Tip:
Highlight text to annotate it
X
LIKIMEDIA Production
Po ndodh.
Prisni djema.
Po vjen, po vjen. Do të kem një fëmijë.
Do të kem një fëmijë. -Kod blu, kod blu.
Ose një dërr nëse është femër. -Do të kem
një fëmijë, do të kem një fëmijë. Po vij Eli.
Eli? Eli, ku je? Ku jam unë? -Meni?
Të thashë ishte vetëm një shkelm.
Oh, tamam. Ashtu. Oh, Uau.
Oh, e trëmbe shumë
babin. Babi u trash fare.
Babi ra nga shkëmbi bum
bum bum. Babi budalla.
Më vjen keq njerëz. Alarm
fals. Ishte vetëm një shkelm.
E di se kë dua të shkelmoj unë? -Ishte
alarmi i tretë i rremë për këtë javë.
Oh, shoh dikë tjetër që ka futur
simiten në furrë. -Unë nuk jam shtatzënë.
Sa keq. Do të ishe një
mama e mrekullueshme.
Meni, e di që je i gëzuar, edhe
unë jam. Por ti po rrëmbehesh paksa.
Ok, ok. Bir, po fillon
të dukesh si Diego.
Prit një sekondë. Ku është diego?
Thundrat e mia po digjen
vogëlush. Po digjen.
Shikoje këtë, mund të rri në majë
të gishtave. Ha pluhurin tim Diego.
Mund të shikoj tani? -Ngadalë,
mos e shkallo fëmijën.
Fëmija është mirë. Unë jam
shqetësuar për babanë e shkalluar.
Ah-uh-uh.
Mos përgjo.
Një shesh lojrash për
të riun. -Ohhh. Uau.
Është i mrekullueshëm.
Oh Meni... -E kam bërë
vetë. Është familja jonë.
Hej, pse nuk jam unë atje lart?
Mund të jesh te e jona.
-Përshtatesh fiks fare.
Sigurisht që është një punë e
papërfunduar. Ka skaje të fortë aty-këtu.
Nuk më besohet, po bën natyrë më provë
fëmije. -Natyrë me provë fëmijë? Ik andej.
Kjo është qesharake.
Meni, kjo është bota ku do të rritet
fëmija ynë. Nuk mund ta ndërrosh këtë.
Sigurisht që mundem. Unë
jam gjëja më e madhe në botë.
Ok babushi i madh. Mezi pres të shoh si
do të merresh me vitet e adoleshencës.
Hajde Sid. Nuk dua që të prekësh
asgjë. Ky vënd është për fëmijë.
Fëmijë je ti? Mos iu përgjigj kësaj.
Diego, ja ku je. Të
humbi surpriza e madhe.
E shikoj më vonë. Ok, shihemi.
Mendoj se ka diçka që e shqetëson
Diegon. -Jo, çdo gjë është në rregull.
Duhet të flasësh me të. -Meshkujt nuk
flasin me meshkujt për problemet e meshkujve.
Ne gjujamë njëri tjetrin me grusht
në shpatull. -Ky është budallallëk.
Për një femër. Por për një
mashkull është si 6 muaj terapi.
Ok, ok, po shkoj.
Hej. -Ou.
Pse e bëre atë? -Nuk e di.
Pra më dëgjo, Eli mendon
se ty të shqetëson diçka.
Në fakt jam menduar që mund të
jetë koha të unë të largohem.
Ok, pra do i them asaj që
je mirë. Nuk ishte asgjë.
Me kë po tallemi Meni. Po më ikën truri.
Unë nuk jam bërë për kujdestar takimesh.
Të kesh familje është gjë e
madhe. Jam i lumtur për ty por...
Është aventura jote, jo e imja. -Pra ti
nuk do që të jesh vërdallë fëmijës tim?
Jo, jo, jo. Po e merr gabim.
Jo, jo, jo. Shko gjëj ca
aventurë, zoti aventurier.
Mos lër që jeta ime e mërzitshme
shtëpiake të të godasë dukë ikur.
A nuk duhet të jetë Eli ajo
me hormone të çekuilibruara.
Meni, prit. Askush nuk ka pse largohet.
Pra? -Prandaj djemtë
nuk flasin me djemtë.
Çfarë ndodhi? -Diego po largohet.
Hou, hou, hou. Kjo duhet të jetë koha më
e mirë e jetës sonë. Po presim një fëmijë.
Jo Sid. Ata presin një fëmijë. -Po
por ne jemi një kope. Ne jemi familje.
Shiko, gjërat kanë ndryshuar tani.
Meni ka përparësi të tjera tani.
Pranoje Sid, bëmë goxha rrugë por...
Tani është koha të bëjmë përpara.
Pra jemi vetëm ne të dy? -Jo
Sid, nuk jemi vetëm ne të dy.
Krashi dhe Edi do të vijnë me ne?
Vetëm Krashi? -Vetëm Edi?
Mirupafshim Sid.
Ok, qetësohu. Qetësohu. Unë
jam i mirë për të bërë shokë.
