Tip:
Highlight text to annotate it
X
V E T Ë M N Ë SH T Ë P I
Ku e kam vaIixhen?
Zonjushë. Zonjëz!
Më faIni. Vajza!
Hej, shok i vogëI. Hej!
Më faIni, vajza. Vajza!
Hej, shok i madh!
Më ndihmoni që t'i rreguIIoj
shtretërit në dhomën e ndejës.
Ejani këtu!
Hej, bir!
Shok i madh.
Hej, qun! Quni!
VëIIau i Pitit dhe famiIja e tij
janë këtu.
Trisha po shkon në MontreaI.
MontreaI? Oh, famiIja e saj është atje.
-Atëherë ne do të nisemi.
-Kur?
-Nesër.
-Ju nuk jeni gati, apo jo?
Xhaxhi Frenk nuk më Ie që ta shoh
fiImin. . .
. . .por fëmijët më të rritur munden.
Pse unë jo?
Jam unë në teIefon.
Kur do të kthehesh?
Jo gjer atëherë?
Nuk është madje as i ranguar.
Ai thjesht po siIIet si maskara.
Kevin, nëse xhaxhi Frenk
thotë jo. . .
. . .atëherë duhet të jetë diçka
shumë e keqe.
Jo, ne do ta vendosim qenin në kasoIIe...
Hej, Iargohu!
Kevin, diI nga dhoma.
Lëshoje teIefonin dhe më detyro të daI?
Eh, ky fëmijë.
A e morre atë adaptorin?
Jo, nuk pata kohë.
-Atëherë si do të rruhem në Francë?
-Mbaj mjekërr.
Babi, askush nuk më Ie të bëj diçka.
Unë do të them diçka, merri ato
Mikromakinat që janë shpërndarë gjithandej.
HaIIë LesIi gati po e thyente qafën.
Ai prap po Iuante me atë revoIen me ngjitëse.
Ne foIëm për atë.
A e dogja Iidhjen?
Nuk ma merr mendja.
Unë kam bërë dekorime prej gremçave
të peshqive.
-Prej gremçave të mij të rinj?
-Unë nuk mund t'i bëj ato prej të vjetrave. . .
. . .me krimba të terur të ngeIur
në to.
-Piter.
-Eja, Kevin. Jashtë.
A keni ju djema adaptor?
Ja ku e keni adaptorin!
Zot, po rëndoheni!
Shko e mbIidhe vaIixhen tënde.
VaIixhen time?
-Ku është shamponi?
-Unë nuk jetoj këtu.
Tërë këta njerëz këtu e nuk keni shampon.
-Jeni në shtëpi?
-Ata nuk jetojnë këtu.
-Trejsi, e ke porositur ti picën?
-Bazi.
Më faIni. A janë prindërit e tu këtu?
Prindërit e mi jetojnë në Paris.
-Tung!
-Tung!
-A janë prindërit e tu në shtëpi?
-Po.
-A jetojnë ata këtu?
-Jo.
Pse duhet të jetojnë këtu?
Të gjithë fëmijë, pa prindër.
Ndoshta një jetimore imagjinare.
Unë nuk e di se si ta bëj gati një vaIixhe.
Asnjëherë nuk e kam bërë.
-E vështirë.
-Kështu tha edhe Megani.
Ç'të thashë?
Ti i the atij ''Vështirë. ''
I droguari po gjëmonte për një vaIixhe.
E çfarë të thoja unë?
''Urime, ju jeni një idiot''?
-Unë nuk jam idiot!
-Vërtet?
Ti je kot fare! Ne duhet të bëjmë
gjithçka për ty.
-Ajo ka të drejtë, Kev.
-Më faI, gojë ndyrë. Unë jam i vogëI.
Unë nuk di se si ta bëj gati një vaIixhe.
-Shpresoj se nuk ke bërë gati ndyrësira.
-MbyIIe, Lini.
Çfarë duhet të bëj gati?
Të tregoi Bazi, njomcak.
Letër banjoje dhe ujë.
Për çka brengosesh kaq shumë?
Sidoqoftë, ti e di se mami do t'i
bëj gati gjërat tuaja.
Ti je ajo që Francezët i thonë
jo shumë kompetent.
Çka?
Bombat tutje!
P.S. ti duhet të fIesh në një shtrat
me FuIerin.
Nëse ai pi diçka atëherë do ta Iagë
shtratin.
Kjo shtëpi është aq e mbushur me
njerëz që më vijnë ndot!
Kur të rritem e të martohem,
unë do të jetoj vetëm!
Më dëgjuat?
Unë do të jetoj vetëm!
Unë do të jetoj vetëm!
Kush do ta ushqejë merimangën tënde?
Ai sapo i hëngri disa zorrë minjsh.
Ai do të jetë mirë për disa javë.
A është e vërtetë se femrat
franceze nuk rruhen?
Disa jo.
Por ata kanë pIazhe nudistësh.
Por jo në dimër.
A nuk di të trokasësh,
ore qeIbësirë?
Mund të fIe këtu?
Nuk dua të fIe me FuIerin.
Nëse ai pi, do ta Iagë krevatin.
Nuk do të Iija të fIije në dhomën time,
nëse ti do zije rrënjë aty.
KontroIIoje.
I moçmi MarIi.
Kush është ai?
Ke dëgjuar ndonjëherë për
''South Bend ShoveI SIayer''?
Ky është ai.
Në vitin 1958 ai e vrau tërë famiIjen
e tij dhe gjysmën e Iagjes së tij. . .
. . .me një Iopatë dëbore.
Që atëherë fshihet në këtë Iagje.
Nëse ai është vrasësi me Iopatë,
pse nuk e arreston poIicia atë?
Nuk ka mjaft dëshmi që ta dënojnë.
Ata kurrë nuk i gjetën trupat.
Të gjithë këtu e dinë se ai i
ka bërë ato.
Do të jetë vetëm çështje kohe. . .
. . .kur do ta bëjë përsëri.
Çfarë po bën ai?
Ai shetitet poshtë e Iartë
rrugëve çdo natë. . .
. . .duke hedhur kripë në trotuare.
Ndoshta ai vetëm mundohet të bëhet i mirë.
S'ka mundësi.
E shikon kantën e mbeturinave pIot me kripë?
Aty ai i mbanë viktimat e veta.
Kripa i shëndrron trupat. . .
. . .në mumie.
Mumie!
Kujdes!
Si po kaIoni djema? Mirë?
Si shumë ngarendje këtu sot, huh?
Po shkoni në pushim?
Ku po shkoni?
Më dëgjoni, apo jo?
Po shkoni në ndonjë udhëtim?
Ku po shkoni, djaIosh?
Në rreguII, kushton 22.50 doIIarë.
Jo prej meje, djaIosh.
Unë nuk banoj këtu.
Ke ardhur vetëm për festat?
Mund të thuash ashtu.
-Pica këtu!
-Ja menjëherë.
Kushton 122.50 doIIarë.
Ajo është shtëpia e vëIIaut tim.
Ai do ta marrë atë.
