonë kam ëndërruar
të shkoj në Europë
të mësoja gjuhë të ndryshme,
të takoja njërëz të rinj.
Të haja gjatë udhëtimit për në Itali.
As Atlantikun nuk kam kaluar.
Jam e sigurt që do e bësh.
Ke ende shumë kohë.
Po.
Mirë. Faleminderit për xhiron.
Sigurisht. Shihemi.
-'Pafshim.
Detektivi Tiernej, Policia e Bostonit.
E njeh këtë grua?
Më vjen keq, detektiv...
E ke parë ndonjëherë këtë grua?
Jo. Më vjen keq.
Çkemi.
-'Tjeta.
E njeh këtë gruan?
Jo nuk e njoh.
-Jo?
Është e re në lagje.
-Vërtet?
Në plazh? S'e besoj.
Të pashë që shpenzove disa kohë
me Aleksin dhe fëmijët e tij.
Po.
Dhe besoj se e more vesh se ç'ka
ndodhur me gruan e tij, apo jo?
Kishte kancer.
Para disa vitesh. Dhe për pak
e ndau Aleksin në dy pjesë.
Stuhia do godasë shumë shpejt
dhe të gjithë njerëzit
do vijnë nga plazhi
dhe do jemi shumë të zënë.
Keti!
Erdhi boja jote.
Kisha pak bojë ekstra prapa.
Mendova se mos doje t'i jepje një
dorë para se të lyeje.
Oh, po. Nuk e kisha
menduar këtë.
Sa të marr çelësat.
Po të çoj unë.
Jo, do jem... jam mirë.
-Do ecësh
deri në shtëpi me kanaçet?
-Po.
Je...?
-Po. Jam mirë.
Çpo bëje atje?
Asgjë.
Asgjë? Shiko pak
duart dhe gojën.
Ç'është ky kamion?
-Nuk e di, teze.
Është Mark Tuejn.
-E di.
Fëmijët e duan atë.
Nuk mund të ankohem. E di,
mund të ishte më keq.
Mund të ishte Slajer.
E kam këtu.
Pse nuk e dëgjojmë?
Jo, është e mirë.
-Dakord.
Parukja fluturoi në ajër.
Rreziku ishte dëshpërues.
Mirë
Mund t'i lësh atje.
-Jo, mund t'i çoj në...
Jo, jo, jo, vërtet. S'ka gjë.
Faleminderit. Vetëm...
-Mirë. Do t'i lë këtu.
Shihemi.
-Mirupafshim.
Po.
Prit, prit. Kam...
disa gjëra të tjera që
besoj se do të të duhen.
Ca shirita, letër zmeril,
kruajtëse, gjëra të tilla.
Shiritat përreth, kruaje para se
të vësh bojën e parë... e di se si bëhet.
Mirë.
-Faleminderit.
Po.
E shqyrtoi nga afër dhe
e braktisi lumturinë.
Dhe një dëshpërim i madh,
pushtoi shpirtin e tij.
Më pëlqen kjo ngjyrë. I
jep vendit shkëlqim.
Po, më pëlqen.
Mendon se do rrish
gjatë në qytet?
Po, ta shohim.
Mirë, kalofsh bukur.
-Faleminderit, Aleks.
Ç'ke atje?
E le gjë jashtë
shtëpisë sime dje këtë?
Ndoshta.
Nuk mund t'a pranoj.
Ishte në kasollen time.
Dakord. Nuk më nevojitet.
E di çfarë? Unë...
Nuk më pëlqen që vjen në
shtëpinë time në mes të natës.
E di që është një gjest i bukur, por...
nuk mund ta pranoj.
Pra...
-Nuk e kuptoj.
S'është gjë e madhe. Thjesht
një biçikletë. -E di.
E pashë që vjen dhe ikën në këmbë...
-Nuk ta kërkova
dhe nuk e dua. Kështu që...
Prit, më vjen keq.
Zakonisht kur dikush bën
një gjë të bukur për ty
i thua "faleminderit".
Më pëlqejnë perdet.
-Dua të them...
sapo e kam njohur atë djalë, dhe vjen
në shtëpinë time në mes të natës
dhe më lë diçka?
-Oh, Keti.
E di që gjete një vend sa më larg
nga njerëzit që të rrethonin
por duhet të mësosh se nëse
do të jetosh në jug të vijës Majson-Dikson,
njerëzit do të të japin gjëra.
Gjëra që nuk i do, dhe
nuk ke nevojë për to.
Nuk ka motive të fshehta, besomë.
-Jo, sepse kur e vendsos...
Dhe ndonjëherë i lëmë
gjërat para oborrit.
Nuk dua t'i kem
asgjë borxh atij.
Është një biçikletë, jo veshkë.
Pra, po thua që ndoshta
e ekzagjerova pak?
Po. Pak fare, ndoshta.
Mirë, mbase e bëra.
-Faleminderit.
Pak.
Shiko, Keti e bukura është se jeta
është plot me mundësi të dyta.
Hej, Aleks.
Pra... kishe të drejtë.
Kisha të drejtë? Përse?
Thjesht duhej të të
kisha falenderuar.
Për biçikletën.
Më vjen keq, isha pak e ashpër dhe...
-Jo, jo, jo. Ishte faji im.
Duhej të të pyesja
para se ta bëja atë.
Autobuzi është këtu.
Mos u shqetëso, nuk
do ndodhë më.
Përshëndetje.
-Çkemi, si jeni?
Ku është banja?
-Uh, aty djathtas.
Faleminderit.
-Çkemi, Keti.
Çkemi.