Do të bëj kopenë time. Kështu do të bëj.
Hej. Miqtë e mi. Çkemi.
Epo, të paktën ke ende pamjen tënde.
Oh, shkëlqyeshëm.
Ka njeri këtu?
Përshëndetje.
Oh, të shkretët. E di si
ndjehesh të jesh i braktisur.
Mos u shqetësoni, ju nuk jeni më vetëm.
Kështu.
Qëndro këtu. Kujdesu për vëllain
tani, mami do të kthehet menjëherë.
Po vjen mami vogëlush.
Të kapa.
Çfarë ju thashë juve kalamanjë?
Oh, faleminderit,
faleminderit, faleminderit.
Vezë e keqe, vezë e dobët.
Për pak më dhe një atak zemrë.
Oh, më vjen keq i dashur, vetëm se të dua shumë.
Tani dua që të takosh xhaxha Menin dhe hallë Elin.
Çkemi. -Përshëndetje.
Do të doja t'ju prezantoja
Egbertin, Çelin dhe Xhokon.
Sid, çfardo të jesh duke
bërë, është një ide e keqe.
Shhh. Do të të dëgjojnë fëmijët e mi. -Ata
nuk janë fëmijët e tu Sid, ktheji mbrapsh.
Ti nuk je bërë për tu bërë prind. -Pse jo? -
Shenja e parë, vjedhja e vezëve të dikujt tjetër.
Shënja e dytë, një prej
tyre për pak u bë omeletë.
Dikush duhet të jetë shqetësuar shumë duke
i kërkuar. -Jo, ato ishin poshtë akullit.
Po të mos ishin për mua ato
do të ishin akullnaja veze.
Sid, e di se çfarë po kalon. Dhe
ti do të kesh një familje një ditë.
Do të takosh një femër të këndshme, me standarte të
ulëta, pa mundësi të vërteta, apo ndjenjë nuhatjeje.
Ajo që Meni donte të thoshtë është
që ... -Kuptova, po i kthej mbrapsh.
Ju bëni familjen tuaj dhe unë
jam shumë mirë vetëm. Fillkat.
Një fortesë vetmie.
Përgjithmonë në akull.
Vetëm, vetmitar i vetmuar.
Kjo është shumë vetmi. -Pikërisht.
Sid, prit. -Jo, jo. Ai do të kthehet.
Është një nga avantazhet e të qënit Sid.
Pse duhet t'ju kthej
mbrapsh? Unë i dua fëmijët.
Unë jam i përgjegjshëm, i
dashur, edukues. Si thoni?
E dija që do të ishit dakord.
Oh, mos qani. Do ju
gjej një vënd të thatë.
Më lini t'ju thaj.
Nuk e di, të jesh një prind
është një punë e madhe.
Ndoshta nuk jam gati.
Mami, mami, mami.
Unë jam një mami.
Ku është mami?
Ja ku jam.
Kështu, fytyra të vogla të pastra.
E kapa. E kapa.
Ndaloni, jo.
Hej, jo kafshime.
Më vjen keq, jo. Nuk ka gjë, nuk
ka gjë. Mos qani. Pse po qani ende.
Jeni të uritur? Ndoshta jeni të
uritur. Unë e di gjënë e përshtatshme.
Unë jam një kafshë.
Unë jam fëmija yt. Ky është qumështi im.
Mendova se ishe femër.
Më vjen keq por nuk mund të hyni.
Meni thotë që është vetëm për fëmijë.
Prit një minutë. Ju fëmijë jeni.
Vetëm mos thyeni asgjë.
Përtaci thotë që sheshi i lojrave është
i hapur. -Prisni, jo për të gjithë.
Jo, jo. Mos e prek atë.
Çfarë janë ata? -Kujt i
intereson, ata janë gallatë.
Mami, ai nuk e ndan. -Nuk do të bësh
asgjë? -Pse, fëmija im e kapi më parë.
Nuk e kapi. -E kapi.
-Gënjeshtarët digjen në zjarr.
Çfarë halli ke ti? -Unë jam një mama e vetme
me 3 fëmijë. Kam nevojë për pak keqardhje.
Jo, mos. -Jo, mos. Ndalo.
Ronald. -Hou, kjo është çmënduri.
Ndalo. Ndalo. Ndalo.
Duro Xhoni i vogël. -Po përpiqem.
E di, ekspertët thonë që duhet ti
lësh që fëmijët të hanë çfarë të duan.
Mendon se kyçet e këmbës më duken të
shëndoshë? -Kyçet e këmbës? Çfarë kyçe këmbësh?
Ronald, nga erdhe ti?
Oh jo.
Ok, hajde tani, pështyje jashtë. Po
nuk e pështyve jashtë Xhonin e vogël
do të largohemi nga sheshi
i lojrave në këtë moment. 1,
2 ... Mos më bëj të them 3.
Ja ku është, një pikturë e shëndetit.
-Ky nuk është Xhoni i vogël.
Epo, më mirë se asgjë. -Medison!
Hajde, nxirre jashtë, -Sid.