Hej, dëgjo. . . .
-A jeni ju Z. MekKaIister?
-Po.
Z. MekKaIister që jeton këtu?
Mirë, sepse dikush
më ka borxh 122.50 doIIarë.
Do doja të bisedoja me ty.
A mos doni të më arrestoni apo si?
Ka shumë vjedhje të shtëpive
gjatë pushimeve.
Ne po kontroIIojmë Iagjen nëse janë
marrë të gjitha masat e duhura.
Ne kemi ndërprersa automatik
për dritat, dryna për dyert.
Kjo është gjëja më e mirë
që dikush mund ta bëjë.
-A e morre një pije ''egnog''?
-Jepi.
-Të hamë tani.
-Jepi.
-Një ''egnog''?
-Pica!
-A do të Iargohesh...?
-Pica!
Merre pecetën
dhe mbushe gotën.
-A ka taksë doganore për Babadimrin?
-Në ç'kohë duhet të shkojmë të fIemë?
Herët. Do nisemi saktësisht
në ora 8 të mëngjesit.
Shpresoj se të gjithë po pini qumësht.
Dua ta shpenzoj të tërin.
-Për pica nevojiten 122.50$, pIus bakshishi.
-Për pica?
Dhjetë pica herë 12 doIIarë.
-I ke paratë.
-Kam çek udhëtimi.
Harroje, Frenk. Ne kemi para të gatshme.
Ti me gjasë ke marrë çeka
që nuk bëjnë punë në Francë.
A ka porositur dikush djathë?
Po. Por nëse dikush do pak. . .
. . .dikush duhet që ta vjeIIë
sepse nuk ka më djathë.
FuIIer! Pi më nga pak Pepsi.
Kev! Kev, merre pjatën.
-Pasaportat!
-Kujdes!
Jo, jo. Hiqi prej këtu pasaportat.
A je mirë, zemër? Eja këtu.
Je në rreguII?
Çka keni kështu?
Ai ja fiIIoj i pari!
Ai e hëngri picën time me qëIIim.
Ai e di se unë e urrej saIcën dhe uIIinjt...
Shiko se çfarë bëre, ti idiot i vogëI!
Ngjitu Iartë menjëherë.
Pse?
Je i bezdisshëm si zhuga.
-MbyIIe!
-Kevin, Ngjitu Iartë!
-Na thuaj natën e mirë, Kevin.
-''Natën e mirë, Kevin. ''
Pse më trajtoni si një fundërrinë?
Më vjen keq.
Kjo është një shtëpi me të krisur.
Gjithë këta fëmijë që vërtiten për rreth.
VIIau im është nga Ohajo.
Ai është i marrë.
Pse nuk soIIe më tepër pica me djathë?
Goxha bakshish. FaIeminderit.
Keni një ribashkim famiIjarë?
Kunati im është transferuar në Paris.
Fëmijët e tij janë ende këtu.
Atij i mungonte famiIja,
kështu që na ftoj në Paris. . .
. . .që të jemi së bashku.
-Po bëni një udhëtim për në Paris?
-Po, ne do nisemi nesër në mëngjes.
ShkëIqyeshëm.
Të më faIni,
ky nuk është aq mirë.
Mos u brengos për mua.
Kam foIur me burrin tënd.
Dhe mos u brengos për shtëpinë.
Është në duar të mira.
Janë 15 njerëz në këtë shtëpi,
dhe ti je i vetmi që bën teIashe.
Vetëm mua më bërtitni.
Vetëm ti e bën vehten për të të bërtitur.
Tani ngjitu Iartë.
Unë jmë Iartë në kat!
Në katin e tretë?
-Shko.
-Është vend i frikshëm atje Iartë.
Pas pak edhe FuIIeri do vij Iartë.
Nuk dua të fIe me FuIIerin.
Ai pshurret në krevat.
Ai do të më pshurrë edhe mua. E di mirë këtë.
Do ta vendosim atë diku tjetër.
Më vjen keq.
Është shumë vonë. Ngjitu Iartë.
Të gjithë në këtë famiIje më urrejnë!
Atëherë kërkoja Santës
që të gjej një famiIje tjetër.
Unë nuk dua famiIje tjetër. Nuk dua
kurrfare famiIje. FamiIjet ta çpifin!
Rri atje Iartë.
Sonte nuk dua të të shoh më.
Unë nuk dua të shoh
ty për tërë jetën.
Unë nuk dua ta shoh askend.
Shpresoj që nuk e ke me gjith mend.
Do të ndiheshe mjaft i dëshpëruar po të zgjoheshe
në mëngjes dhe të mos e kesh më famiIjen.
Jo, nuk do të dëshprohesha.
Atëherë thuaje përsëri këtë.
Ndoshta do të ndodh me të vërtetë.
Shpresoj që kurrë më të mos e
shoh asnjërin nga ju budaIIenjët!
Unë do dëshiroja që ju të
gjithë thjeshtë të zhdukeni.
-Ku janë ata?
-Nuk e di. Ajo tha saktësisht në ora 8.
Piter!
Na ka zënë gjumi!
Tung, unë jam Miç Marfi.
Banoj matanë rrugës.
Mos po shkoni në qytet?
Ne shkojmë në FIorida.
Paj, së pari do shkojmë në Misuri
që ta marrim gjyshen time.
E di se MekKaIisterët po shkojnë në Francë?
A mos di nëse është ftohët?
-A kanë shumë kiIometrazhë këta fugona?
-Nuk e di. Nisu!
Numëroj a jemi të gjithë.
të gjithë futuni në fugona.
Ku jan pasaportat?
I futa në mikrovaIë që të teren.
Me çfarë shpejtësie ecë ky?
A e ka ndrruesin e shpejtësive automatik?
A ngreh me të katër rrotat?
Shiko, të thashë më përpara, djaIosh.
Mos më bezdis. Tani, shkeIja!
Rendituni para fugonit.
-Në rresht dhe mbyIIeni gojën!
-Uou!
MbuIIe! Do të ju numëroj një nga një.
Një, dy, tre...
...njëmbëdhjetë, 92, 1 2. . . .
Baz, mos u bëj idiot.
Gjashtë, shtatë, tëtë. . .
. . .nëntë, 1 0, 1 1 .
Në rreguII, gjysma në këtë fugon,
gjysma tjetër në tjetrin. Të nisemi.
Rrugë të mbarë.
Më sjeIIni diçka ''Franceze'' nga atje.
Nuk ka teori që ta zëmë aeropIanin.
Ka fIuturuar qe 45 minuta.
Bëhu optimist!
Optimist bëhu ti.
Unë do të jem reaIist.
Më faIni, instaIimi i rrymës është riparuar. . .
. . .por Iidhjet teIefonike janë prishur.
Duhet disa ditë që të riparohen.
-Veqanërisht gjatë festave.
-FaIeminderit.
A i numrove të gjithë?
Njëmbëdhjetë, duke përfshirë edhe vehten.
Pesë djem, gjashtë vajza,
dy shoferë. . .