-Mund të më jepni ca kokoshka?
Ku janë kokoshkat?
-Kokoshkat... atje tej.
Jo.
-Xhosh!
Xhosh!
Godita kokën.
-E di, e di.
Aleks, është mirë ai?
Silleni te shkallët.
-Leksi.
Je mirë?
Është mirë, është mirë.
Është mirë.
-Godita kokën.
Ja ku jemi.
Je mirë?
Qëndro prapa.
Si je?
Je mirë?
Je mirë. Je mirë. Forca.
Mjaft. Ndalo.
Jam mirë.
Keti.
-Shiko ku hedh këmbët.
Faleminderit.
Kujdes ku hedh këmbët.
Sigurisht.
Harrove gjë?
Harrove biçikletën.
Keti.
E shikon? Nuk është
aq e vështirë.
Përshëndetje, Xho.
Dëgjo, po shikoja për
çështjen Lumpkin dhe...
Nuk t'a kërkova ta bëje këtë.
Kush të tha t'a bëje?
E di ç'mendoj? Alibia e
tij mund të provohet.
Mirë.
Togeri dhe Zyra e Prokurorit
të rrethit, e mbylli çështjen.
Çështja është e mbyllur. Po
merrem me të tjera çështje.
Dua të them, ai kishte tre fëmijë
të vegjël, dhe e di se edhe pse
ekziston një mundësi të
jetë i pafajshëm ...
Oh, Zot. Nuk ke grua apo...
diçka në shtëpi me të
cilën mund të irritohesh?
Shiko... askush nuk
është i pafajshëm.
Askush.
Nuk më duhet nëse vrau veten.
Ishte atje. E di ç'ndodhi.
Nuk jam as gjyqtari dhe as juria i tij.
Madje as krijuesi i tij.
Puna është që të sjellim,
të tjerët për t'a zgjidhur.
Aleks, turma do jetë e madhe.
Duhet t'a bëjmë shkëlqyeshëm.
Vit pas viti turma bëhet më e
madhe, dhe çdo vit më merr
dhe më heq trurin, se
duhet t'a bëjmë të madhe.
Nuk e di se sa më të
madhe, mund t'a bëjmë.
Nuk po luaj mendsh.
Këshilli i qytetit telefonoi, dhe
tha se presin 100,000 njerëz.
Janë shumë njerëz, dhe duhet
t'a bëjmë shfaqjen të bukur.
Kam këtë broshurën e re,
dhe dua që ta shohësh.
Jo, jo, jo. I kam parë të
gjitha broshurat, mirë?
Jo, s'e ke parë këtë. Por nuk ka rëndësi.
Ajo që ka rëndësi...
Babi, ku po shkojmë?
-Prit pak. Një sekondë, zemër.
Hej, Muligan, ju keni lindur
idiotë, apo punuat për t'u bërë?
Qepe, Luter.
Do shkoj javën që vjen.
-Mirë. Bukur. Kur?
Jo, jo, jo.
-Keti.
Hej.
-Prit pak.
Çfarë ka?
-Do vish në plazh me ne?
Leksi. Ajo nuk...
-Nuk e di.
Po shkojmë në plazh.
-Po, e shoh këtë.
Dua që ajo të vijë me ne.
Leksi, ajo nuk do vijë me ne.
Dua që të vijë.
-Në fakt, duket bukur.
Vërtet?
-Po.
Çfarë thua?
-Po.
Mirë. Dakord.
-Aleks.
Duhet të shkoj. S'të dëgjoj mirë.
-Jo, Aleks, mos ma mbyll.
Prit...
E mbylli.
Shiko Roksin.
-Roksi.
Mendoj se kjo është Roksi.
Të pëlqen kjo?
Po.
-Po?
Po. Po.
-T'a marrim?
Je një blerëse e mirë.
-Je dakord me këtë?
Me çfarë?
-Keti do vijë në plazh me ne.
Uh...
Po, po. Them se po.
Ty si të duket?
Është pak e parehatshme.
Ejani.
Ejani.
Mirë, le të bëjmë një fotografi.
Shiko, Xhosh.
Mirë, ju të dy.
Forca, bëjmë një foto.
Mirë.
Le të bëjmë një foto këtu.
Një, dy...
Faleminderit.
Mirë. Një, dy, tre.
Forca, ma jep.
-Jo, mjafton.
Kapi një.
-Oh, Zot.
Çfarë kape?
Aah! Nuk kam më bateri.
Prit një sekondë.
Më ka humbur karikuesi.
-Oh, jo.
Çfarë ndodhi me peshkun?
Nuk e di.
Çdo të thuash me "nuk e di"?
Vetëm një herë. Mund të të nxjerr
në fotografi bashkë me peshkun?
Pse duhet të nxjerrësh
foto gjithmonë?
Nuk e di, Xhosh. Sepse dua
t'a kujtoj këtë, ja pse.
Përpiqu t'a kujtosh pa kamerë.
Çfarë do bëj me Xhoshin?
Ai po më teston.
Mendon se mund të jetë
thjesht një etapë?
Kështu shpresoj.
Jo, e shoh që të bën të mërzitur.
Xhoshi ishte i vogël,
por e mban mend, e di?
Leksi mban mend
idenë e saj dhe...
Është vetëm...
Kjo është diferenca.
E di?
Ke folur me të?
Në këtë moment, nuk
di se ç'ti them atij.
Oh!
Ke bërë një punë të mirë me këtë.
Pra, pse Sauthport?
Um... Sepse duket si kjo.
Një vend i pastër dhe i qetë.
E fillon nga e para.