Çkemi Meni. -Xhoni i vogël.
Oh prit... Jo. Jo.
Më vjen shumë keq.
Ky vënd është i shkatërruar. -Dhe
nuk e kemi bërë ne. Po na ikën fama.
E rëndësishme është që askush
nuk u lëndua. Përveç atij.
Dhe atyre të treve, dhe asaj.
Unë të thashë ti ktheje dhe ti i ke
mbajtur. Tani shiko se çfarë kanë bërë.
Ok, pranohet, kemi disa probleme disipline.
-Të hash fëmijë nuk është një problem disipline.
Epo ai i pështyu jashtë. -Epo kjo është
super, le ti japim atij një yll të artë.
Ata nuk e kanë vëndin këtu Sid. -Çfardo që të
jenë, kudo që ti kesh gjetur, ktheji mbrapsh.
Meni, unë nuk i heq qafe fëmijët e mi.
Tërmet.
Nuk ka gjë, nuk ka gjë. Është mami këtu.
A ulërasin tërmetet?
Mendova se ata ishin zhdukur. -Epo,
ai është një fosil i nevrikosur. Sid!
Hajdeni, brënda, brënda, brënda.
Askush të mos lëvizë një muskul.
Jo, jo, jo, mos qaj.
Ne jemi qengja të gjorë
që kemi humbur rrugën.
Baah, baaah! Ahhhh!!!
Sid. Jepia asaj, ajo është e
ëma. -Nga ta di që është e ëma?
Do një çertifikatë lindjeje? Ajo është një dinozaur.
-Unë kam derdhur gjak, djersë, lot. Unë i kam rritur.
Për një ditë. Ktheja ti i çmëndur.
-Shiko, këta janë fëmijët e mi.
Dhe do të të duhet të kalosh
përmes meje që ti marrësh.
Sid! -Ndihmë!
Vrapo. -Nuk ke punë tjetër për të bërë?
Ndihmë. -Sid?
Sidi duhet të jetë atje
poshtë. -Epo, ai është i vdekur.
Ai do të na mungojë. -Oh jo,
jo, jo, jo. Jo kaq shpejt.
Hej Eli, këtu po vë vijën. Ti, Kreshi
dhe Edi do të ktheheni në fshat.
Po, kjo do të ndodhë. -Eli, ti e pe
atë gjë? Kjo mund të jetë e rrezikshme.
Fol me trungun. -Shkëlqyeshëm, pasi
të shpetojmë Sidin do ta vras unë.
Zonjat përpara. -Mosha para bukurisë. -Pa
dhimbje nuk ka fitim. -Çfarë dhimbjeje?
Sid? -Sid?
Oh jo, jo, jo. Jo mirë. Jo mirë.
Eli. Eli. Prit.
Ok, shiko, nëse ndjen gjë, edhe asgjë,
do të ma thuash dhe ikëm nga këtu.
Kemi nevojë për një fjalë kod. Po,
diçka që thotë: "Hej, po vjen fëmija".
Si thua për, "Aah, po vjen
fëmija"? Si të duket kjo?
Shumë e gjatë. Na duhet diçka e shkurtër
dhe energjike. Diçka si... Pjeshkë.
Pjeshkë? -Po, unë vdes për pjeshkët, ato
janë të ëmbla, të rrumbullakta dhe me push.
Tamam si ti. -Ti mendon
se jam e rrumbullakët?
E rrumbullakët është mirë.
E rrumbullakët është tinzare.
Qëndroni afër.
Ju po shikoni të njëjtën ëndërr që po shikoj
unë? -Kemi jetuar sipër një bote të tërë.
Dhe as që e dinim.
Vrapo. Nxiton.
Diego, çfarë po bën këtu? -Për
vizitë. Po kërkoj Sidin, njësoj si ti.
A nuk je fisnik? -Nuk është koha djema.
Na duhet e gjithë ndihma që mundet.
Lëre fare.
Këtu djalosh. Këtu, hajde.
Je çmëndur? Unë nuk kam për të hipur
mbi të. -Ose ky dinozaur ose ai.
Grua shtatzënë, dëshiron
një kalim. Jaba daba du.
Mos e bëj më kurrë atë jaba daba du.
Ndjehem shumë i vogël.
-Si mendon se ndjehem unë?
Auç.
Mbulohuni.
Plako, ti je fantastik. Je si vëllai
që nuk kam pasur kurrë. -Edhe unë.
Mund ta mbajmë?
Bak. Quhem Bak. Shkurt për Bak Maister.
Gjatë për Bah.
Paksa të mpirë.
Çfarë bëni këtu? -Një mik
është marrë nga një dinozaur.
Epo, ai ka vdekur. Mirëseerdhët në
botën time. Tani shkoni në shtëpi.
Hidhuni. -Jo pa Sidin. -Eli, ndoshta
vetmitari i çmëndur ka të drejtë.
Meni, ne erdhëm deri
këtu. Do ta gjejmë atë.
Shkojmë.