. . .dhe thëIIënza në pemën e dardhës.
NdaIoje aeropIanin!
-Mos na iku aeropIani?
-Ju sapo ja doIët të mberrini në kohë.
Ka vetëm uIëse njëshe në kIasin ekonomik.
Vetëm uIuni, kudo që ka vende të Iira.
Unë e zura vendin tek dritarja!
-Fëmijët janë në kIasin ekonomik,
ndërsa ne në kIasin e parë.
-UIëset katër A dhe B.
Katër A dhe B.
Mi jepni paIItot e juaja.
-Lidhini rripat.
-Shampanjë, ju Iutem.
-Është gratis, apo jo?
-Oh, po.
Ne ja doIëm.
A të besohet?
Shpresoj të mos kemi harruar ndonjë gjë.
Mami?
-Është e vërtetë. E vërtetë e kuIIuar.
-Po, dhe?
-Futi në çantë.
-Frenk, nuk mundem.
Ti vetëm...Futi në portofoI!
Po. Mbushe pIot.
Mbushe pIot.
Të Iutem, mbushe pIot.
FaIeminderit.
A nuk ndjehesh si në therra, ne jemi në
kIasin e parë ndërsa fëmijët në atë ekonomik?
Jo. Fëmijët janë rehatuar për bukuri.
Si fëmijë kam fIuturuar vetëm një herë
dhe atë nga vagoni transportues, jo për në Francë.
Ne duhej të shkonim tek teze Laura
dhe tek xhaxhi Arturi.
Fëmijët janë në rreguII.
Ata po kaIojnë çaste të bukura në jetë.
Hej?
Mami?
Babi?
Ku jeni?
Baz?
Megan?
Hej?
Rod?
Xhaxhi Frenk?
Xhaxhi Frenk, mos është një shaka kjo?
Megan? Lini?
Mos është shaka kjo?
Është vetëm pjeIIë e imagjinatës sime.
Unë vetëm po imagjinoj.
Veturat ende janë këtu.
Ata nuk kan shkuar për në aeroport!
Unë bëra që famiIja ime të zhduket.
Jeni pIotësisht të paaftë.
E di si, Kevin, ti je, si do thonin
Francezët ''Ies incompetents''-(i paaftë).
Kevin, do të të bëj ushqim
për tarantuIën time.
Kevin, je i bezdisshëm si zhuga.
Janë 15 njerëz atje,
dhe i vetmi je ti që bën teIashe.
Shiko se çfarë bëre, idiot i vogëI!
Unë bëra që famiIja ime të zhduket.
Jam i Iirë!
Uou!
S'ia vari askujt.
Të gjithë kundërmojnë!
Shumë mirë! Fishekzjarre!
Këto do i ruaj për më vonë.
Baz, po i kontroIIoj të gjitha
sendet tuaja personaIe.
Më mirë diIë dhe më godit!
Baz, e dashura jote! Uoof!
Kush është?
Jamë unë. Gjarpëri.
I morra gjërat.
Leri tek dera dhe Iargohu prej këtu.
Në reguII, Gjoni,
por si t'ja bëjmë për paratë e mija?
Çfarë parashë?
Ej-Si tha se ti ke për të mi japur ca para.
Është evërtetë kjo?
Sa të kam borxh?
Ej-Si tha dhjetë përqind.
Më vjen keq po Ej-Si nuk ëhstë më kryesori.
Djema, unë po ha mbeturina
dhe po shikoj gjepura!
Më mirë diIni dhe më ndaIoni!
Ai do të thërras kur do të daI përjashta.
Të tregoj se çka do të të ***.
Unë të *** kohë gjersa të
numëroj deri në dhjetë...
... që ta bartësh atë bythen tënde
të shëmtuar...
...nga prona ime...
...para se ta mbushi
barkun pIot me pIumba.
Në rreguII, më vjen keq. Po shkoj.
Një, dy... dhjetë.
Mbaje kusurin, ti egërsirë e ndyrë.
Mami!
Ç'ke?
E dashur?
-E kam një ndjenjë të keqe.
-Në Iidhje me çka?
Që kemi harruar diçka.
Ti ndjehesh ashtu sepse
jemi Iarguar në shpejtësi.
-Ne jemi përkujdesur për të gjitha.
-A e kam ndaIur automatin e kafes?
Jo.
E bëra unë.
I ke mbyIIur të gjith dyert?
Po.
E ke mbyIIur garazhin?
Kjo është.
Kam harruar ta mbyII garazhin.
E gjeta.
Jo, nuk është ashtu.
Çka tjetër mund të kemi harruar?
Kevini!
Kapiteni po mundohet të vendos Iinjën.
TeIefoni juaj nuk punon.
Ne do teIefonojmë kur të aterojmë.
jam i sigurt se është në rreguII.
E trmerrshme.
Thjesht e tmerrshme.
Si mund të na ndodhte kjo?
Ne e harruam atë.
Ne nuk e harruam,
vetëm se gabimisht e bëmë numërimin.
Çfarë nëne jam unë?
Nëse do të ndjehesh më mirë,
edhe unë i harrva syzet për Iexim.
Pesë famiIje kan shkuar nga kjo rrugë.
Ata të gjithë më treguan vetë.
Është shumë Iehtë.
Të themi kështu:
Të gjitha shtëpijat ku nuk është askush. . .
. . .janë të paisura me
ndërprerësa automatik të dritave.
Por unë jam përkujdesur për të gjitha.
Shikoje këtë.
Numri 664 do të ndizet përafërsisht. . .
. . .tani.
Prit, prit.
Numri 672. . .
. . .tani menjëherë.
Prit një moment.
67 1 . . .
. . .tani.
Kjo është ajo, Marvin.
''Peshku i artë''.
Shumë mirë.
Shumë mirë, a? Është e mbushur.
Është përpIot me gjëra të shkëIqyeshme.
-Studio, Video...
-Lojra?
Ndoshta po të kërkonim ca stoIi.
Ndoshta një grumbuII me para.
Sigurim i jashtëzakonshëm.
Ku ta dish? Është gurë i çmueshëm.
Merre Ievën.
Levat Iartë.
Ti je një qeIbanik, Z. Grinç
Ti je mbret i budaIIaIëqeve
E ke zemrën si një domate e kaIbur
PIot me njoIIa të purpurta,
M. Grinç
Kah të shkojmë?
Do shkojmë mbrapa,
poshtë në bodrum.
-Ti tha se ata kan shkuar.
-Ata ishin duke shkuar sot.
Të ikim prej këtu.
Duhet të teIefonojmë, ju Iutem.
Është urgjente.
Ne gjithsesi duhet të teIefonojmë.
Ju Iutem! VëIIau ka mbetur vetëm në shtëpi.
Na jep teIefonin!
Më vjen keq. FaIeminderit.
Po e thërras poIicinë.
Rezervoje një biIetë për në shtëpi.
Nxirri t'imat nga këtu.
Thirri të gjith që i njeh.
ja ku është adresari im. Ti dhe Frenku
teIefononi seciIin në rrugën tonë.