Diçka e tillë.
Isha pak si...
po kërkoja një ndryshim dhe...
gjithmonë kam dashur të jetoj
në një qytet të vogël, ndaj...
Mirë, e gjete një të tillë.
Është shumë i vogël.
Po, pak i përgjumur
ndonjëherë, nëse më pyet mua.
Bari është i gjelbër, kështu që...
-Po, por është i bukur. Do të të pëlqejë.
Do rrish, ke ardhur për një vizitë, apo...
cila është historia jote?
Shumë pyetje.
Thjesht kuriozitet.
Po diçka rreth teje?
Nga këtu je?
-Jam nga Uilmington.
Vinim shpesh këtu,
kur isha i vogël.
Qëndronim për disa javë.
Më pëlqente shumë.
Xhaxhai im Roxher, burri
që punoj në dyqan...
Po.
- punova me të për disa javë
në verë...
dhe pastaj kur prisnim
fëmijë, na u duk si...
... si vendi ideal për të jetuar.
"Xhoshi i Fuqishëm", po
më prish kështjellën.
Jo!
Një, dy, tre.
Tani të gjithë bëni
fytyrën e Xhoshit.
Gati?
-Jeni gati?
Një, dy, tre.
Ja ku jemi.
Faleminderit që erdhe.
-Kalova shumë bukur.
Ishte argëtuese.
-Faleminderit.
Mirë.
-Dakord.
Kalofsh një mbremje të bukur.
-Gjithashtu.
Harrova të të pyes...
si të doli dyshemeja?
Do që ta shohësh?
Mirë.
Pa shiko.
Nuk isha shumë i sigurt për të
verdhën, por ka dalë bukur.
Po, faleminderit.
Falë bojës tënde, dhe
syrit të mirë të Leksit.
Po.
-Mendoj se ka dalë bukur.
Duket sikur muret duan pak...
Oh, Zot.
-Për atë Zot.
Je mirë?
Më fal që qesha.
Je mirë?
Çfarë dreqin ndodhi këtu?
Më vjen keq. Duhej të të kisha thënë.
-Bëra një vrimë në dyshemenë tënde.
Vrima aty ishte. Pra, je mirë.
-Mund t'a rregulloj këtë.
Kam...
-Je mirë, apo jo?
Kam çekiç dhe disa
gozhdë në kamion tim.
Je mirë, je mirë.
- Më duhen dy minuta për të...
Aleks, është...
-Ti nuk do të lësh një vrimë gjigande në...
Mirë. Këtu.
-Ndaj...
Ndaj...
-Në rregull.
Jam mirë, të premtoj.
-Duhet të shkoj.
Mirupafshim, Xhosh.
'Pafshim.
-Kalova këndshëm.
Kjo është e gjitha?
Ç'është kjo sjellje?
-Është mirë, është mirë.
Është i lodhur.
Faleminderit, edhe një herë.
Kalova bukur.
Kur të duash.
Mendoj se u argëtuan më
shumë me ty sesa me mua.
Ec me kujdes.
'Pafshim.
Me kujdes atje lart.
Nëse bie, faji do jetë
vetëm i joti, i askujt tjetër.
Mjafton, shpirt.
Hëngre mjaftueshëm.
Hyr.
-Më falni, zonjë.
Jam unë përsëri.
Bezdisesh po të
flasim për një çast?
Në të vërtetë, nuk është
një çast i përshtatshëm.
Është momenti për gjumë, i burrit tim.
Dan, eja të marrësh një sy gjumë.
E kuptoj. Më vjen keq
që ju shqetësova.
Dua t'ju bëj edhe
disa pyetje të tjera.
I'u përgjigja të gjitha
pyetjeve rradhën e kaluar.
Vërtet që nuk e di
se, ç'duhet të them.
Vetëm një minutë nga koha jote...
-Do merrni ca qershi për në shtëpi?
Jo, i dashur, nuk do.
-Jo, zotëri. Faleminderit.
Kalofsh bukur.
Ja ku është një.
Hej, Keti. Eja këtu dhe provoje.
Jo, nuk di se ç'të bëj ndaj...
Forca, mund ta bësh.
-Eja, është e lehtë.
Është një zakon.
-Mirë. Ç'duhet të bëj?
Sapo të shohësh një
peshk, godite.
Unë... të godas një peshk. E lehtë.
-Po.
Jam sytë e tu.
-Si duhet të...
Ja tek është një.
Kape.
-E sheh? Godite, mirë?
Mirë, mirë. E kapa.
O dreq, e kapa.
Ç'është kjo?
Një dhuratë.
Për të të falenderuar.
-Çfarë..?
Ti e kape këtë?
-E kapa me një shtizë.
E kape me një heshtë?
Me një heshtë?
-Po.
Xhosh, shikoje këtë.
E kapi me një heshtë.
-Bukur.
Është e pakëndshme.
-Është...
E di çfarë?
Nuk e pranoj dot.
Duhet të ndalosh së bëri
gjëra të mira për mua.
Mirë...
thjesht mund të kishe
thënë "faleminderit".
Mirë, pra. Faleminderit për këtë.
Do e vendos në frigorifer.
-Po.
Në rregull.
Iku Xhoshi?
Po, do të të çoj te futbolli, zemër.
Kërko çantën tënde.
Mirë.
-Çkemi, Leksi.
Përshëndetje.
Po ushqimi im?
Do të të sjell ca portokalle, mirë?
-Dakord.
Mirë. Më trego se si doli peshku.
Jam i sigurt se do shkojë mirë.
Mbase e gatuajmë sonte.