Nëse shkoni atje do ta gjeni
mikun tuaj... në jetën e përtejme.
Nga e dini ju o e madhja
dhe e zgjuara nuselalëzore?
Dinozaurja femër që mban tre të vegjëlit
e saj dhe një gjë lagësht të gjelbër.
Po, ne jemi miq të gjësë së gjelbër dembele.
-I zbulove të gjitha këto nga gjurmët?
Jo, jo tamam. I pashë duke ardhur pak më parë,
ajo është drejtuar për në ujvarën e llavës.
Atje kujdesen për të porsalindurit.
Për të arritur atje duhet të
kaloni përmes xhunglës së mjerimit.
Përtej humnerës së vdekjes.
Për në pjatat e rënkimit. -Hou.
Ok. Paç fat me rënien e ngadaltë
për në çmënduri, ne po ikim tani.
Ti mendon se kjo është një arratisje tropikale?
Ti nuk mund të mbrosh shoqen tënde, shok.
Çfarë do të bësh me këta çatallë
të hollë kur të ndeshësh në bishën?
Unë e quaj atë "Rudi".
Oh mirë, mirë. Kisha frikë se mos ishte
ndonjë emër frikësues si Sheldon apo Tim.
Prit, ti po thua që është diçka më e
madhe se dinozuari femër? -Si urdhëroni.
Si urdhëroni? -Si
urdhëroni. Si urdhëroni.
Ai është ai që më dha këtë.
-Ai të ka dhënë atë fashë?
Falas? Kjo është fantastike.
-Ndoshta mund të na ***ë dhe një neve.
Mirëseerdhe në botën time.
Braktis të gjitha shpresat ai që hyn atje. -Në
rregull, e kuptuam. Vdekje dhe dëshpërim. Bla bla bla.
Mua më duket si xhungla e mjerimit.
Prit. -Pse, çfarë ka? Pjeshkë?
Jo, thjesht pata një ndjesi të çuditshme. -Je
e uritur. Niveli i sheqerit në gjak të ka rënë.
Ka ca fruta. -Jo Meni. -Unë
nuk do ta bëja po të isha si ti.
Ky nuk është tamam sheshi yt i lojrave.
-Sikur do të kemi frikë nga një lule e bukur.
Vë bast që nuk e prisje këtë. -Meni?
Sa për rregjistrin,
të fajësoj ty për këtë.
Mjaft hëngre miqtë tanë, bimë.
Kaq ishte, do ta shkul nga rrënjët. -Bëje atë
dhe ajo do të bllokohet e mbyllur përgjithmonë.
Në rregull grua shtatzëzë. Mos u shqetëso.
Do i nxjerr para se të treten. -Të treten?
Ata do të bëhen vetëm kocka për 3 minuta. Ndoshta
5 për të shëndoshin. -Unë nuk jam i shëndoshë.
Ndjej një shpim. -Mos e thuaj
atë kur je ngjitur me mua.
Jo ai lloj shpimi.
-Mund ta ndjej dhe unë.
Ndihmë, të na ndihmojë dikur. -Nxito.
Është koha,,, të egërsojmë Bakun.
Kush është i shëndoshë tani?
Jo.
Turistë. -Të vjellë përsipër
nga një bimë. Fantastike.
Thuaj diçka. -Faleminderit
që na shpëtove.
Do të na ndihmosh të gjejmë gjënë e gjelbër
dembele? -Kjo nuk është e nevojshme. -Po, është.
Në rregull, do u ndihmoj. Po unë
kam rregulla. Rregulli numër 1:
Dëgjoni gjithmonë
Bakun. Rregulli numër 2:
Qëndroni në mes të
shtegut. Rregulli numër 3:
Ai që ka gazra udhëton
në fund të karvanit.
Hajdeni atëherë, lëvizni. -Ne
duhet të vizitojmë të gjithë trutë.
Ai është rregulli numër 4. Tani le
të shkojmë të shpëtojmë shokun tuaj.
Oh, nuk ka gjë, nuk ka gjë. Mos
u shqetësoni, do të jemi mirë.
Të lutem lëkundu pak më shumë...
E shikoni, ajo po na ul poshtë.
Jo. Jam shumë i ri për tu ngrënë.
Uau. Mukur i këndshëm. Dhe
nuk më bëhet vonë për asnjërin.
Dëgjo, këto gjëra mund
të bëhen të ndërlikuara.
Mund ti mbaj nga të dielën deri të martën.
Nga të Mërkurën deri të premten? Fundjavave?
Nuk ka gjë, mami është mirë.
Nëse më ha, kjo do të
dërgojë një mesazh të keq.
Ha. 1 me 0 për dembelin.
Dhe rezultati u fiksua.
Mendon se bisha do të gjejë Sidin?
-Ose më e rëndësishmja, neve?
Rudi? Po tallesh? Ai është i pamëshirshëm. Ai i
di të gjitha, i sheh të gjithë, i ha të gjithë.
Pra kjo është një po.
Hej, largohu nga
lëndina ime. Vazhdo, shu.