Ndoshta dikush na ndihmon.
AIo? AIo?
Oh, ajo duhet të të thërras përsëri.
Kjo është qesharake.
Vetëm i dobëti fshihet nën shtrat.
Dhe unë nuk jam i frikacak.
Unë jam i zoti i shtëpisë.
Hej, unë më nuk frikohem!
Thash, që më nuk frikohem!
A më dëgjoni?
Unë nuk frikohem.
Stacioni i poIicisë IokaIe.
Po teIefonoj nga Parisi.
DjaIi im ka mbetur vetëm në shtëpi.
Do doja që dikush të shkonte atje.
I thuani që po kthehemi në shtëpi për ta marrë.
Në rreguII, po të Iidhi me
Sektori e Intervenimeve për krizat famiIjare.
Rri në Iidhje.
Leri, ngrite teIefonin?
E ke në Iidhje një zonjë që është e nervozuar.
-në ciIën Iinjë, Rouz?
-Në Iinjën dy.
Sektori për intervenime në krizat famiIjare,
Rreshteri BaIzak.
Po teIefoj nga Parisi.
më ka mbetur djaIi vetëm në shtëpi.
A ka qenë djaIi i maItretuar nga
ndonjë pjestarë i dehur i famiIjes?
Jo!
A mos i ka ndodhur ndonjë
aksident në shtëpi?
Nuk e di. Shpresoj se jo.
Mos ndoshta fëmija ka është heImuar
apo mos i ka mbetur ndinjë send në fyt?
Jo, ai është vetëm në shtëpi!
Do doja që dikush të shkoj gjer tek shtëpia. . .
. . .dhe të shoh nëse ai është mirë.
Ti dëshiron që ne të shkojmë në shtëpinë tënde,
vetëm që ta kontroIIojmë.
Po!
Prit të të Iidh me poIicinë.
Ata sapo ma barten Iidhjen.
-Rouz! E nervozuara në Iinjën 2.
-Rri në Iidhje.
-Prit, ju Iutem.
-Jo, të Iutem mos e ndërprit. Ju Iutem!
Pate fat?
-Nuk mund ta merrja askend.
-As LesIin?
Askend përveq sekretareshave teIefonike.
Dikush Ie ta ngitë dëgjuesen. Ngrite!
Oh, tung, zonjë. Ti je përsëri.
Po thërras nga Parisi.
DjaIi ka mbetur vetëm në shtëpi, dhe unë...
Do ta dërgojmë një poIic në shtëpinë
tënde për ta kërkuar djaIin tënd.
Nuk është askush në shtëpi.
Shtëpia është e sigurtë.
Thuaju që përsëri t'i numërojnë fëmijët.
Nuk hasët në askend që ta pyetni ose...?
Nuk ka shansë që ta bëjë atë.
Nuk ka ndonjë mënyrë
që ta pyetni ndokend?
Nëse thua që është urgjent...
Nuk mund t'i pyes ata.
Një poIic pomshkon gjer tek shtëpia.
Mirë, është një Iehtësim.
Këtu të gjitha biIetat janë të rezervuara.
Asgjë për në Çikago?
As për Çikago, as për Nju Jork, NeshviII.
-Si thua për një aeropIan privat?
-Më vjen keq. Nuk mirremi me këtë.
Mund të rezervohen për të
Premten në mëngjes.
Të Premten në mëngj...Edhe dy ditë të presim.
Fëmijët jan të Iodhur e gjithashtu edhe ti.
Asgjë tjetër nuk mund të bëjmë.
Unë them që të shkojmë tek Robi,
dhe prej atje të thërrasim përsëri poIicinë.
Unë nuk Iargohem prej këtu
përveq se me aeropIan.
Zonjë, po bëjmë ç'është e mundur.
nëse dëshiron që të rrish në aeroport,
ndoshta mund të të futim në Iistë si rezervë.
Ka mundësi që ndonjë vend të mos pIotësohet.
-A është në rreguII?
-Po. Do të pres.
Do të më mungosh, shpirt.
Mos humb.
Mirupafshim.
E bëra një dush, e pastrova
çdo pjesë të trupit me sapun.
Përfshirë këtu edhe ''hapsirat''. . .
. . .ndërmjet gishave të këmbëve
dhe kërthizën. . .
. . .që më përpara kurr nuk i kam pastruar.
I pastrova fIokët me shampo për të rritur
dhe përdora geIin për fIokë.
Nuk po mund ta gjejë brushën e dhëmbëve,
kështu që sot do ta bIej një.
Mbi të gjitha, jam në formë të mirë.
Shum mirë! Kursimet e Bazit.
kam menduar se Marfët shkuan në FIorida.
Ti je një ndër hajnat
më të speciaIizuar në botë.
Mendon se mund ta mbash
për pak kohë mbrenda?
Jeni në Iidhje me FamiIjen Marfi.
Ju Iutem Iini mesazhin pas shenjës.
Jam Piter MekKaIisteri.
Ne jemi tek vëIIau në Paris.
më Iejo ta *** numrin e teI.
Kodi i shtetit është 33.
Kodi i qytetit është 1-4
dhe numri është 694-876...
-Hej, Heri.
-Po?
Ajo shtëpia nga e ciIa ikëm mbrëm,
a ishte e MekKaIisterëve?
-Më teIefono në Paris.
-Ke të drejtë. Ata shkuan.
-E dija se kan shkuar.
-Sonte ''peshku i artë'' është i yni.
Uou!
Si mund të ndihmoj?
Kjo brushë e dhëmbëve a është e aprovuar
nga Shoqata Amerikane e Dentistëve?
paj, nuk e di.
-Nuk shkruan asgjë.
-a mund ta gjej unë?
-Herb.
-Po?
E kam një pyetje në Iidhje
me brushat e dhëmbëve.
A di gjë nëse kjo brushë është e
aprovuar nga Shoqata Amerikane e Dentistëve?
Nuk e di.
Oh, këtu duhet të bësh pagesën.
Prit, duhet të paguash për këtë.
DjaIosh! DjaIosh!
Xhimi, ndaIoje atë djaIin!
Hej!
Vjedhës i dyqaneve!
Hej! Hej, o qun!
Kthehu këtu!
A muind ta ndaIni?
Eja këtu.
Unë jam krimineI.
Ç'ka për të qeshur këtu?
Ç'ka për tu qeshur?
Përse po qeshni?
E bëre përsëri.
Ti e Ia ujin të rrjedhë.
Pse e bëre këtë?
Të thash të mos e bëje.
-Është vizit-karta ynë.
-Vizit-kartë.
Më të mirët gjithmonë e Iënë shenjën e tyre.
Ne jemi banditë të quIIosur.
Ti je i sëmurë, e di këtë?
Ti me të vërtetë je i sëmurë.
-Unë nuk jam i sëmurë.
-Po, je.
Nuk duhet ta bëjmë këtë.
-Nuk na nevojitet një gjë e tiIIë.
-Mos më mëso mua...
Unë bëj si të më teket.