Vërtet? Mirë.
Nuk e di si gatuhet, por me
siguri që ti di t'a bësh.
Shumë e lehtë.
-Vërtet?
Më pëlqen të peshkoj
me kanoen time.
Ke hipur në kanoe?
Ke hipur në kanoe?
-Kanoe?
Uh... jo.
-Më pëlqejnë kanoet.
Ku shkon?
Në Gjirin e Hollandezit.
Ka shumë krokodilë atje.
Më pëlqen më shumë, Gjiri i Ualdenit.
Sapo morra një kanoe të re.
Sidoqoftë, ka...
Nuk është vendi më emocionues
në botë, por është bukur.
E di?
-Po.
Mora gjithçka që na duhet.
Fol.
Mbaroje, mirë?
Do të vish të vozitim bashkë?
-Nuk ka çmim. Sa është?
Po. Do më pëlqente.
Vërtet?
-Po.
Nesër?
-Do ishte fantastike.
Mirë.
Do kthehemi rreth orës 6-të ose 7-të.
Ka plot ushqim në frigorifer.
Siç e di, fëmijët do të ta
thonë se çfarë nuk u pëlqen.
Mirë, do bie ***, e dije?
-Çfarë?
Nuk do ndodhë.
E pashë motin.
Thoshte që shancet
që të bjerë janë 5%.
E kanë gabim.
Kanë pajisje për këtë.
Radarë dhe plot gjëra të tjera si këto.
Ti ke vetëm gjurin me artrit.
Nëse më pret, do bjerë ***.
Nuk më duhen radarët...
-Nuk do bjerë.
...për t'a kuptuar këtë.
Shumë e bukur.
-Po.
Ky është vendi im më i
parapëlqyer në botë.
Vije shpesh... këtu me gruan tënde?
Po.
Bëhet më mirë, me
kalimin e kohës?
Po.
Në fillim u përpoqa të shmang
çdo vend që shkonim bashkë.
U përpoqa të harroj,
t'a lë gjithçka prapa.
U përpoqa të, e di... të ecja përpara.
Por nuk funksionoi.
Dhe e kuptova që nëse...
... nëse s'mendoja për
të, kush do e bënte?
E di? Dhe ajo se meritonte këtë.
Ishte një grua fantastike dhe e doja atë
dhe dua që fëmijët e mi, ta dinë këtë.
Dua që ata t'a njohin atë.
Kështu që... nuk e di, vetëm...
E mbajmë kokën ulur.
Përpiqem të bëhem mama
dhe baba për ta.
Përpiqem t'i mbaj të bashkuar.
Por sot me ty, është ndoshta
hera e parë që pashë para.
Është një ditë fantastike.
E ndjen këtë?
Jo.
Mirë.
Është vetëm një dush i vogël.
Do kalojë shpejt.
Po, i vogël...
-Shkojmë andej.
Është larg.
Do jemi mirë.
E dëgjove këtë?
-Jemi mirë, këtu poshtë.
Mirë, uh.
E di çfarë?
Kam një ide më të mirë.
Je e uritur?
Po. Mirë
-Mirë. Në rregull.
Eja.
Oh, Zot.
Forca.
Çkemi. Si kaloni?
Doni të uleni këtu?
-Mund të ulemi?
Kam një shok, që po vjen nga Sharlota.
Do na marrë kur të vijë këtu
por nuk po e ngre telefonin.
Mirë, se kemi me ngut.
Dua të them, jam i lumtur këtu.
Ndaj...
-Po?
Po.
Është një studim i madh.
Për këtë bën fjalë libri.
Gjithmonë kam pyetur për gorrillat,
kafshët më të forta në botë.
Gjitarë.
-Po.
Nuk hanë mish.
-Fruta dhe perime.
Hanë lakër jeshile.
Po, është fantastike për trupin.
Ka proteina në të, apo vetëm...?
Sigurisht që ka.
-Nga vjen fuqia?
Duhet të jenë... gjenetike.
-Është por...
Çfarë do të hash?
Fruta, perime, lakra...
Jam i sigurt që Reti do vijë shpejt.
Duhet të vë...
U fik.
Prit të shikoj, nëse gjej njeri.
-Faleminderit.
S'ka përse.
Ka njeri?
Ka njeri?
Kjo kënga është e bukur.
Shkojmë këtej.
Ç'është kjo?
Faleminderit.
-S'ka përse.
Si duket kapelja?
-Shumë e bukur.
Faleminderit.
Largohu nga vajza.
Mirë, mirë, është Reti.
Eja.
Eja.
Është shoku im.
Na pret një sezon shiu i tmershëm.
Nuk e di se ç'do të bëjme në 4
Korrik, po vazhdoi kështu.
U anulluan fishekzjarret?
S'ka shans, shoku.
Spektakli do vazhdojë.
E bëjmë gjithmonë këtë gjë.
Spektakli më i madh
në Bregun Lindor.
Çfarë?
-Po.
Po e ekzagjeron.
-Nuk mendoj kështu.
Ndoshta e treta më e ulët
e Karolinës së Veriut.
Gjepura.
-Zot.
Gjepura. Kush e bën më mirë se ne?
Hë de.
Kjo është përgjigjja. Rrofsh.
-Askush s'e bën më mirë se ne.
Askush. Jemi më të mirët.
-Po.
Fundi i rrugës. Dilni jashtë.
Është vend i izoluar.
Kam fqinjë dhe nuk janë shumë larg.
Oh.
Kënaqësi si gjithmonë, zonjë.
Në rregull.
-Mirë.
Natën e mirë. Faleminderit.
