Tip:
Highlight text to annotate it
X
Translator: Liridon Shala Reviewer: Spartak Ferrollari
Jam këtu për të ndarë me ju mënyrën e fotografisë time.
Apo a është fotografi?
Pasi, sigurisht kjo është një fotografi
të cilën mund ta marrësh me aparatin tuaj.
Akoma, interesimi im për fotografinë filloi
sapo bleva aparatin e parë fotografik dixhital
në moshën 15 vjeçare.
Është një përzierje me pasionin tim të atëhershëm për vizatim,
mirpo ishte paksa më ndryshe,
sepse të përdorësh një aparat,
procesi ishte një planifikim përpara.
Dhe kur bënë një fotografi me aparat,
procesi përfundon kur ju shtypni këmbëzën e shkrepjes.
Pra për mua fotografia ishte më tepër sesa
të qenit në vendin e duhur dhe në kohën e duhur.
Mendoj se çdokush mund ta bënte atë.
Pra dëshiroja të krijoja diçka ndryshe,
diçka ku procesi fillon
atëherë kur ju e shtypni këmbëzën.
Fotografitë si kjo:
konstruksionet duke vazhduar nepër rrugët e ngarkuara.
Mirëpo ka një mundësi të papritshme
dhe përveç asaj,
e mban një nivel të realizmit.
Apo fotografitë si kjo --
sëbashku të errëta dhe të mbushura me ngjyra,
mirëpo të gjitha me qëllimin e përbashkët
të mbajtëjes së nivelit të realizmit.
Kur unë them realizëm,
mendoj realizëm i fotografisë.
Sepse, sigurisht,
nuk është diçka që mund ta kapësh më të vërtet,
mirëpo unë gjithmonë dëshiroj të duket sikurse më të vërtet ka qënë ashtu
si fotografi.
Fotografitë të cilat të duhet një moment i shkurter për të menduar
për të kuptuar trikun.
Pra është më teper sesa të nxënit një ide
sepsa të fotografuarit një moment të vërtet.
Mirëpo cili është truku
i cili e benë të duket realistë?
Është diçka rreth detajeve
apo ngjyrave?
A është diçka rreth dritës?
Çfarë e krijonë iluzjonin?
Nganjëher vetë prespektiva është iluzjoni.
Por në fund, vjen si rrjedhojë e asaj që ne e interpretojmë botën
dhe asaj se si mund të realizohet në siperfaqe dy-dimensionale.
Nuk është më të vërtet realistike
është ajo që ne mendojmë se çfarë është realisht e vërteta.
Pra mendoj se bazat
janë të thjeshta.
Unë e shoh atë si një gjëegjëzë të realitetit
ku mund të marresh disa pjesë të realitetit dhe ti vendosësh ato sëbashku
për të krijuar një realitet alternativ.
Dhe më lejoni t'ju shfaq një shembull të thjeshtë.
Këtu kemi tre objekte fizike imagjinative,
diçka që të gjithë ne mund ta lidhim me botën tri-dimensionale.
Mirëpo të kombinuar në mënyra të ndryshme,
ato mund të krijojnë diçka që mund të duket me të vërtetë tri-dimensionale,
sikur të kishte ekzistruar.
Mirëpo në të njejtën kohë, ne e dimë se nuk mundet të ekzistojë.
Pra ne e mundojmë trurin tonë,
sepse truri ynë me të vërtetë nuk e pranon faktin
se nuk ka me të vërtetë një kuptim.
Dhe unë e shoh të njëjtin proces
me fotografi të kombinuara.
Është pothuajse e gjitha rreth kombinimit të realiteteve të ndryshme.
Pra gjëra të cilat e bëjnë një fotografi të duket realistike,
Mendoj së janë gjëra të cilat ne madje nuk mendojmë për to,
gjërat rreth nesh në ditët e përditëshme.
Mirëpo kur fotografitë e kombinuara,
kjo është më të vërtet e rëndësishme për tu konsideruar,
pasi në menyrën tjetër vetëm duket si diçka e gabuar.
Pra dëshiroj të them se janë tri rregulla të thjeshta për t'ju përmbajtur
për të arritur një rezultat realist.
Siç mund të shihni, këto imazhe nuk janë ndonjë speciale.
Mirëpo të kombinuara mund të krijojnë diçka si kjo.
Pra rregulla e parë e fotografive të kombinuara
është se duhet të kenë perspektiva të ngjashme.
Së dyti, fotografitë e kombinuara
duhet të kenë po të njëjtën lloj ndriçimi.
Dhe të dy këto imazhe e përmbajnë të dy kërkesat e tyre --
e fotografuar me po të njëjtën lartësi dhe po të njëjtën lloj drite.
E treta është rreth asaj që e bën të dallohet nga e pamundura
kur imazhet e ndryshme fillojnë dhe mbarojnë
duke i berë të padukshme.
Duke i berë të padukshme për të then
se si imazhi faktikisht është kompozuar.
Duke i bashkuar ngjyrat, kontrastin dhe dritën
në kufijtë në mes të imazheve të ndryshme,
duke shtuar defekte fotografike
si thellësia e fushave,
ngjyra të shkatërrushme dhe zhurma,
ne i fshijmë kufijtë në mes të imazheve
dhe që i bejnë ato të duken si një imazh i vetem,
përveç faktit se një imazh
mund të përmbajë qindra fusha.
Pra këtu është një shembull tjetër.
(Të qeshura)
Ndonjëri mund të mendojë se ky është vetem një shembull i një hapsire
dhe pjesa e poshtëme është ajo që ka pësuar manipulim.
Por ky imazh është faktikisht komplet i kompozuar
nga fotografi prej vendeve të ndryshme.
Përsonalisht mendoj se është më lehtë të krijosh një vend
sesa të gjesh një të tillë,
pasi atëherë nuk të duhet të kompozosh
me idetë në kokën tuaj.
Mirëpo kërkon shumë planifikim.
Dhe të marrësh këtë ide gjatë dimrit,
e di që kam patur shumë muaj për ta planifkuara
për të gjetur vende të ndryshme
për pjesën e gjëegjezit faktikisht.
Pra për shembull
peshku ishte fotografuar në një udhëtim peshkimi.
Mbajtësit janë nga vende të ndryshëm.
Pjesa e fundit e ujit ishte fotografuar në gropë guri.
Dhe po, unë madje kam kthyer shtëpinë në krye të ishullit, të kuqë
për ta bërë të duket më tepër Suedeze.
Pra për të fituar një rezultat realist,
Mendoj se vjen si rrjedhojë e planifikimit.
Gjithmonë fillon me një skicë, një ide.
Dhe pastaj vjen si rrjedhojë e kombinimit të fotografive të ndryshme.
Dhe këtu secila pjesë është mirë e planifikuar.
Dhe në qoftë se ju bëni një punë të mirë kapjen e fotografive
rezultati mund të jetë shumë i bukur
dhe gjithashtu shumë realistik.
Pra, të gjitha mjetet janë atje,
dhe gjëja e vetme që na limiton neve
është imagjinata jonë.
Faliminderit.
(Duartrokitje)