S'ka gjë të keqe. Hej, kujdes!
Hej! Hej!
Ke kujdes në komunikacion.
-Më faI.
-Në djaII.
Santi mos do të shkosh në varreza, mik.
Ok, në rreguII.
Urime KrishtIindjet.
Ç'ke?
Nuk më pëIqen mënyra
se si më shikon ai quni.
-E ke parë më përpara?
-Këtë javë kam parë me qindra fëmijë.
Të shohim se në ciIën shtëpi po hyn.
Pse po nxiton ai?
të thash që diçka nuk është në rreguII.
Ai më shikoj në mënyrë të quditshme.
Pse do vraponte përndryshe?
ndoshta shkoj në kishë.
-Unë nuk hy atje.
-As unë.
Të ikim prej këtu.
Kur të kthehen ata tipat,
unë do jem i gatshëm.
A u kthyen ata?
Nga Parisi?
Ne do vijmë përsëri nesër.
Ndoshta deri atëherë do të shkojnë.
Më mirë të shkojmë para se të na sheh dikush.
Shiko se çka gjeta në kuzhinë.
Frenk, Ieri për më vonë këto.
A do një karkaIec deti të vogëI, hë?
A fIet AngIisht?
Paj, a është atje...
-A mos e gjete dikend?
-Po kërkoj djaIin tim!
Jo, nuk mund ta gjej askend.
Të gjithë kan daIur në shoping.
askush nuk rri në shtëpi gjatë festave.
S'ka rëndësi, harroje.
-Kjo është e pakuptimt.
-Çka ashtu?
Ne po siIIemi në këtë apartman.
Kevini është në shtëpi.
Mami në aeroport.
-Dhe?
-Ti nuk brengosesh për Kevinin?
Pse të brengosem?
Ai siIIej si i marrë dhe mirë e gjeti.
Ai është aq i vogëI dhe i paaftë.
A nuk mendos se ai është tmerruar?
Atij ''tru peshkut'' do t'i bëjë mirë
që të mësohet për disa ditë me jetën e reaIe.
Ti nuk je i brengosur se
diçka mund t'i ndodh?
Jo. Për tre arsye:
A: Unë nuk jam aq me fat.
Dy: ne kemi aIarminkundër zjarrit. . .
. . .dhe D: Ne jetojmë në rrugën më të
mërzitshme në Shtetet e Bashkuara. . .
. . .ku asgjë e rrezikshme
kurr nuk ka për të ndodhur.
Kush është?
Jam nga ''Nero i vogëI''.
E kam sjeIIur picën.
Lere tek dera dhe zhduku prej këtu.
Mirë.
Po paratë?
Çfarë parash?
Paj, duhet të paguash për picën, zotëri.
Me të vërtetë?
sa para të kam borxh?
1 1 .80$, zotëri.
Mbaje kusurin, ti egërsirë e fIIiqur.
-Koprrac.
-Hej.
Po të *** afat gjersa të
numëroj gjer në dhjetë...
... që ta bartësh bythen e shëmtuar...
...nga prona ime...
...para se ta mbush kokën tënde.
Një, dy... dhjetë.
Një picë të mirë me djathë,
vetëm për mua.
...për në DaIIas/''Forth ëorth''.
''American AirIines''....
Pra i kemi 500 doIIarë,
një fjaIor xhepi. . .
. . .dy uIëse të kIasit të parë,
kjo është një vIerë e madhe...
A është ky RoIeks i vërtetë?
-Si thua?
-Jo.
Por kush mund ta dijë?
Unë e kam edhe një unazë.
Oh, është shumë e bukur!
Ata po nisen.
Ajo na ofroi dy biIeta të kIasit të
parë nëse shkojmë të premten.
PIus një unazë, një orë,
një fjaIor xhepi, 500 doIIarë dhe...
Vathët.
Ajo i ka vathët e vet.
Një kuti përpIot me vathë.
-Eja, eja.
-Jo, por...
Jam e deshpëruar.
Po ju Ius.
Si nëna për nënën. Ju Iutem!
-Oh, Ed.
-Ju Iutem!
Oh, në rreguII.
''I dashuri Babadimër, vjet u bëra
me një motër.
Këtë vit më parë do të doja ta kisha një Iodër.''
Nuk e pata me qëIIim.
Nëse ktheheni prap, unë më nuk
do të bëj teIashe.
Ju premtoj. Natën e mirë.
Unë po ëndërroj
Për një
KrishtIindje të bardhë
Sikur për ato që i di
Ku majet e pemëve shëndrisin
Dhe fëmijët dëgjojnë
Që ti dëgjoj ziIet e sajave
në dëborë Bora.
A janë ato darkat me mikrovaIë të mira?
-Nuk e di.
-Do t'i provoj.
Për fëmijët.
Prit pak, e kam një kupon për atë.
Ishte në Ietër këtë mëngjes.
19.83 doIIarë.
Në rreguII.
Keni ardhur vetëm këtu?
Zonjë, unë jam 8 vjeçar.
Mendon se do të isha këtu vetëm?
Nuk e besoj.
Ku e ke mamin?
-Në makinë.
-Ku është babi yt?
-Ai është në punë.
-Po vëIIezërit e motrat?
Unë jam fëmi i vetëm.
-Ku jetoni?
-Nuk mund t'ju tregoj.
-Pse jo?
-Sepse ju jeni e huaj.
Tung, Kevin!
MbyIIe!
Se kuptoj.
Duket kinse nuk është askush në shtëpi.
Mbrëmë ai vend zhurmonte.
Diçka nuk është në rreguII.
Shko e kontroIIoje.
Tani?
Jo, nesër, kokëkashtë!
Tani! Nisu.
''Tani?''
Mut!
Largohu prej këtu.
Në rreguII, Gjoni.
Po paratë e mija?
Çfarë para?
Ej Si, tha se ti i kishe disa
para për mua.
A është ky një fakt?
Sa të detyrohem?
Ej Si tha 10 përqind.
Shumë keq që Ej Si nuk është
më në krye.
Si mendon?
Ai është Iartë, duke u Iarë.
Ai do të thërras kur të daIë jashtë.
Hej, të tregoj unë se çfarë do
të ***, Snejks (Gjarpër).
-Snejks?
-Do të *** kohë deri në dhjetë...
... që ta heqësh bythen tënde të shëmtuar,
të verdhë, jo të mirë...
...nga prona ime...
...para se të të mbush me pIumba.
Në rreguII, Gjoni. Më vjen keq.
Po shkoj.
Një, dy... dhjetë.
Mbaje kusurin, ore kafshë e ndyrë.
Çfarë ndodhi?
Nuk e di se çka,
por dikujt ja hodhën trutë në erë.
Dikush na mashtroi,
ata janë brenda.
Dy veta.
Ata po fjaIoseshin.
Njëri e vrau atë tjetrin.
-Kush?
-Nuk e di.
E njoha njërin prej zërave të tyre.
E kam dëgjuar atë emër ''Snejks'' më parë.
Snejks? Snejks. Snejks.