E njoh atë tipin që kur ishte
një larvë. para se të dilte.
Pra ti jeton këtu vetëm me forcat
e tua. Vetëm fare, pa përgjegjësi.
As edhe një. Është e pabesueshme. Pa varësi. Është
jeta më e mirë që mund të ketë një njeri i vetëm.
E dëgjove këtë? Ky është
lloji i vëndit për mua.
Alo? Jo, nuk mund të flas tani. Po
mundohem të marr një dembel të vdekur.
Ata po më ndjekin mua. E di.
Ata mendojnë se jam i çmëndur.
Po shkojmë në humnerën e vdekjes.
Më duhet ta mbyll. Dhe unë të dua.
Në rregull. Mirupafshim.
Paçim. Ok, më ndiqni.
Ai je ti pas 3 javësh.
Pra, pse e quajnë humnera e vdekjes?
-Epo, e provuam "e çara e madhe me erë"
por kjo i bënte të gjithë
që të qeshnin. -Po tani?
Zonjë. -Ajo nuk ka për ta bërë atë.
Rregulli numër një.
Hajde mamuth. Ti duhet të
kesh një kujtesë të mirë.
Dëgjoje gjithmonë Bakun.
Tani. Sytë përpara,
kurrizin drejt dhe po ...
Po more frymë në gazin toksik ka
mundësi të vdesësh. -Gazin toksik?
Një ditë tjetër në parajsë. -Prit.
Xheronimo!
Eli. Mirë je. -Duhet ta provosh këtë. -Ok,
ngjeshuni të gjithë, nuk mund të jetë më e lehtë.
Pa panik, vetëm disa vështirësi
teknike. Vazhdoni të duroni djema.
Nuk duroj dot më. -Ai mori
frymë. Tani mora frymë dhe unë.
Hej, ne nuk vdiqëm. -Ti ke zë qësharak.
Unë? Duhet të dëgjosh veten.
Në rregull. Dhe një, dhe dy...
Krishtlindjet, Krishtlindjet
erdhën... -Jeni çmëndur?
Nuk është helm.
Është kaq shqetësuese.
Mjaft qeshët që të gjithë.
-Mjaft qeshët që të gjithë.
Cili është rregulli numër 1?
Ata vetëm po qeshin, çfarë të keqe
ka kjo? -Ata kanë vdekur duke qeshur.
Mjaft qeshët. -Megjithatë e dini
se çfarë është për të qeshur?
Ne po mundohemi të shpëtojmë
Sidin dhe do të vdesim të gjithë.
Dhe mua as që më pëlqen Sidi.
-Kujt i pëlqen? Ai është idiot.
Faleminderit që më fute në këtë telash. Është
argëtimi më i madh që kam bërë pas shumë vitesh.
Faleminderit ty që dezertove
kopenë. Ishte plotësisht super.
Mjaft me atë. Nuk e kuptoni?
Do të vdesim të gjithë.
Duhet të bëjmë gjiçka ne ë?
Ndonjëherë unë lag shtratin. -Nuk ka
gjë. Ndonjëherë unë të lag shtratin.
Nuk e di se sa ke dëgjuar nga
ajo. -I kam dëgjuar të gjitha.
Ti më ke lagur shtratin? -Plako,
ajo ishte e folura nga gazi.
Epo, bëjmë mirë të lëvizim.
-Nuk po harrojmë ndonjë gjë?
Jam kaq i vetmuar.
Ok. Urdhëroni djema. hani hani.
Çfarë? Nuk do të hani perimet e juaja? Si do të
bëheni ndryshe dinozaurë të mëdhenj e të fortë?
Jo. Unë i kam rritur vegjetarianë.
Është jetesa më e mirë. Më shiko mua.
Më fal, po mundohem
të bëj një bisedë këtu.
Jo, jo, jo. Kjo nuk është për ne
fëmijë. Shumë pupla dhe shumë mish...
dhe i gjallë.
Jo, jo, jo. Ne nuk i hamë
kafshët e gjalla, pikë.
Tani shko, fluturo. Ji i lirë.
Zog i vogël që nuk fluturon dot.
Gabimi im. Hej, ku po shkon?
Kështu e zgjidh një konflikt
ti? Nuk habitem pse je beqare.
Oh, hajde tani. Me veten po flas unë? Unë
them janë vegjetarianë dhe ti thua "Grrrr".
Unë them të flasim për këtë dhe ti thua
"Grrrr". Unë nuk e quaj komunikim këtë.
E shikon, kjo është
përgjigjia jote për gjithçka.
Nga çfarë ke frikë? -Ti je
gjëja më e madhe në tokë.
Nuk je?
Ata nuk do të mbijetojnë kurrë, është shumë e
rrezikshme ditën. -Por është edhe më keq natën.
Pastaj, guida është një i çmëndur.
-Çfarë, Baku? Oh, ai është i lajthitur.
Nuk jam. -Plotësisht i lajthitur. -Dhe
i mbajnë këmbët erë. -Qepe. -Ti qepe.
Oh ti kop...
Ai po zihet me këmbën e tij.