-Oh...
Eja këtu.
Qepe.
Faleminderit.
-S'ka përse, shoku.
Mirë, shihemi nesër.
-Sigurisht.
Do flasim për fishekzjarret.
-Po, patjetër.
Artriti yt, është më i
zgjuar se ne të dy.
Babi? Ku ishe?
Jashtë, po argëtohesha.
Pse janë akoma zgjuar?
Ndoshta kanë ngrënë shumë embëlsira.
Hej, njerëz.
Ku ke qënë?
Më fal për vonesën, shpirt.
Unë... ngeca në një stuhi shiu
dhe nuk e prisja të
vija kaq vonë, mirë?
Por nuk ishe këtu të më mbuloje.
E di.
Por jam këtu tani.
Mund t'a bëj tani.
Po. Më mungove shumë.
Vërtet? Edhe mua më mungove.
Mua më shumë.
Në asnjë mënyrë.
Nuk është e mundur.
Është e mundur.
Natën e mirë.
PËR XHOSHIN, NË DITËLINDJEN
E TIJ TË 18-të.
PËR LEKSIN, DITËN
E SAJ TË DASMËS
PËR XHOSHIN, DITËN E
TIJ TË DIPLOMIMIT
Babi! Çpo bën aty?
Është vendi i mamit.
Po vij poshtë. Prit.
Nuk duhet të ngjiteshe atje.
E di, e di.
Shiko, e di që është vendi i mamit.
Dhe gjithmonë do jetë vendi i saj.
Duket se nuk të intereson.
Hej... Forca, shoku.
Po bëj më të mirën që mundem, mirë?
Është vendi i mamit.
-E di që është vendi i saj.
Faleminderit për gjithçka.
S'ka gjë.
Më telefono, kur të mbërrish
në ndonjë vend të sigurt, mirë?
Ma premton? Merre këtë.
Kujdesu.
Hej, jam unë.
E di që duhet t'ju kisha
marrë shumë kohë më parë...
por dua të të njoftoj që...
gjeta një vend të sigurt.
Ky është shkrimi yt.
Më gënjeve, zonja Feldman.
Më the që nuk e njihje atë, por mesa
duket nuk është e vërtetë, apo jo?
Ndaj, hape derën se kemi
disa gjëra për të folur.
Kur të kesh një autorizim
ligjor, do të ta hap derën.
Mirë, mos j'a mbath,
po shkoj ta marr.
Erdha për të marrë diçka.
Nuk dua të hysh në telashe.
Erdha për të të parë sepse...
Duhet të shkoj.
Mjaft kohë humba.
Shihemi në mbremje.
-'Pafshim.
Kaluam kohë duke folur
mbrëmë gjatë darkës.
Kishte kohë që nuk isha
argëtuar aq shumë.
Dhe të mendosh që gjithçka
filloi me një biçikletë.
Ti the se e bëri sepse
ishte nga Jugu.
Ah, po. Po gënjeja.
Ai po bënte lëvizjen e tij.
Çfarë?
Disa njerëz duan një
të shtyrë të vogël.
E dija që nuk do i'a dilje vetëm.
Po, pate fat që funksionoi.
-Po.
Do gjë?
-Oh, jo. Jam mirë.
E rregullova dyshemenë.
Vërtet?
-Po.
Do t'a shohësh?
Po.
Mirë.
Mirë.
-Në rregull.
Fizhekzjarret janë "Torta
e Ëngjëllit". -Oh.
Jo, janë elegante dhe
nuk kushtojnë shumë.
Vijnë si të kuqe, të bardhë dhe blu.
Do të të pëlqejnë shumë.
Duhet të përdorim këto këtë vit.
Shikoji një herë.
"Patrulla e Autosdradës", sapo dërgoi
këto dokumente për t'i firmosur, shef.
Mirë. Do e bëj.
Sidoqoftë, e di?
Mund të zgjedhim...
Kush është tjetra?
"Fenomeni fluturues"
ose "Fishkëllima Diksi".
"Fishkëllima Diski". Vërtet që fishkëllen.
Nuk është e bukur?
Jo, vërtet.
Ku i lashë ato?
Në kosh.
-Ke të drejtë.
Një minutë.
Aleks, lërmë të të ndihmoj.
Bas, ku i vendose?
-Në kosh.
Ret, duhet të shkoj.
Harrova diçka në shtëpi.
Çfarë?
-Do vij për një minutë.
Hej, hej.
E di, e di, e di.
Kevin, mund të vish
në zyrën time?
Jam në mes të diçkaje.
-Tani!
Oh...
Mirë, shihemi më vonë, Keti.
-Dakord, shihemi nesër, Frenki.
Erin?
Ç'është kjo? Ndonjë shaka?
Ç'është kjo?
Nuk e di.
-Nuk e di?
"Buletin special,
person i kërkuar për
vrasje të shkallës së parë.
Erin Tiernei"?
Kë ke vrarë?
-Jo, nuk është ajo që po mendon.
Pse nuk ma thua se
ç'duhet të mendoj?
Sepse pashë foton tënde në një
kënd, ku kërkoheshe për vrasje.
Të quajnë Erin.
Erin.
Të lutem, Aleks. Më lër të shpjegohem.
-Të besova.
Të lashë të hyje në jetët tona,
për atë Zot. Fëmijët tim.
Fëmijët tim besuan në ty. Çfarë
dreqin duhet t'u them atyre tani?
Se isha budallaqe.
Isha një vajzë e re
që pati një marrëdhënie
me burrin e gabuar.
Si t'a besoj këtë?