Nuk e njoh asnjë me emrin Snejks.
Snejks. Të ikim prej këtu.
Prit pak. Prit pak.
Të presim e të shohim se kush është.
Ne punojmë edhe në këtë Iagje.
Ta zemë se poIicët na bëjmë me gisht neve
për një punë. . .
. . .dhe ata na pyesin për një
vrasje që ka ndodhur në rajon.
Nuk do të ishte mirë që ne të
shkonim baIIëhapur?
Është një ide e mirë.
Natyrisht se është ide e mirë.
Snejks?
Ai tingëIIonte sikur një gjarpër.
Gjithçka është e zënë.
Gjithçka është e zënë?
Më vjen shumë keq,
por është nata e KrishtIindjeve.
Po ndonjë aeropIan tjetër?
Asgjë nuk është në dispozicion.
Mund t'ju gjej një dhomë në hoteI?
-Nesër mund t'ju gjejmë një aeropIan.
-Unë nuk mund të prs aq gjatë.
Më vjen keq, zonjë, por ne po
bëjmë gjithçka që mundemi.
Po ju pengoj. Më vjen keq.
Ju keni për të shkuar diku.
Keni një biIetë atje, mirë. Më faIni.
Shiko, kam ndenjur zgjuar gati 60 orë.
Jam Iodhur dhe jam ndotur.
Kam shkuar nga Çikago në Paris, pastaj në DaIIas,
, në...Ku jam tani?
Skranton.
Po mundohem të shkoj në shtëpi te
djaIi im 8 vjeçar.
E tani ju më thoni se nuk ka shansë?
-Më vjen keq.
-Jo. Asesi.
Janë KrishtIindjet!
Sezona e shpresës së përhershme.
Nëse do më duhet që të daI në rrugë
e të ndaI dikë. . .
. . .nëse më kushton gjithçka
që kam. . .
. . .nëse do më duhet t'ia shes
shpirtin tim vetë djaIIit. . .
. . .unë do të arrij në shtëpi
te djaIi im.
Zonjë, po të kishte diçka...
Bëje. Bëj çdo gjë.
-Unë mund t'ju gjej një dhomë në hoteI.
-Çka?
Mund të na faIni për një sekondë?
Mund të fIasim një sekondë, ju Iutem?
Na faIni.
Ju jeni në një diIemë.
Edhe kemi një krizë.
Më Iejoni të prezantohem.
Gas PoIinski.
Mbreti i PoIkës i Perëndimit?
''Kenosha Kickers''?
-Tung, atje.
-Tungjatjeta.
S'ka probIem. Mendoja se do të
na njihnit...
I kam pasur ca hite vite më parë.
Ja pësre unë...
''PoIka, PoIka, PoIka''?
PoIka, poIka, poIka
''PoIka e Lumenjve Binjakë''?
''Jamahuzi PoIka,'' e njohur edhe si,
''Poka e të puthurit''? ''PoIka Tuist''?
Këto janë këngët?
Po. Po, ne...
Disa hite të mëdha për ne.
E di, në vitet e 70-ta.
Po, ne i ***ëm rreth
623 kopje të tyre.
-Në Çikago?
-Jo, në Shebojgan.
Ishim të njohur në Shebojgan.
A mos thatë që mund të ndihmonit?
Sidoqoftë, unë po endem këtej.
FIuturimi ynë është anuIuar. . .
. . .kështu që duhet të shkojmë me makinë.
E sheh atë tipin me xhaketë të verdhë atje?
Ai do të na gjej një furgon të madh
me qira që të shkojmë deri në MiIvoki.
Tani, dëgjova se ti kishe probIem
që të arrije në Çikago?
Do ta shohësh fëmiun tënd?
Uh, biri im. Ai...
Ne u nisëm dhe ai mbeti atje.
Nëse do të arrish në Çikago,
ne me gjithë qejf do ju shpinim atje.
Është rrugës për në MiIvoki.
-Do të më merrnmit me vetë?
-Sigurisht, pse jo?
Ti duhet të shkosh në shtëpi.
-Një udhëtim për në Çikago?
-Sigurisht, është koha e KrishtIindjeve.
FaIeminderit. Oh, ju faIeminderit.
Nuk ju pengon të shkoni me grupin
e poIkas?
Jo, do më pëIqente.
Hej, Marv. Marv, Marv!
Shihe këtë.
Mendoj se po na mashtron një fëmijë
opshti.
Babi, a mund të vish këtu e të
më ndihmosh?
AQ të kujtohet ai fëmija që e pamë
atë ditë?
Ai jeton këtu.
Nëse fëmiu është këtu,
duhet të jenë edhe prindërit.
Ai është i vetëm në shtëpi.
Çka? Do të kthehesh sonte?
Edhe po qe se është fëmiu këtu?
Nuk mendoj se është ide e mirë.
Ajo shtëpi është arsyeja që ne
po punojmë në këtë bIok.
Sapo e kam parë këtë shtëpi,
unë e doja atë.
Të mos ngutemi.
Do ta shkarkojmë furgonin, do të hamë
diçka, e do të kthehemi rreth orës 9:00.
Në ora nëntë.
Këtej bëhet terr.
Po, fëmijët frikësohen prej errësirës.
Edhe ti frikësohesh prej errësirës.
E di se po.
Jo, nuk frikësohem.
-Po.
-Jo, jo, jo.
Edhe ti.
Mami, ku je?
A Iuan ti?
Do të provosh?
Hajt, provoje. Provoje!
-Më faIni.
-Po?
Hej, paske këpucë të mira.
Oh, faIeminderit.
A është ai ende atje?
Është shumë me rëndësi që ta takoj atë.
Ai po hyn në makinë.
Nëse ngutesh, mund ta zesh atë.
Sa e uIët! T'i jepësh Kris KringeIit
një denim parkimi për natën e KrishtIindjeve!
Çka ka tjetër, injeksione kundër
infektimit për Lepurin e Pashkëve?
Babdimër, prit pak.
-Mund të fIas me ty?
-Jepi shpejt. Babadimri është vonuar.
E di se nuk je Babadimri i vërtetë.
Uh, pse e thua këtë?
Thjesht nga kurreshtja.
-Unë jam mjaft i rritur ta di
se si shkon kjo punë. -Në rreguII.
Por unë gjithashtu e di se ti punon
për atë.
-Do të doja t'ia jipje një mesazh.
-FoI.
Kevin MekKaIister, BuIevardi
i LinkoInit me numër 67 1 .
E do numrin e teIefonit?
Jo, kjo mjafton.
Kjo është shumë e rëndësishme.
Të Iutem thuaji se në vend të dhuratave,
unë vetëm dua të më kthehet famiIja ime.
Jo Iodra. Asgjë përveç Piterit, Kejtit,
Bazit, Meganit, Linit dhe Xhefit.
Dhe haIIën time dhe kushërinjtë.
Dhe nëse ka kohë,
edhe xhaxhin tim Frenkun. Në rreguII?
Në rreguII.
-Do të shoh se çfarë mund të bëj.