A nuk duhet të vazhdojmë?
Çfarë? Dhe ti japim Rudit një vakt mesnate? Jo
tamam. -Kafka ka të drejtë. Shkarkoni gjërat gjitarë.
Do të kampojmë këtu. Kush është i uritur?
-Unë. -Ti nuk ke nevojë për kalori.
Ja ku isha, me shpinën
pas murit. Pa rrugëdalje.
Ulur në fije të briskut të harresës
duke parë syrin e bishës së bardhë.
U vrave? -Fatkeqësisht po. Por jetova.
Nuk jam ndjerë kurrë kaq shumë i
gjallë sa kur isha aq pranë vdekjes.
Pak para se Rudi të më thithte në fytin e tij unë kapa
atë gjënë rozë me mish që varet në fund të grykës së tij.
Unë u kapa pas saj dhe
u vara para dhe prapa.
Prapa... dhe para dhe prapa dhe
u qëllova jashtë gojës së tij.
Unë mund të kem humbur një
sy atë ditë por mora këtë.
Dhëmbi i Rudit.
Është si shprehja e vjetër: "Një sy për një dhëmb.
Një hundë për një mjetër. Një prapanicë për një..."
Është një thënie e vjetër. Por jo një
shumë e mirë. -Ti je super nuselalëza.
Ultra nuselalëza. -Nuselalëza Diesel.
Çfarë? Ashtu është.
Tani më lini t'ju tregoj për një herë kur
mprehja guacka molusqesh për të kthyer një T-Reks,
në një T-Reksual.
-Po mjeshtër.
Janë mjaft përralla për një natë.
Hajde Eli, ti duhet të pushosh.
Në rregull djema, ju duhet të mbyllni ndonjë sy,
unë po ruaj. -Mos u shqetëso Bak, merremi ne me të.
Nata është koha e oposumëve.
-Ne zotërojmë natën vogëlush.
Natën e mirë Rudi.
Prit, prit. po unë?
Gjumë të ëmbël fëmijë. Kemi një ditë të
zënë nesër, duke përparuar, duke gjuajtur...
Më mungojnë miqtë e mi.
-Ndoshta atyre nuk u mungoj.
Çfarë?
Ti je me të vërtetë e butë, e di këtë?
Meni?
Krash? Edi?
Meni?
Çfarë po ndodh? Je mirë?
Më vjen keq. Doja vetëm
të të mbaja të sigurtë dhe
tani ti je në vëndin më
të rrezikshëm në botë.
Nuk është faji yt. Është më e madhe
se të dy ne. Ne duhet të marrim Sidin.
Po, por po të kisha qënë mik më i mirë
për të ne nuk do të ishim këtu tani.
Mik më i mirë? Po tallesh me mua? Ti rrezikove jetën tënde,
shoqen tënde dhe fëmijën tënd për të shpëtuar mikun tënd.
Jo bashkëshorti dhe babai më i
mirë por një mik i mirë dreqin.
Të gjithë ndaloni.
Nuhas diçka.
Ka erë të mbetjeve të
një qifti. Dhe pastaj
është parfumosur nga një tufë
qelbësash. -Ai është Sidi.
Gjitarë, kemi një skenë krimi.
Thelë mishi gjysëm e
ngrënë. Një tufë, oh jo.
Brokoli!
Kjo është ajo që mendoj unë se ka ndodhur: Dinozauri
sulmon Sidin. Sidi kundërpërgjigjet me një tufë brokoli
duke e lënë dinozaurin si perime. -Je çmëndur?
Sidi nuk është i dhunshëm, apo i koordinuar.
Po, pastaj ku është dinozauri? -Në
rregull, në rregull. Arsyetim i mirë.
Teoria dy:
Sidi ha Brokoli. Dinozauri ha
Sidin. Dinozauri shkel brokolin,
duke lënë brokolin si perime.
-Shiko, kur të ka ikur truri tamam?
para 3 muajsh. U zgjova një
mëngjes i martuar me një ananas.
Një ananas i shpifur.
Por unë e doja atë. -Oh Bak. Mendoj
se të ka ikur një e dhënë e vogël këtu.
Miku juaj mund të jetë gjallë por
jo për shumë kohë. Rudi po i afrohet.
E gjetët. Pjatat e rënkimit.
Ose ajo që ka mbetur prej tyre.
Të gjithë në radhë teke.
Drejtohuni për në ujvarat e llavës.
Çfarë është ajo zhurmë?
-Është era. Po na flet neve.
Çfarë thotë? -Nuk e di.
Nuk e flas gjuhën e erës.
Eli? -Mos u shqetëso për mua,
jam mirë. Po marr vetëm...
Eli. Hou.
Meni. -Shko te parvazi.
Eli. -Eli ku je?
Nuk ka gjë, jam këtu lart.
-Mbahu, po vijmë lart.
Prisni. Dembelosuni.
Prisni, pushim. Prisni.
Krisht, ju jeni të shpejtë.
Nuk është aq keq këtu. Kohë
e mirë, komshinj miqësorë.