-Ti më lëndove.
Si mund t'a besoj gjithçka
që del nga goja jote?
Për atë Zot, as emrin nuk të di.
Më vjen keq.
Më vjen shumë keq që s'ta thashë.
Gjëja e fundit që doja të
bëja ishte të lëndoja dikë.
Duhet të shkosh.
-Edhe ti.
Duhet të shkosh. Shko para
se Reti t'a shikojë atë.
Çkemi, shef?
Ti më thuaj.
Ç'është kjo?
Kjo... nuk është ajo që ti mendon.
Më thuaj se ç'është.
Çfarë ke në shishe?
Shishen që e mban me vete gjithmonë.
Ç'ka në të?
Ujë.
-Vërtet? M'a jep mua.
Pse?
Që nga ky moment, je i pezulluar pa
rrogë, deri në një rishikim tjetër.
Dua që të dorëzosh,
distinktivin dhe armën tënde.
Mos m'a hiq distinktivin, shef.
E ke idenë se sa
rregulla ke thyher?
Çkemi, znjsh. Keti.
E dija që ishe i çmendur, por
nuk e dija që ishe budalla.
Duhet t'a gjej atë.
-Nuk bëhet kështu.
E di atë! E di.
Dua distinktivin dhe armën.
Duhet t'a gjej atë, Xhim.
Kevin, i dërgove një buletin
të gjithë mediave të vendit.
Nuk është vrasëse për atë
Zot, është gruaja jote.
Diçka bie erë mahnitëse.
Hej, erdhe shpejt në shtëpi.
T'i po më vret mua.
Si ishte dita sot? -E lodhshme, e
djersitur, e nxehtë, e tmerrshme.
Bukur. Pse m'a solle këtë?
Pse? Mos kam nevojë për një falje,
që t'i bëj gruas sime një dhuratë?
Është e mrekullueshme. Faleminderit.
-Të pëlqen?
Po, është fantastike.
Më lejon?
-Sigurisht.
Është byreku më i mirë që
kam shijuar ndonjëherë.
Vërtet? Është recetë e re.
Është kaq e mirë.
Faleminderit.
Mbarove?
Po.
Mendon se mbarova me të?
Jo, unë vetëm... do
të të shërbeja prapë.
Nëse do të më thuash diçka, bëje.
Nuk kam asgjë për të thënë.
Ke një shikim të çuditshëm.
Jo, nuk e kam.
Çfarë do nga unë?
Asgjë. Nuk dua gjë.
Sa herë duhet të t'a
them që më vjen keq?
Nuk do t'a lëmë me kaq.
Çdo moment nga çdo ditë ti do që
të kërkoj falje. Më bën të...
Jo, është në rregull. S'ka gjë.
Po shkoj të bëj një kafe.
Mendon se mund t'ia mbathësh nga unë?
-Jo.
Kevin!
-Çfarë do nga unë, zemër?
Të *** gjithçka. Gjithçka.
Ndalo, Kevin, të lutem. Ndalo.
Çfarë do nga unë, huh?
-Të lutem, të lutem...
Jo!
Ndalo! Të lutem!
Jo!
Dëgjomë.
Ti e di që të dua.
-Ndalo.
T'a dhurova varësen për një arsye, zemër.
Pse më shtyn të bëj këtë?
Boll u zutë.
-Kevin!
Unë të dua, dhe ti do
t'ia mbathësh nga unë?
Keti, ç'po ndodh?
-Duhe të shkoj.
Qëndrova këtu shumë gjatë.
Përse po flet. Ti
sapo ke ardhur.
Është pikërisht ajo
që kisha frikë, Xho.
Për gjërat që bëra... nuk mund të rri.
Oh, Keti. Le të qetësohemi, mirë?
Mund t'a zgjidhim këtë, apo jo?
Prit, e di Aleksi që po largohesh?
Kush mendon se më
tha të largohesha?
Aleksi nuk do të ketë
më lidhje me mua.
Dhe sinqerisht, nuk i vë faj.
Keti, nëse shkon po e bën
në mënyrën më të lehtë.
Mënyrën më të lehtë?
Kujton se është e lehtë për mua?
Duket që nuk më njeh.
Keti, ke njerëz këtu
që interesohen për ty.
Mendoj se duhet të rrish, dhe
të përballesh me çfarëdo qoftë.
Të përballem me gjërat,
ashtu si e bën ti?
Si the?
Forca, Xho. E di që ke ngecur
këtu pa asnjë arsye të mirë.
Të paktën unë e di, se
kur është koha të iki.
Po, ke të drejtë, Keti.
Por dikush nga ne, nuk
e ka atë zgjidhje.
Paç fat, Keti.
Keti.
Më falni.
Më falni. Keti.
Keti. Hej.
Aleks.
-Shiko...
Nuk mundem.
-...më vjen keq.
Më vjen keq.
Më vjen shumë keq.
Të lutem, vetëm...
...qëndro.
Jo. Kishe të drejtë.
Duhet të shkoj.
Ai do më gjejë. Do na gjejë.
-Prit. Më thuaj të vërtetën.
Më thuaj se çfarë ndodhi,
dhe nëse je në telashe
mund të flasim me policinë.
Mund të flas me Retin.
Nuk e kupton, Aleks.
Ai është polic.
Burri im polic në Boston.
Prandaj e bëri gjithë këtë.
Nuk më intereson, mirë?
Nuk do e lejoj të të lëndojë më.
Nuk do e lejoj të të lëndojë më.
Nuk ka fare rëndësi.
Nuk mund të të përfshij në këtë.
As familjen tënde.