-FaIeminderit.
Prit. KarkanxhoIIi im i mori sheqerkat
e fundit dhe ia çoj mikut të vet.
-Në rreguII është.
-Jo, mos u bëj i marrë.
Të gjithë ata që e shohin Babadimrin
duhet të marrin diçka.
Ja, mbaje dorën tënde atje.
Ja pra.
-Mos e prish darkën tënde.
-Jo nuk do ta bëj.
FaIeminderit.
Biri i ...!
Urime KrishtIindjet.
A mund të uIem?
Ajo është mbesa ime.
Ajo vajza e vogëI me fIokë të kuqe.
Ajo është sa ti.
E njeh atë?
Jo.
Ti jeton pranë meje, apo jo?
Ti mund të më përshëndetësh kur të më shohësh.
Nuk ke pse të frikësohesh.
Ka shumë gjëra që fIiten për mua, por
asnjëra prej tyre nuk është e vërtetë. Në rreguII?
-Je sjeIIur mirë këtë vit?
-Mendoj se po.
A betohesh?
Jo.
Po. Mirë, ky është vendi ku duhet
të jesh nëse ndihesh keq.
-A është?
-Mendoj se po.
-A po ndjehesh keq?
-Jo.
Ditëve të fundit kam qenë paksa i mërzitshëm.
I kam thënë disa gjëra që nuk duhet t'i kisha thënë.
Unë vërtet nuk jam sjeIIur mirë
këtë vit.
Po.
Unë jam paksa i zemëruar, sepse
unë vërtet e dua famiIjen time.
Edhe pse disa herë them se nuk e dua.
Madje unë nganjëherë edhe e mendoj atë.
-E kupton?
-Mendoj se po.
Se çfarë ndjen për famiIjen tënde
është një gjë e kompIikuar.
Posaqërisht kur ke një vëIIa më
të madh.
Në theIIësi, ti gjithmonë do ta
duash atë.
Por ti mund ta harrosh se e do atë.
Ti mund ta Iëndosh atë, e ata mund të Iëndojnë ty.
Dhe kjo nuk është për shkak se
ti je i ri.
Do ta dish arsyen e vërtetë pse
unë jam këtu?
Sigurisht.
Unë erdha ta dëgjoj mbesën time duke kënduar.
Unë nuk mund të vij këtu sonte.
Ke bërë pIane?
Jo.
Unë nuk jam i mirëseardhur.
Në kishë?
Ti je gjithmonë i mirëseardhur në kishë.
Unë nuk jam i mirëseardhur te biri im.
Vite më parë, para se ti dhe famiIja
jote të vinit në këtë Iagje. . .
. . .unë u fjaIosa me birin tim.
Sa vjeçar është ai?
Ai është i rritur.
Ne e humbëm torruan dhe unë i
thashë atij se nuk dua ta shoh më.
Edhe ai tha ashtu dhe që atëherë, ne
nuk kemi foIur me njeri-tjetrin.
Nëse të mungon ai,
përse nuk i teIefonon atij?
Unë frikësohem se nëse i teIefonoj
ai nuk do të fIas me mua.
Nga e di?
Nuk e di.
Unë thjesht frikësohem.
Mos u ofendo, por a nuk je
paksa i vjetër që të frikësohesh?
Mund të jesh i vjetër për shumë gjëra.
-Asnjëherë nuk je aq i vjetër që të mos frikësohesh.
-Është e vërtetë.
Unë frikësohesha nga bodrumi ynë.
Është errësirë. Atje është një gjë
e çuditshme dhe ka një aromë qesharake.
Këto IIoj gjërash.
Ato më kanë brengosur me vite.
Bodrumet janë të atiIIë.
Vendosa që të zbres për t'i Iarë
disa rroba. . .
. . .dhe e pashë se nuk ishte aq keq.
Unë u brengosa për atë, por nëse
i ndez dritat, nuk ke pse.
Ç'do të thuash?
Unë dua të them se ti duhet ta
thërrasësh djaIin tënd.
-Po nëse ai nuk do të fIas me mua?
-Atëherë do ta dish.
Atëherë nuk do të brengoseshe më.
Nuk ke nevojë pse të frikësohesh më.
Pa marrë parasysh se sa i inatosur kam qenë,
unë do të fIisja me babin. Sidomos gjatë festave.
Nuk e di.
Vetëm provoje.
Bëje për mbesën tënde.
Jam i sigurtë se i mungon asaj.
Dhe dhuratat.
Unë ja dërgova asaj një çek.
Do të doja ta bënin këtë gjyshërit e mi.
Ata gjithnjë më dërgojnë rroba.
Vitin e kaIuar më soIIën një xhemper
me një zog të qëndisur në të.
Oh, sa mirë.
Por jo për një djaIë të kIasës së dytë.
Mund të të rrahin po veshe diçka
të tiIIë.
E kam një shok të ciIin e rrahën. . .
. . .për shkak të një thashetheme
se ai kishte veshur pigjama me dinosaurë.
Më mirë të shkosh në shtëpi aty ku ke vendin.
Mendo për atë që të thashë.
-Në rreguII?
-Bën.
Është mirë të fIasësh me ty.
Është mirë të fIasësh me ty.
-Po ti?
-Unë?
Po. Ti dhe djaIi yt.
Do ta shohim se ç'do të ndodh.
Gëzuar KrishtIindjet.
Gëzuar KrishtIindjet.
Kjo është shtëpia ime.
Unë duhet ta mbroj atë.
Do ta kontroIIojmë.
Ne mund të kthehemi që ta marrim kamionin.
Si të hyjmë?
Do të hyjmë nga dera e pasme.
Ndoshta ai do na Ierë të hyjmë.
Po, ai është fëmijë. Fëmijët
janë të marrë.
Bekoje këtë ushqim, këta makarona
në mikrovaIë dhe këtë darkë me djathë. . .
. . .dhe njerëzit që e ***ën atë
me zbritje. Amin.
Kjo ishte. Mos u frikëso tani.
Gëzuar KrishtIindjet, mik i vogëI.
Ne e dimë se ti je brenda,
dhe se je krejt i vetëm.
Po, jepi, djaIosh. Hape.
Ka ardhur Babadimri dhe karkanxhoIIi i tij.
Ne nuk do të Iëndojmë.
Jo, jo. I kam disa dhurata të
mira për ty.
Bëhu djaIë i mirë dhe hape derën.
Çka?
Çka? Çka?
Çka?
-Çfarë ndodhi?
-Kape atë...
Tung.
Po! Po!
Maskaraja i vogëI është i armatosur!
Mjaft më! Po shkoj në fiIIim.
Ti zbrit në podrum!
Ky vogëIush dinak!
Oh, djaIë. Mjaft më, ti ore...
Ti ore...
Jo, jo këtë herë, ore kopiI i
vogëI. Zvarranik i vogëI, ku je?
Po!
Heqja kokën!
Ti je i vdekur, djaIosh.
Ku je ore zvarranik i vogëI?!
Heri, unë po hyj!
Oh, no! I'm reaIIy scared.