Çkemi komshi.
Rudi. -Rudi.
Nuk e kam dëgjuar kurrë më parë këtë lloj
dinozauri. -Ai është Sidi. -Duhet të veprojmë shpejt.
Meni, ananas. -Ananas?
-I ka hipur nepsi.
Shegë, grejpfrut, nektarina. -Ajo
po porosit një koktej frutash.
Hajde tani, mendo.
Pjeshkë. -Pjeshkë? Pjeshkë.
Fëmija. Çfarë, çfarë, çfarë? tani... -Kjo nuk është mirë.
- Po vjen fëmija. Ju e dëgjuat apo mu bë mua në kokë?
Nuk mund të përpiqesh ta mbash brënda?
-A mund ti gjuajë njeri për mua?
Vetëm mbahu fort, po vijmë.
-Ka vetëm një gjë për tu bërë.
Oposumë, ejani me mua. Meni, kujdesu
për Elin deri kur të kthehemi.
Çfarë? Ti nuk mund të ikësh tani. Ajo ka
mbetur prapa karvanit. Po rregulli numër 2?
Rregulli numër 5 thotë që mund të injorohet
rregulli numër 2 nëse përshihet një femër.
Ose mundësisht një qënushe e këndshme, i krijoj këto
rregulla rrugës. -Po por, por, por... ajo do të...
Meni, të mbuloj unë krahët.
-Tani po flasim. hajdeni djema.
Kujdesu për motrën tonë
zotëri. -Pa presion.
Çfarë do të thotë të mbuloj
krahët? Më mirë të mbulojë përpara.
Aty është i gjithë
qejfi. -Duhet të lëvizim.
ok. Është në rregull.
Babi... Babi po vjen.
Duhet ta them zemër, ti
gjen me të vërtetë kohën.
Largohu. Largohu. Shu. Kam frikë
nga rreziku. Kam frikë nga rreziku.
Mos u shqetëso, është thjesht llavë.
Llavë vdekjeprurëse dhe e dhunshme.
Djema, jeni gati për
aventurë? -Po zotëri.
Për rrezik? -Po zotëri. -Për vdekje?
-A mund ta përsërisni pyetjen?
Tamam, hajdeni.
Ke fluturuar ndonjë nga këta më
parë? -Jo, hera e parë në fakt.
Ja ku është ajo. -Eli. Meni.
Duhet të shkoj te ajo. -Unë
mbroj Elin. Ti ndalo ata tipat.
Meni, nëse ata e arrijnë atë do
të jetë shumë vonë. Më beso mua.
Në rregull, le ta bëjmë.
Putrat e mia po digjen vogëlush, po digjen. Duhet
të rri në majë të gishtave, në majë, në majë.
Më fal, gishta shkëlyesi. Po lindim
këtu. -Oh, tamam. Më fal. Je mirë?
A jam mirë? A di gjë për lindje
fëmijësh ti? -Jo tamam por po vjen Meni.
Diego, kam frikë. Mund ta mbaj
putrën tënde? -Po, sigurisht.
Vetëm ngadalë me dhimbjen.
Është vetëm një kontraktim. -Jo.
Shiko. Ai është atje. -Roxher.
-Jo, Sidi. -E di Roxher.
Si thua sikur të marrim Sidin të parin dhe
pastaj të kthehemi për Roxherin? -Oh, lëre fare.
Oh, Bak.
Prit, prit. Sidi është
andej. -Thuaja atyre këtë.
Hajdeni ju të çmëndur kokë pule.
Mos u shqetëso për asgjë.
Po shkon shumë mirë.
Po shkon shkëlyeshëm. Ah, më fal.
Vetëm vazhdo të marrësh frymë. -Diego!
Vetëm merr frymë, kjo
është e rëndësishme.
Kap ato municione.
Lugati në ora 3. -Qëllo.
Kjo është fantastike.
Ndriçoje.
Po. -Lamtumirë zogu.
Le të marrim mi...
Meidei. Meidei. Po humbasim
lartësi. Mbani këto.
Ka shije peshku. -Ok.
Kjo është e çuditshme.
Të dua vëlla. -E di.
Dil nga kjo, hajde tani. Tërhiqni.
-Ky është fundi për Sid dembelin.
Ndihmë. -Jo Sid, jam
unë. -Dhe unë. -Dhe unë.
Nuk dua të krijoj panik por
kush po e fluturon këtë gjë?
Jo, jo, prit. Fëmijët e mi.
Nuk u thashë as lamtumirë.
Mund t'ia dalësh. Shty. Shty. -Nuk
mundem -Dhe një shtyjtje të madhe.
Nuk ia ke idenë se çfarë po kaloj. Ok,
harroje që e thashë këtë. Le ta bëjmë bashkë.
Më pëlqenit më shumë kur ishit të
zhdukur. -Oh, po më merren mendtë.
Meni. Hajde mik, mendoj se dhe pak do.
Ajo është perfekte. Mendoj
se duhet ta quajmë Eli.