Ai do jetë gjithmonë aty.
Nuk heq dorë.
-Keti, dëgjo.
Jam i dashuruar me ty.
Jam i dashuruar me ty.
Dhe nëse rri, të premtoj...
se nuk ka vend më të sigurt
në botë, sesa këtu me mua.
Zot, kam shumë frikë.
E di, por nuk duhet të kesh.
Nuk duhet të kesh frikë.
Të dua.
Të lutem rri.
E shtunë, 14:03
Hej, ma. Jam Andi. Më telefono.
E djelë, 21:00.
Çkemi. Jam Erni
marr nga Bufalo...
E hënë, 11:47.
Çkemi, jam unë.
E di që duhet të të kisha
marrë kohë më parë...
por dua të të njoftoj që...
kam mbërritur në një vend të sigurt.
Çkemi, kjo është "Kasollja
e Peshkimit të Ivanit"
më e mira për kafe në Sauthport.
Jemi hapur nga e marta deri në të
djelë, nga ora 10:00 deri më 22:00
dhe ndohemi në "631 Yacht Basin",
duke kaluar nga "Frying Pan".
Nëse doni të lini një mesazh
për Medin, prisni sinjalin.
Faleminderit të gjithëve.
U errësove sikur...
të morrën jetën.
Ndihesh i padobishëm, sikur
asgjë të mos kish kuptim.
Dhe unë e mbrojta atë gjithë kohës.
Sepse nuk ishte faji i tij. Ishte imi.
Dhe je tërrësisht vetëm.
Është në rregull.
Është në rregull.
Je mirë tani.
Kurrë nuk flas për atë.
Jam shumë e gëzuar që je këtu.
Edhe unë.
Gjithçka do shkojë mirë.
Po.
Do më ndihmosh t'i
fut brenda këto?
Faleminderit, mik.
E vlerësoj, këtë.
Dëgjo...
nëse të shqetëson
që ajo është këtu
dua që ti...
-Jo, s'ka gjë.
Seriozisht. Jam mirë.
Më pëlqen ajo.
Të pëlqen?
-Po.
Edhe unë.
E di që ajo të pëlqen ty.
Vërtet?
-Po.
ZOTI E BEKOFTË AMERIKËN
MBYLLUR, PËR 4 KORRIKUN
Ke nevojë për ndihmë?
Kaq ishte e gjitha?
Je e vogël për t'u
marrë me një dyqan.
E bën babai im. Vetëm e ndihmoj.
-Vërtet?
Ku e ke babin?
-Jo vërdallë.
Si të quajnë?
-Leksi.
Leksi, jam një polic, mirë?
Dhe kalova shumë rrugë
për të qënë sot këtu
dhe doja të flisja me
dikë pak më të gjatë.
Mirë?
Ku e ke uniformën?
Uniformën?
-Po.
Jam një detektiv. E di se
ç'është një detektiv, Leksi?
Jo.
-Jo?
Mirë, detektivi kap
njerëzit e këqinj.
Tani, po kërkoj për
njerëz të humbur.
Për këtë jam këtu, Leksi.
Po kërkoj një person të humbur.
Tani...
e ke parë këtë grua?
Jo.
Je e sigurt?
-Po.
Ti nuk do të gënjesh
një polic, apo jo?
Jo.
Mirë, mirë.
Sa është kjo?
-1.50 $.
1.50 $.
Dy dollarë.
Faleminderit.
-Mbaje.
'Pafshim.
Je gati?
Po rritesh.
Policët gjithmonë
veshin uniformë?
Jam i sigurt që e heqin
kur shkojnë në shtëpi.
Çkemi, njerëz.
-Hej.
Gëzuar 4 korrikun.
-Shiko kë paskemi këtu.
'Tjeta, Leksi.
-Shko merre.
Banda e gjimnazit të Sauthportit.
Ekipi i zjarrëfikësve i Sauthportit.
Ja ku vjenKiti Hauk!I pari që do
fluturojë, Karolina e Veriut.
Dhe e sponsorizuar nga Vajzat
e Revolucionit Amerikan...
Fishekzjarret fillojnë më 21:00.
Duhe të jem në shtëpi, pas saj.
Mirë?
-Mund të vi me ty?
Do të vish me mua?
-Po, dua të vij.
Mirë. Shko merr këpucët.
-Mirë.
Hej, nëse stomaku i Leksit vazhdon
të dhëmbë, bëj pak çaj kamomili.
Kemi në dyqan.
-Kuptova.
Mirë. E sigurt që jeni mirë?
-Jemi mirë.
E sigurt?
-Aleks.
Mirë, mirë. Eja, djalë.
-Kujdesu dhe kalofsh bukur.
Do të garosh?
Hej, pa shiko kush erdhi.
Hej, Xhosh. Kemi shumë vend.
Mirë, prit të hyj unë i pari.
Në rregull.
Mirë.
-Ndize.
Je gati për natën e madhe? Doni të
shpërtheni ca gjëra dhe të jeni burra?
Mirë, le t'a bëjmë, çuna.
Xhosh, jo pije as duhan.
Kuptove?
Harku është i qartë.
Nuk do ngjitesh në këtë, apo jo?
Ndihesh më mirë?
Mirë, ja ku jemi.
-Gati?
Mirë, gati.
-Zjarr!
Ja ku është "Torta e Engjëllit".
-Çfarë të thashë, shoku?
"Torta e Ëngjëllit".
-I çmuari yt.
Keti?
Hej.
Shiko, dua të të kërkoj falje
për atë që thashë më parë.
-Ai është këtu.
Kush?