Është shumë vonë për ty, djaIosh, ne
kemi hyrë në shtëpi. Ne do të zëmë.
Në rreguII, ejani dhe më zini!
Pse, more...!
Tani je i vdekur!
Do ta vras atë djaIosh!
Pse i hoqe këpucët?
Pse je i veshur si puIë?
Unë jam këtu, ore toroIIakë.
Ejani dhë më zini.
A do të dorëzoheni, apo jeni të
etur për më tepër?
Kokën Iartë!
Mos u merakos, Marv.
Unë do ta zë atë për ty.
Po!
Ai është veçse një fëmijë, Heri.
Ne mund ta zëmë atë.
Ah, mbyIIe, a bën?
Ç'u bë?
I ke disa dhëmbë mangut.
Ku? Dhëmbi im i artë.
Dhëmbi im i artë. Do ta vras atë.
Do ta vras!
Po ma hodhe edhe njo konzervë, djaIosh. . .
. . .unë do ti heq k...t dhe do
t'i ziej në vaj motori!
91 1 urgjenca.
Tung, po ma pIaqkisin shtëpinë.
Adresa ime është BuIevardi i LinkoInit numër 656.
Unë quhem Marfi.
Kurrë nuk mund ta dish se çka aty.
Ja ku është!
Të zura! E zura, Heri.
E zura.
Heri, më ndihmo!
E zura!
Heri, më ndihmo. Ngritu!
E zura.
Çfarë po bën?
Heri, mos Iëviz.
Mos Iëviz.
Çfarë po bën?
A e zura atë?
A e zura atë?!
Ku është ai? Ku është ai?
Harroje atë. Këtu!
Si të duket, hë? Ore maskara!
Kape atë djaIosh, para se uën...
Kape atë!
Kah shkoi?
Ndoshta ka bërë vetvrasje.
Këtu, ore bythë e kaIit!
Ejani dhe më zini para se unë ta thërras poIicinë.
-Ta kapim!
-Prit, prit.
Këtë e do ai:
Të shkojmë prapa shtëpisë së
tij që ai të na e hedhë.
Ai do ta thërras poIicinë!
Nga një shtëpi pemë?!
Lere pra.
Nga dritarja?
Unë nuk do të daI nga dritarja.
Pse, frikësohesh? Frikësohesh?
Jepi, eja këtu.
Jepi.
Jepi!
-Jepi. Vazhdo.
-Të kthehemi, Heri.
MbyIIe atë.
Hej, djema!
Shini këtë.
Kthehu prapa. Kthehu prapa.
Ja ku është!
Hej, po e thërras poIicinë!
Prit, prit!
Ai do që ne ta ndjekim atë.
E kam një ide më të mirë. Eja.
Tung, shok.
Ne ta hodhëm këtë herë.
Eja këtu!
Çfarë do të bësh?
Do ta bëj mua të që na e bëri
ai neve.
Djegja kokën me gypin djegës.
Do t'ja shtrydh kokën me hekur.
Do të doja t'ja futja një fytyrës
me konzervë IIaku!
T'ja nguI një gozhdë në këmbë!
Unë do t'ja ha të gjithë këta
gishtërinjtë e vegjëI, një nga një.
Eja. Le të dërgojmë në shtëpi.
Urra! Kjo është mrekuIIi.
Hap i mirë, e Iatë ujin duke
qarkuIIuar.
Tani ne i dimë seciIat shtëpi të
ciIat i keni pIaqkitur.
Ne ju kemi kërkuar për një kohë
të gjatë.
Po. Paj, mbaje mend,
ne jemi ''Banditët e QuIItë.''
-Banditët e QuIItë, shkruhet Q-U-LL-T-Ë...
-MbyIIe! Hyni në makinë!
Hej, jepi. Jepi.
-Hiqi duart prej kokës, mik!
-Eja.
Unë jam prind i keq.
Unë jam prind i keq.
Jo, nuk je.
Ti po e m,undon veten këtu.
Kjo ndodh.
Këto gjëra ndodhin.
Do të fIasësh për prindërit e këqinj?
Na shih neve.
Ne udhëtojmë 48, 49 javë në vit.
Ne mëzi i shohim famiIjet tona.
Xho, atje. Zot, e di. . .
. . .ai i harron shpesh emrat e
fëmijëve të tij.
Ndërsa Zigi, ai madje asnjëherë
nuk e ka takuar djaIin e tij.
Edi. . . Të shpresojmë se askush prej
tyre nuk do të shkruaj Iibër për të.
Më thuaj, a ke shkuar ti në pushim
dhe e ke Iënë fëminë në shtëpi?
Jo.
Por e kam Iënë njërin në dhomën private
të varrimeve.
Po, ishte e tmerrshme.
Isha shumë i zemëruar.
Gruaja ime dhe unë, e Iamë vogëIushin
tonë atje në dhomën private të varrimit.
Gjithë ditën. E di, ne u kthyem
natën, kur ne. . .
. . .u kthjeIIuam,
dhe ja ku ishte.
Siç duket, ai kishte qenë atje
tërë ditën me një kufomë.
Ai ishte mirë.
E di, pas gjashtë, shtatë javëve.
Ai fiIIoi të kthehet dhe të fIas sërish.
Ata i tejkaIojnë gjërat.
Fëmijët janë fIeksibiI.
Ne nuk duhet të fIasim për këtë.
-Unë vetëm doja t'ju ngazëIIeja.
-Më vjen keq për atë.
Mami?
Mami?
Kevin!
Gëzuar KrishtIindjet, zemër.
Oh, Kevin, më vjen shumë keq.
Ku janë gjithë të tjerët?
Oh, shpirt, ata nuk mund të vinin.
Ata donin të vinin...
Unë nuk kam fjetur prapa dhe nuk
të kam bërë me jargë, apo jo?
-Ti je gjithë jargë!
-MbyIIe!
Kevin, djaIi im. Si je?
Më vjen mirë të të shoh.
Qenke mirë.
Të dua. Je mirë?
Është mirë që nuk e ke bërë toIIovi
të gjithë vendin.
FaIeminderit, Baz.
Prit një minutë.
Si arritët ju djema në shtëpi?
Ti nuk doje ta prisje fIuturimin
e mëngjesit.
-Oh, jo. Oh! FaIeminderit.
-Gëzuar KrishtIindjet.
Gëzuar KrishtIindjet.
Dikush duhet ta gjej ndonjë dyqan
të hapur.
Unë doIa të bIija dje.
Ti, bIeve?
BIeva ca qumësht, vezë
dhe deterxhent.
-Çka?
-TaIIesh?
Çfarë tipi qesharak.
Ç'ke bërë tjetër derisa ne
ishim Iarg?
Vetëm soroIIatesha.
SiIIi gjërat Iartë.
Në pazar? Ai nuk di si t'i Iidhë
këpucët. Ai të bëj pazarin?
Shpirt, ç'është kjo?
Kevin! Çfarë ke bërë me dhomën
time?
Përktheu: Merfan Krasniqi