E vogla Eli... -Unë kam një emër
më të mirë... Pjeshkë. -Pjeshkë?
Pse jo. Ajo është e ëmbël, e
rrumbullaktë dhe e mbuluar me push.
Më pëlqen.
E pashë atë djalë i fortë. -Oh jo, jo, jo. Dinozauri
i fundit më kapi syrin me një kthetër dhe...
Në rregull, nuk jam
prej guri. -Po vijmë.
Është Sidi.
Oh, është një djalë. -Ai është
bishti i tij. -Është një vajzë.
Çkemi zemër. Hajde te xhaxhi
Sidi. Është shumë e bukur.
Duket tamam si e ëma. Falë zotit.
Pa ofendime Meni. Ti je i bukur nga
brënda. -Është kënaqësi që je kthyer sërish.
Nuk mendoja se nuk do ta thoja ndonjëherë
këtë por më kishte marrë mall shoku.
Tani do të doja të kisha fëmijët
e mi këtu. Do të ishit bërë shokë.
Eli.
I kisha premtuar vetes që
nuk do të qaja. -Unë jo,
Kisha harruar si është të jesh pjesë e një familjeje.
Po ti? Ke menduar ndonjëherë të bëhesh me fëmijë?
Në rregull gjitarë, le
t'ju çojmë në shtëpi.
Kjo është gjitarë. Pikërisht
atje ku filloi. Kjo ishte gallatë.
Mund ta bëjmë një gjë të
rregullt. -Nuk e di për këtë.
Tamam, tamam. Për shkak të gjithë
rrezikur nga vdekja. Sigurisht.
Epo, Baku ndalon këtu. -Nuk do të
mund t'ia kishim dalë mbanë pa ty.
Epo, pa dyshim. Kohët
e mira janë njësoj...
Ne nuk jemi vetëm apo jo?
Përshëndetje Rudi.
Vraponi.
Këtu ti fosil kolosal. Të ka humbur gjë?
Pse nuk vjen ta marrësh?
Në shpellë. Shkoni.
Qëndro me fëmijën. -Ne
do të jemi mirë. Shko.
Qullash.
Ja ku doli nuselalëza.
Shum shu. Hajdeni, lëvizni.
Diego... kape!
Përmes vrimës, mbi lëndinë, dhe
një nyje. -Hajdeni shokë, tërhiqni.
Paç më shumë fat herën tjetër flokë bore. Kjo
nuk ka për ta mbajtur për shumë gjatë. Shkojmë.
Prisni djema.
Ashtu jepi mami-zilla.
Hajdeni fëmijë. Më lini t'ju them diçka.
Ju jeni atje ku e keni vëndin tani.
Dhe unë jam i sigurtë që do të rriteni për
të bërë dinozaurë gjigantë dhe tmerruesë.
Tamam si mamaja juaj.
Mami,
kujdesu mirë për fëmijët tanë.
Ke qënë një prind i
mirë Sid. -Faleminderit.
A mund të bëj dadon për
ty? -As që bëhet fjalë.
Oh, hajde tani, punoj lirë.
-Në rregull, do të mendohem.
Po. -Nuk ndodhi kurrë.
Ai iku. Çfarë do të bëj unë
tani. -Kjo është e lehtë.
Eja me ne. -Doni të thoni, atje lart?
Nuk kam menduar kurrë për tu kthyer mbrapsh. Kam qënë
aq shumë gjatë këtu poshtë sa më duket pjesë e imja.
Nuk jam i sigurtë nëse do të mund të përshtatem më atje
lart. -Na shiko neve. Të dukemi gjë si një kope normale.
Auç.
Lamtumirë djalë i madh.
Kjo është thirrja jonë. Hajde Pjeshkë.
Ai është gjallë.
Bak?
Unë... Unë duhet... -Po.
Pastaj, kjo botë duhet me të
vërtetë të qëndrojë këtu poshtë.
Kujdesu për ta tigër.
-"Dëgjoje gjithmonë Bakun".
Pothuaj dolëm.
Janë të gjithë mirë? -Ku është Baku?
Mos u shqetësoni. Ai është
atje ku dëshiron të jetë.
A do të jetë mirë ai? -Po tallesh?
Asgjë nuk mund ta vrasë atë nuselalëzë.
Për Rudin jam i shqetësuar.
E di që kjo puna e bebit nuk është
për ty por çfardo që të vendosësh...
Unë nuk iki shoku. Jeta e
aventurës... Është pikërisht këtu.
Epo, unë kam një fjalim të tërin këtu. E kam menduar
gjatë atë. Si mund të të tregoj që jam i fortë
dhe i ndjeshëm? Fisnik dhe i dashur?
Faleminderit.
Ah, ata rriten shumë
shpejt, shiko fëmijët e mi.
Duket sikur u lindën në një ditë dhe ikën në
tjetrën. -Ashtu ndodhi Sid. -Po, ishte goxha punë.
Nuk ka gjë zemër. Mirëseerdhe
në Epokën e Akullnajave.
Iiiiihhhaaa!!
LIKIMEDIA Production