-Ti e di kush.
Ke prerë flokët.
Kevin.
-Duken bukur.
Të shkojnë shumë.
Faleminderit.
Të gjeta.
Të gjeta. Më mungove
shumë, zemër.
Çpo bën këtu?
Doja të flisnim, e di?
Doja...
të flisnim ashtu siç flisnim dikur.
Flisnim për gjithçka,
e mban mend?
Ose për asgjë, s'ka rëndësi.
Ne thjesht... ne thjesht flisnim.
Më ke munguar shumë, zemër.
-Mirë, le të flasim.
Këtu jashtë.
-Mirë.
Përse do të flasim?
Do të shkosh në shtëpi?
Jam në shtëpi.
Çfarë? Këtu?
Me atë?
Huh?
Të pashë sot.
Ai nuk të njeh, ashtu si unë.
Nuk të do si unë.
-Jo.
Do që të shkoj, apo jo?
Po. Shko.
Jo, shiko, mos më thuaj
se ç'duhet të bëj.
Më lëndove.
E di.
-Nuk rreshte së e bëri.
E di.
-Duhet të ikësh që tani.
Tani.
Po bën një gabim.
Jo, nuk po bëj.
Më trembe për vdekje, Leks.
-Por doja të shikoja fishekzjarret.
E di, por do i shikojmë
nga këtu lart, mirë?
Nuk dua.
Mirë. Këtu është me e sigurt.
Dua që të rrish këtu, mirë Leksi?
Dakord.
Këtu.
Gjithçka mirë, apo jo?
-Po.
Do jem poshtë.
Forca, Aleks, forca.
Oh, Zot.
Më vjen keq. Më vjen shumë keq.
Jam shumë e kënaqur që më gjete.
Më ço në shtëpi, çomë.
Çpo bën?
Dua që të më çosh në shtëpi.
Më ço në shtëpi.
Jo, Leksi! Leksi!
Kujdes, Xhoshin.
Leksi! Leksi!
Keti!
Leksi!
Babi.
-Leksi!
Prit, prit.
Prit, Leksi.
Zemër, jam këtu, jam këtu.
Bëj prapa, shpirt.
Të dhashë gjithçka.
Mirë. Prit.
Mirë. Ulu këtu.
Keti.
Jo!
Leksi.
Forca. Duhet të kërcesh.
Duhet të kërcesh. Mund t'a bësh këtë.
Forca.
Forca, zemër. Forca.
Një, dy... tre, forca.
Të lutem...
Të pashë.
Më vjen shumë keq, zemër.
Jo. Jo! Jo!
Leksi.
Leksi.
Je mirë?
-Je mirë?
Më vjen shumë keq.
-Je mirë?
Je mirë, je mirë?
Është mirë, është mirë.
Je mirë.
Dakord.
Eja.
Hej, shoku.
Hej, hej...
U dogj
-E di që u dogj.
Por do t'a bëjmë siç
ka qënë më parë, mirë?
Më mungon.
Më mungon, mami.
Edhe unë, shoku.
Gjithmonë do më mungojë.
Gjithçka është në rregull.
Pra, do shkosh me të vërtetë?
Po. Të dyja e dimë që është...
koha që të shkoj.
Mirë, më merr në telefon.
Kur të organizoheni, kështu
do e di që jeni mirë.
Zot... shikoje diellin.
Është i flakët sot.
Oh, Zot, bëra një foto fantastike.
Premtomë diçka, Keti.
-Po.
Që do bësh shumë foto.
Do të të vijë keq, për
ato që nuk ke bërë.
Faleminderit.
Që je kaq shoqe e mirë.
E meriton këtë, Keti.
I përket këtij vendi.
Çkemi.
Ka një letër, për ty.
Vërtet? Ç'thotë?
PËR TË
Do jem me fëmijët.
Si kaloni?
Për gruan, që burri im e do.
Nëse po e lexon këtë,
duhet të jetë e vërtetë.
Ai të do ty. Përtej një hije
ose dyshimi, ose ndryshe...
ai nuk do t'a kishte
dhënë këtë letër.
Shpresoj që të ndjesh për
të, të njëjtën gjë si ai.
Por doja të të
shkruaja një letër
sepse doja që të dije diçka,
shumë të rëndësishme.
Jam shumë i lumtur
që ai të gjeti ty.
Doja të isha aty...
në çdo lloj mënyre...
për të të takuar.
Mbase në ndonjë mënyrë, jam.
Përveç burrit tim
dhe dy fëmijëve të mi
të mrekullueshëm...
ti je njeriu më i rëndësishëm
në botë për mua.
Sepse tani unë ika, dhe
ata të përkasin ty.
Hej, Basmati. Mbreti i orizeve.
Është në rregull.
Duhet të... kujdesesh për ta.
Bëji të qeshin.
Përqafoji kur qajnë.
Mbroji dhe...
mësoji se ç'është e
mirë, dhe e gabuar.
Mendimi për ty, më jep shpresë.
Shpresë që Aleksi të
kujtojë se si ndihesh kur
je i ri dhe i dashuruar.
Shpresë që Xhoshi të gjejë
dikë që të peshkojë përsëri.
Shpresë që Leksi
të ketë dikë pranë
që t'a ndihmojë ditën e martesës.
Shpresoj që një ditë,
familja ime të jetë bashkë.
Por mbi të gjitha,
shpresë për...
në një lloj mënyre,
të jem me ju duke...
u kujdesur për të gjithë ju.
Përkthimi i filmit nga:
Andrea Dhimitri
AzFilma.Org dhe Titra.Al